Eάν το θέρος αποτελεί την
κατεξοχήν εποχή της χα-
λάρωσης, της ξεκούρα-
σης και της ένεκα των
αδειών μεγαλύτερης ελευθερίας
ως προς την διαχείριση του χρό-
νου, το φθινόπωρο είναι η εποχή
της συγκέντρωσης του νου, της
δημιουργίας στόχων και κυρίως
αποτελεί την επαναφορά των
περισσοτέρων στην καθημερινό-
τητα, στην ρουτίνα και πολλούς
τους επαναθέτει στο μαγκανο-
πήγαδο της επιβίωσης, από το
οποίο ενδέχεται ούτε το θέρος
να κατάφερε να τους απαλλάξει
έστω και προσωρινώς. Εντός της
σχετικότητας των πάντων, το
φθινόπωρο φαίνεται ότι σημα-
τοδοτεί μία εκ νέου αρχή, ασχέ-
τως εάν αυτή είναι όντως νέα ή
αποτελεί μία βαρετή επανάλη-
ψη, μία αφετηρία ενός δρόμου
ο οποίος τερματίζεται και πάλι
με την έλευση του θέρους. Φα-
ντάζει αέναος αυτός ο κύκλος
εντός της φθοράς του χρόνου και
μπορεί να είναι όντως αέναος,
καθώς αφορήτως επαναλαμβά-
νονται τα ίδια και τα ίδια και η
έκπληξη, η διαφορά, η επανά-
σταση των πραγμάτων συμβαί-
νουν σπανίως και φυσικά εάν
δεν είναι προς μία ευχάριστη
κατεύθυνση η οποία αντί να
προσθέτει αφαιρεί, τότε και τις
απευχόμαστε και δεν τις επιθυ-
μούμε. Αντιθέτως επιδιώκουμε
να παραμένουν τα πράγματα ως
έχουν, επαναπαυόμενοι σε ό,τι
και όπως μας βολεύει, ευχόμενοι
τίποτα να μην διαταράξει τον κύ-
κλο της φθοράς και του καθημε-
ρινού θανάτου, τον οποίο δικαί-
ως ή αδίκως τον εκλαμβάνουμε
ως κύκλο ζωής, χωρίς φυσικά και
ουδείς να μπορεί να αποκλείσει
και αυτό το γεγονός.
Το χτύπημα της κάρτας στην
εργασία, η επαναλειτουργία
των σχολείων, οι "αποδράσεις"
των σκ, όλα δρομολογούν την
επαναφορά στην τάξη, στην
οργάνωση, στο πνεύμα του κα-
θημερινού δούναι και λαβείν,
σε όλο αυτό το τόσο μα τόσο κα-
νονικό αλλησβερίσι των κοινω-
νικών σχέσεων. Το φθινόπωρο
όλοι είμαστε στη θέση μας, το
σύστημα συνεχίζει να δουλεύει
έχοντας ξεκουράσει και λαδώσει
τα γρανάζια του, άρα παρουσι-
άζεται φρέσκο, παρότι συνεχώς
βυθίζεται ένεκα της φθοροποιού
επαναλήψεως στο νομοτελειακό
του τέλος.
Ο κύκλος φαίνεται να ξεκινά
από την αρχή, ενώ ενδέχεται να
είναι κύκλος ο οποίος σπειρο-
ειδώς αναπτύσσεται και τούτο
μπορεί να μας "παραμυθιάζει"
ότι κάτι καινούργιο έρχεται και
συμβαίνει, ενώ όλα είναι τόσο
παμπάλαια σαπισμένα και ρε-
τουσαρισμένα. Δημιουργεί
ευσεβείς πόθους, φιλοδοξίες,
κίνητρα, στόχους, αλαζονεία,
προγράμματα, μεγαλεπήβολα
σχέδια και ξανά πάλι τα ίδια από
την αρχή(;).
