Eίναι δεδομένο ότι η ύφεση θα είναι και βαθειά και μακρόχρονη. Περί τα μέσα Ιουλίου η μείωση στις πωλήσεις του λιανεμπορίου ήταν άνω των 10 δισ. ευρώ. Από τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες τεράστιες μειώσεις στις πωλήσεις τους έως το πρώτο 10ήμερο του Αυγούστου είχαν υποστεί οι εξαρτημένες από το λιανεμπόριο και τον τουρισμό, ενώ άντεξαν εκείνες οι οποίες δραστηριοποιούνται στους τομείς της τεχνολογίας και των τηλεπικοινωνιών.
Επίσης η οικονομική ύφεση ως είθισται διαθέτει έντονο ταξικό χαρακτήρα. Στις Η.Π.Α. οι θέσεις εργασίας οι οποίες είχαν δημιουργηθεί την τελευταία δεκαετία ήδη έχουν χαθεί. Το 40% των πολιτών στις Η.Π.Α. χαμηλής ειδίκευσης ήδη έχει χάσει την εργασία του(Federal Reserve).Πάνω από 20% των εργαζομένων με πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην ίδια χώρα έχασαν επίσης την εργασία τους(Pew Research Center). Επίσης χρεοκόπησε το 41% των επιχειρήσεων οι οποίες ανήκαν σε αφροαμερικάνους,καθώς και το 32% εκείνων οι οποίες ανήκαν σε ισπανόφωνους, στις Η.Π.Α. και πάλι ( Federal Reserve).
Σύμφωνα με την Eurostat η ύφεση στην Ε.Ε.-27 το β' τρίμηνο του 2020 ήταν 11,9% και στην Ευρωζώνη 12,1%,με προεξάρχουσες χώρες την Ισπανία με 18,5%,την Πορτογαλία 14,1%,την Γαλλία 13,8%, την Ιταλία 12,4% και το Βέλγιο 12,2%. Στην Ελλάδα το πλήγμα το οποίο έχει δεχθεί η βαρειά "βιομηχανία" της χώρας, ο τουρισμός, ενδεχομένως θα οδηγήσει σ ύφεση το γ' τρίμηνο του έτους, μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη περί 16% του β' τριμήνου.
Όλα λοιπόν μεταβάλλονται, ως σε μονόδρομο προς το χειρότερο, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, προσφέροντας μία οπτική απαισιοδοξίας, χαραγμένη ανεξίτηλα στην χώρα μας και από την δεκαετή και πέραν τούτης, παραμονής της στα απάνθρωπα Μνημόνια.
Ωστόσο οι Έλληνες και όχι μόνον αυτοί, γνωρίζουν ότι " Όταν χαράζει στο Αιγαίο είναι όμορφα....". Ό,τι κι αν συμβεί από τα καταπετάσματα της γης έως και τους ουρανούς, το ηγετικόν, καθοδηγητικόν, αρχετυπικόν κάλλος θα συνεχίσει να υπάρχει, να οράται σε όσους το αναζητούν, μπορούν και θέλουν να το ενσωματώσουν εντός τους και να γίνουν φορείς του. Τούτο το κάλλος βρίσκεται παντού και υπό προυποθέσεις κατακλίζει και κυριαρχεί την ζωή μας από την Ανατολή της ημέρας έως και την δύση της. Στον ήλιο στην σελήνη, στις πολύ απλές και καθημερινές στιγμές αυτής της ζωής. Το κάλλος "έξω βάλλει τον φόβο", σε αυτοαναγνωρίζει, σε πραύνει, σε εξουσιάζει, σε συναντά εφόσον το επιθυμείς, παραμένει και δεν χάνεται. Το κάλλος, αυτό το εσαεί θαύμα ζωής, αναγνωρίζεται σε πολύ απλά και ταπεινά δώρα της φύσης στον άνθρωπο, τα οποία ωστόσο περικλύουν την μέγιστη ουσία και την πραγματική οντολογική σημασία για τον άνθρωπο, του οποίου την ύπαρξη και νοηματοδοτούν. Σε αντίθετη περίπτωση ο άνθρωπος ως πρόσωπο χάνεται, εξαφανίζεται, εκπίπτει και μετατρέπεται σε ένα χρησιμοθηρικό, διεστραμμένο ως προς τον Λόγο, αποπροσανατολισμένο, μηχανικό ον, καθοδηγούμενο από πλαστές και ψεύτικες ανάγκες. Αυτό το ον αποκόπτεται από τον Κτίστη και την Κτίση, ταλαιπωρείται και βασανίζεται αυτοεγκλωβισμένο σε ένα δαιμονικό Εγώ, το οποίο αδυνατεί να συμμετάσχει και να συστήσει ένα Εμείς, καθώς στον Άλλον αναγνωρίζει την κόλασή του(Σαρτρ).Τούτη η εθελούσια τύφλωση τον οδηγεί στο απρόσωπο πλήθος και στην αγόμενη μάζα, καθώς έχει εκπαιδευτεί να αναγνωρίζει κοινωνικά το άτομό του- και όχι το μοναδικό του πρόσωπο- μέσω των κατασκευασμένων προτύπων, κανόνων και συμπεριφορών όπως μας διδάσκουν η Κοινωνιολογία και η Ψυχολογία. Διότι σε τούτο το κατασκευασμένο σύστημα,το οποίο εξυπηρετεί αποκλειστικά την διεστραμμένη διατήρησή του, εις αιώνες αιώνων, απουσιάζει σκοπίμως τούτο το κάλλος, το οποίο έχει εξοριστεί από τον τρόπο λειτουργίας του και την θέση του έχει καταλάβει το κατασκευασμένο "κάλλος" και όχι το αχειροποίητον.
Διότι όπως αντιλαμβάνεται(;) ο καθείς τούτο το κάλλος δεν υπάρχει όταν το άθροισμα του πλούτου των εξ Η.Π.Α.- και όχι μόνον σε αυτούς προφανώς- δισεκατομμυριούχων μεταξύ 18-3 και 10-4,στην κορύφωση του εγκλεισμού παγκοσμίως, αυξήθηκε κατά 282 δισ. δολάρια φτάνοντας τα 3,22 τρις δολάρια.( Έκθεση Αμερικάνικου Ινστιτούτου Μελετών Πολιτικής).
Το αχειροποίητον κάλλος αναζητείται και αναγνωρίζεται μεταξύ των απλών και ταπεινών.
"[....]όταν μία σκέψη έχει τάση προς το όνειρο, δεν πρέπει κανείς να την απομακρύνει, να της προσφέρει το όνειρο με περιορισμούς. Όσο θ' απομακρύνετε τη σκέψη σας από τα όνειρά της, αυτή δεν θα τα γνωρίζει'[....]Αν λίγο όνειρο είναι επικίνδυνο, αυτό που σε γιατρεύει δεν είναι το λιγότερο όνειρο αλλά περισσότερο, όλο το όνειρο[....]" ( Μαρσέλ Προυστ " Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο ΙΙ" Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών 1997,σελ 352)
