Η καλή ανησυχία είναι η πατερική ρήση του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου, την οποία χρησιμοποίησε σε αντιδιαστολή προς την κακή ανησυχία. Η κακή ανησυχία είναι δαιμονική και μας γεμίζει με άγχος,τρόμο,ανασφάλεια,αγωνία και έλλειψη εμπιστοσύνης. Όλα τα προηγούμενα αρνητικά συναισθήματα ταράσσουν τον άνθρωπο,του δημιουργούν σύγχυση,μπλοκάρουν την ομαλή και φυσιολογική λειτουργία του μυαλού,της καρδιάς και της ψυχής. Η κακή ανησυχία κάνει τον άνθρωπο σκληρό,στιγνό,απάνθρωπο,αναίσθητο και ανάλγητο. Φυσιολογικά τον απομακρύνει από την Θεία Χάρι, τον "μαυρίζει"αντί να τον ανθίζει,κάνει κουβάρι την ψυχή του,του θολώνει την σκέψη. Ο φόβος και η αγωνία για την αυριανή ημέρα τον κάνει φιλύποπτο,του καταστρέφει το σήμερα. Δεν ζει ο άνθρωπος στο παρόν,αλλά σε ένα αύριο το οποίο και όταν έρχεται, γίνεται παρόν και ο φαύλος ατέρμων κύκλος φθοράς συνεχίζεται. Καθίσταται με τούτη την κακή ανησυχία ο άνθρωπος ένας ζωντανός-νεκρός. Οι σχέσεις του γίνονται ανούσιες,ούτε καν εφήμερες,χάνει την ζώσα επαφή με τους οικείους του καθώς τούτη μεταβαίνει σε ένα επιφανειακό επίπεδο. Νεκρώνουν τα πραγματικά του αισθήματα,καθώς η αγωνία και ο φόβος για την αυριανή " επιτυχία" με κάθε μέσο, του έχει εξαντλήσει και εξαφανίσει κάθε υγιή και θετική σκέψη και συναίσθημα. Η συγκεκριμένη κατάσταση περιγράφεται από τον υπαρξιστή φιλόσοφο Σαίρεν Κίρκεγκωρ στο έργο του " Φόβος και Τρόμος".
Αντιθέτως η καλή ανησυχία λειτουργεί υπερβατικά ως προς τον ανθρώπινο παράγοντα. Ο άνθρωπος - θνητός και χοικός- κάνει εκείνο το οποίο μπορεί με όσες δυνάμεις έχει και "μπαίνει" σε μία άλλη λογική, κατανοώντας τόσο την προσωρινότητα,όσο και την αδυναμία του να ελέγξει και να καθορίσει τα πάντα ως προς το μέλλον του. Οπότε απαλλάσεται από την δαιμονική αγωνία,το άγχος και τον φόβο για ένα αύριο το οποίο ενδεχομένως κάποια στιγμή μπορεί να πάψει και να υπάρχει. Διότι ποιός είναι βέβαιος ότι θα υπάρξει η αυριανή δική του ημέρα;
Η λαική θυμοσοφία έχει καταγράψει αυτή την αλήθεια με τον δικό της τρόπο: " Όταν ο άνθρωπος προγραμματίζει, ο Θεός γελάει". Ο Θουκυδίδης το διατύπωσε ως εξής: " Βέβαιον ημίν ουδέν". Ο άνθρωπος λειτουργεί με την πλήρη βεβαιότητα ότι υπάρχει αύριο για τον ίδιο.Λειτουργεί και ζει ως εσαεί αθάνατος επί της γης και τούτο αποτελεί εωσφορική πλάνη.
Πέρασαν πολλά έτη από το 1993 όταν συνάντησα τον πατέρα Παίσιο,εκεί στο κελί του στην Παναγούδα στο Άγιον Όρος. Η συμβουλή την οποία μου έδωσε τότε,μαζί με τρεις σταυρούς εργόχειρά του,ήταν: " Μην σκέπτεσαι". Τότε δεν κατάλαβα, δεν κατανόησα. Αυτό συνέβη μετά από έτη ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω. Προσπαθώ-χωρίς να το καταφέρω πάντα- να την ακολουθώ έκτοτε. Εκείνο το οποίο συνεχώς προσπαθώ, είναι να κάνω όσο καλύτερα γίνεται εκείνο το οποίο μπορώ και τα υπόλοιπα τα αφήνω. Διότι άλλο μπορεί να είναι το θέλημα των ανθρώπων καί άλλο το θέλημα Εκείνου. Οπότε ό,τι παραχωρεί και συμβαίνει είναι δεδομένο ότι γίνεται για κάποιο λόγο,τον οποίο Εκείνος γνωρίζει και ο άνθρωπος-εφόσον θέλει-θα μπορέσει να το κατανοήσει μετά από κάποια,μεγάλη ή μικρή,χρονική απόσταση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο,όλα παραχωρούνται για κάποιο λόγο,ο οποίος ακόμη και εκείνα τα οποία προς στιγμήν φαίνονται δυσάρεστα και άσχημα,μετατρέπονται στο τέλος σε καλό.
Χάρηκα λοιπόν όταν άκουσα τον ιατρό ο οποίος έχει αναλάβει την καθημερινή ενημέρωση του Ελληνικού Λαού,ως προς την πορεία του ιού,την προηγούμενη Πέμπτη (26-3-2020), να αναφέρει την έκφραση "καλή ανησυχία". Μου επανέφερε στην μνήμη όλα τα προηγούμενα,τα οποία δυστυχώς είχα ξεχάσει. Φυσικά και δεν γνωρίζουμε πως θα διαμορφωθεί η νέα πραγματικότητα στην οποία θα περιέλθουμε πέριξ του Μαίου, καθώς η επάρκεια της ρευστότητας του κράτους έως εκεί έχει αντοχές. Περίπου βέβαιον είναι και με βάση το δεδομένο ότι οι πενιχρές οικονομικές ενισχύσεις οι οποίες καταβάλλονται προς εργαζομένους και επιχειρήσεις προέρχονται από δανεισμό,ότι η πιθανότητα ύπαρξης νέων Μνημονίων είναι ιδιαιτέρως αυξημένη. Τα νέα δεδομένα αλλάζουν την οικονομική ζωή- και όχι μόνον αυτήν- ως προς το χείριστον. Ωστόσο η μακρά πορεία του γένους των ανθρώπων, διέπεται από έναν συνεχή αγώνα. Η σημερινή περίπου νεκρική σιγή σύσσωμης της αντιπολιτεύσεως, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά, την ανετοιμότητα στην οποία έχει περιέλθει το πολιτικό σύστημα τόσο στην Ελλάδα,όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Όπως πολλές φορές η Ιστορία έχει αποδείξει,ενδέχεται πάλι οι πολίτες πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές ηγεσίες.
"[....] Μπροστά κι ανάμεσα απ' τις δύο καμινάδες του τζακιού,οι δύο καλόγριες είχαν το παλιοκαιρισμένο κομό,που το γέρικο πλαίσιό του σκέπαζε ένα καλυμμα Αγίας Τράπεζας από πράσινο κυματιστό ύφασμα. Ένας μεγάλος Εσταυρωμένος από έβενο και φίλντισι κρεμόταν στον κίτρινο τοίχο,κάνοντας πιο έντονη τη γύμνια του, και τραβούσε αναγκαστικά τα βλέμματα[....]"
( Honore de Balzac " Ένα επεισόδιο την εποχή της τρομοκρατίας" Εκδόσεις "Guyenberg" 1992, σελ.36,37)