Όλα φαίνονται να προχωράνε
τακτοποιημένα, σε τάξη, προ-
διαγεγραμμένα, καθορισμένα,
προετοιμασμένα και ωστόσο
τόσο αναλλοίωτα ίδια εντός του
ιδίου κύκλου τον οποίο αγαπά-
με, τον θέλουμε, δεν επιθυμού-
με να βγούμε έξω από αυτόν,
διότι μας προσφέρει ασφάλεια,
τον γνωρίζουμε, ξέρουμε τα πά-
ντα γι' αυτόν, είναι δικός μας,
είναι ο οικείος κύκλος μας, εντός
του οποίου μάθαμε και μας έμα-
θαν να λειτουργούμε, διότι έτσι
βαίνουν τα πράγματα κανονικά
εντός ορίων, όπου τίποτα δεν
κινδυνεύει, όπου όλα φαίνονται
να κινούνται με μεγάλες τα-
χύτητες, ενώ όλα παραμένουν
ασάλευτα νεκρά εντός της φθο-
ροποιού επαναλήψεως. Ο ατε-
λεύτητος τούτος κύκλος έρχεται,
φεύγει και επανέρχεται. Επί της
ουσίας ο κύκλος παραμένει εκεί
που πάντα ήταν και εμείς κινού-
μαστε εντός του χαρούμενοι,
σίγουροι, ευγνώμονες διότι σε
κάθε άλλη περίπτωση καθιστά-
μεθα αχάριστοι και αγνώμονες.
Τούτη η σταθερότητα του κύκλου
είναι το ζητούμενο, ο κύκλος να
παραμένει ως έχει, να μας περι-
βάλλει ως περιθάλπουσα μήτρα,
διότι εκτός κύκλου χανόμαστε,
εκεί επικρατεί χάος, μας είναι
άγνωστος ο χώρος και το άγνω-
στο δεν παρέχει ουδεμία βεβαι-
ότητα. Ο κύκλος μας ασφαλίζει,
λειτουργεί ως προστατευτικός
φλοιός εντός του οποίου μπο-
ρούμε, ξέρουμε και θέλουμε να
επαναλαμβανόμαστε, εντός του
κύκλου ξέρουμε και που πατάμε
και που βρισκόμαστε κι τούτο εί-
ναι το μέγα ζητούμενο, να ξέρεις
που πατάς και που βρίσκεσαι.
Το θέμα είναι να μην βρεθείς σε
άγνωστα και άβατα μονοπάτια,
το θέμα είναι να μην ανοίξεις εσύ
νέους δρόμους, αλλά να μένεις
στον κύκλο όπου τα πάντα και
οι πάντες κινούνται στους ίδιους
δρόμους, επαναλαμβάνουν γνω-
στές και οικείες διαδρομές και
όπου τα πράγματα παραμένουν
σταθερά τα ίδια εξόχως επανα-
λαμβανόμενα. Εντός αυτού του
κύκλου απρόσμενα κάποια στιγ-
μή, ιδιαιτέρως αναπαυόμενοι
και ανυποψίαστοι τελειώνου-
με.....
"[....]Κάτι αθόρυβο εν σιγή και
αληθεία ιερουργείται. Φανερώ-
νεται κεκρυμμένως. Λέγεται
αφώνως. Προσφέρεται δωρεάν
ως χάρι ζωής και μεταμορφωτι-
κή δύναμι[....] το αόρατο γίνε-
ται φανερό και παρόν με χίλιους
τρόπους. Οράται αοράτως, το-
πάζεται ατόπως και πληθύνεται
ενικώς[....]" (Αρχιμανδρίτου
Βασιλείου Προηγουμένου Ιεράς
Μονής Ιβήρων " Θεολογικό σχό-
λιο στις τοιχογραφίες της Ι. Μ.
Σταυρονικήτα" Έκδοση "Ι. Μ.
Ιβήρων" 2004 σελ. 44-45)
