Το ποδήλατο αποτελεί πλέον εναλλακτικό τρόπο μεταφοράς. Ιδιαιτέρως ανακουφίζει με την κυκλοφορία του τα μεγάλα αστικά κέντρα. Αποτελεί μία σοβαρή απάντηση στην κυριαρχία του καυσαερίου στις μεγάλες οδικές αρτηρίες. Η χρήση του ποδηλάτου εκφράζει τις περισσότερες φορές μία διαφορετική θεώρηση, αντιμετώπιση και κάλυψη των καθημερινών αναγκών. Αποτελεί μία άλλη οπτική κοσμοαντίληψη ως προς την προστασία του περιβάλλοντος, σεβασμό στην φύση και στον άνθρωπο και προφανώς μία ιδεολογία πλησίον του κάλλους της απλότητας. Η θέα οδηγώντας ένα ποδήλατο είναι πολύ διαφορετική από εκείνη την οποία βιώνεις οδηγώντας ένα αυτοκίνητο ή μία μηχανή.
Βασικά το ποδήλατο είναι πιο ευέλικτο από όποιο άλλο μέσο μεταφοράς. Το γεγονός ότι δεν μπορείς να αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες αφενός και αφετέρου ότι δεν "κολλάς" σε κανένα κυκλοφοριακό χάος σε κρατά διαρκώς σε κίνηση σχετικά αργή μεν, που σου παρέχει την δυνατότητα δε και να απολαμβάνεις την διαδρομή-εάν αυτή προσφέρεται για κάτι τέτοιο- και να έχεις τεταμένα τα αντανακλαστικά και την προσοχή σου.
Η χρήση του ποδηλάτου από επιλογή-εφόσον φυσικά αυτό εξυπηρετεί συγκεκριμένες συνθήκες καθημερινότητας- ως τρόπου μετάβασης στον χώρο της εργασίας επεκτείνεται συνεχώς, ακόμη και σε περιπτώσεις στις οποίες οι διαδρομές είναι μεγάλες. Βοηθάει στην διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης, σου δημιουργεί αποφορτισμένη ψυχολογική λειτουργία και ταυτοχρόνως κρατάει τον εγκέφαλο σε συνεχή εγρήγορση. Η συντήρηση ενός ποδηλάτου είναι πολύ πιο απλή και εύκολη, σε αντίθεση με εκείνη ενός αυτοκινήτου ή μίας μηχανής. Από μόνο του αυτό το γεγονός παρέχει μεγάλο πλεονέκτημα στον κάτοχο ενός τέτοιου οχήματος. Ωστόσο δεν είναι το μεγάλο του προτέρημα. Εκείνο το οποίο αισθάνεσαι οδηγώντας ένα ποδήλατο είναι μία πραγματική ελευθερία και άνεση κίνησης στους μεγάλους δρόμους και στις λεωφόρους, την οποία στερούνται οι οδηγοί άλλων οχημάτων. Οι αποστάσεις διανύονται στον πραγματικό τους χρόνο και όχι σε εκείνον ο οποίος δημιουργείται από μία κυκλοφοριακή συμφόρηση, είτε τυχαία είτε αναμενόμενη.
Το ποδήλατο φυσιολογικώς ή και παραδόξως-ανάλογα με την οπτική του καθενός- σηματοδοτεί πολλές επιστροφές. Είναι πιο ανθρώπινο, είναι πιο ευέλικτο-άρα έξυπνο-, σου παρέχει επιλογές, είναι ιδιαιτέρως φιλικό στο περιβάλλον, είναι μία αντίσταση, είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης, ίσως είναι και το μέλλον. Ο αντικομφορμισμός του ποδηλάτου είναι διακριτός, είναι αντισυμβατικός, είναι πρόταση, εν τέλει είναι τρόπος ζωής. Μακριά από συμβάσεις, "πολυτέλειες", ό,τι περιττό και άχρηστο. Κατεξοχήν μετατρέπει την ζωή μας από δύσκολη σε εύκολη και απλή.
Οι αργές ταχύτητες αποτελούν σαφή και σοφή αντιπρόταση σε έναν "πολιτισμό" και μία κοινωνία μεγάλων ταχυτήτων όπου όλοι τρέχουν να προλάβουν όλα. Με το ποδήλατο δεν τρέχεις, κινείσαι απλά, όλα γίνονται σε έναν φυσικό χρόνο, όπου όλοι και όλα τρέχουν να προλάβουν εσένα που απλά κινείσαι με φυσιολογικούς ρυθμούς, χωρίς να έχεις αυτοσκοπό τίποτα να ξεπεράσεις και τίποτα να προλάβεις. Απλά ως αναβάτης πορεύεσαι να συναντήσεις-και όχι να βρεις- όλα εκείνα που είναι εκεί και σε περιμένουν. Με το ποδήλατο δεν φεύγεις, απλά συνεχίζεις να πηγαίνεις με ανθρώπινο ρυθμό στον προορισμό σου-γνωστό ή άγνωστο, καθορισμένο ή ακαθόριστο-. Κινείσαι εκτός της ματαιοδοξίας, της ματαιοπονίας, του εφήμερου το οποίο έχει καταστεί μαρτύριο μυαλού και σώματος. Ξεφεύγεις από όλα τα προηγούμενα δεν σε απασχολούν, σου είναι ξένα, διότι με αυτόν τον τρόπο ζωής βρίσκεσαι κοντά στην ανθρώπινη φύση και δεν αλλοτριώνεσαι. Διατηρείς το κάλλος ως φορέας του και τούτο φανερώνεται, αποκαλύπτεται, κυκλοφορεί, προχωρά, πάει πάρα πέρα και φεύγεις από τις λεωφόρους. Αναζητείς τα μονοπάτια, τις κρυμμένες ακτές, ταυτίζεσαι με τα βράχια, σε αναγνωρίζουν και τα αναγνωρίζεις και μένεις εκεί και δεν θέλεις να πας πουθενά.
Τρόπος ζωής, εργασία, κατοικία γίνονται ένα. Ανθρώπινα, αγαπητικά, αυθόρμητα, θεικά.
"[....] Αλλά, για να πλησιάσωμε με το απαιτούμενο δέος και να κατανοήσωμε το μυστήριο του κάλλους που σώζει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι άλλο το κάλλος, άλλο η αγάπη και άλλο το αγαθόν[....]" (Αρχιμ. Βασιλείου Προηγουμένου Ι.Μ. Ιβήρων. "Το κάλλος θα σώσει τον κόσμο". Ιερά Μονή Ιβήρων 2005 σελ. 51
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου