Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 29-4-2021

O Χριστός μετά την είσοδό του εις τα Ιεροσόλυμα και την βαιφόρο υποδοχή του από τον όχλο των πολιτών της,έχοντας ήδη γίνει στόχος της τότε θρησκευτικής εξουσίας και καθώς ουδέν ακαταδίωκτον ως προς Αυτόν δεν είχε μεριμνήσει να θεσπίσει η τότε κοσμική εξουσία, προκειμένου να Τον προστατεύσει-καθώς η δημοκρατία της Ρωμαικής αυτοκρατορίας απεδείχθει ανεπαρκής-θα συλληφθεί και ο όχλος- που πριν λίγες ημέρες Τον αποθέωνε-θα Τον καταδικάσει να Σταυρωθεί και ο Κύριος μας εκουσίως και σιωπηλός παθαίνει και πεθαίνει(ανθρωπίνως κ προσωρινώς). Αλήθεια ποιός ο λόγος,η αιτία,το ένα μέρος της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τρίαδος να προσλάβει και την ανθρώπινη φύση,να ταλαιπωρηθεί,να χλευαστεί,να υποφέρει ανθρωπίνως και στο τέλος να Αναστηθεί συμπαρασύροντας μαζί του στην Αθανασία και στην αιώνιο Ζωή και τον Άνθρωπο; "Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον,άλλ' ίνα σώσω τον κόσμον"( Ιωαν. Ιβ'47). Δεν κρίνει λοιπόν τον κόσμο ο Θεός,αλλά εισέρχεται στα μέτρα του κόσμου του πεπτωκότος ανθρώπου προκειμένου να τον σώσει. Να τον σώσει από την φθορά και τον θάνατο,όπου τον οδήγησε η έκπτωσή του από τον Παράδεισο μέσω της διαβολής.Αλλά γιατί πάλι σώζει ο Θεός τον Άνθρωπο; Διότι ο Θεός είναι η άπειρος και η ατελεύτητος Αγάπη στην οποία απουσιάζουν τα πρέπει και κυριαρχεί η εκούσιος θυσία και θυσιάζεται ο Υιός από Αγάπη προς τον Άνθρωπο,τον οποίο ο Ίδιος δημιούργησε και ο Κτίστης ανασύρει εκ της φθορά το Κτίσμα Του,καθώς επιθυμεί και πάλι " ίνα ώσι εν". Αλλά τι γίνεται με τον Άνθρωπο; Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση ούτε να δεχθεί,ούτε να κατανοήσει,ούτε να αισθανθεί καθώς έχει απωλέσει το πρωτόκτιστον κάλλος και έχει καταστεί αναίσθητος. Δίδει λοιπόν ο Ίδιος το παράδειγμα της θυσιαστικής Του Αγάπης με τον εκούσιο Αναστάσιμο θάνατό Του.Του λέει: - Δες πεθαίνω από Αγάπη για εσένα Άνθρωπε,δικό Μου δημιούργημα όλες τις αμαρτίες,τα λάθη,τις αστοχίες,τις κακίες σου τις σηκώνω εδώ στον Σταυρό Μου και με την Ανάστασή Μου σε ξαναγεννώ,σε καινοποιώ εκ νέου. Αλλά ο Κύριος Υμών Ιησούς Χριστός διδάσκει: " Ει ούν εγώ ένιψα τους πόδας υμών ο Κύριος και Διδάσκαλος,και υμείς οφείλεται αλλήλων νίπτειν τους πόδας" (Ιων. 13,14).Δηλαδή όπως Εγώ Σταυρώθηκα για εσένα και εσύ αν όντως αγαπάς τον Άλλον σταυρώσου γι'αυτόν,θυσιάσου για τον Άλλον,ο οποίος δεν είναι η Κόλασή σου(Σαρτρ) αλλά η αιώνιος χαρά σου(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ). Ακολουθεί ο Παύλειος λόγος "Μιμηταί μου γίνεσθε,καθώς καγώ Χριστού"( Α'Κορ. Ια'1). Οπότε τι; Τίποτα και όλα,τα πάντα και χάνονται και ευρίσκονται δια παντός,ες αεί και ανεκπτώτως μένουν και παραμένουν καθώς μεταξύ Αληθείας και Χριστού,επιλέγω τον Χριστό( Ντοστογιέφσκι). Διότι ο Χριστός ευρυχωρεί,περικλείει την Αλήθεια,καθώς Αληθώς Ανέστη και αυτό το Αληθώς εν τοις πράγμασι εντός του ολοκληρωτικού δυτικού ορθολογισμού αυτόν τον διαλύει,τον καθιστά ανύπαρκτο,δεν το αντέχει αυτό το Αληθώς,είναι πέρα και έξω από την δική του λογική,δεν το δέχεται διότι εάν το αποδεχθεί έστω και θεωρητικώς καθίσταται παντελώς ανυπόστατος καθώς στηρίζεται στην φιλαυτία,στο Εγώ,στην αντιπαλότητα,στην εξόντωση,στον πόλεμο,είναι ατομοκεντρικός,απρόσωπος,αθυσίαστος και ακοινώνητος πνευματικά. Η Ανάσταση έπεται πάντα της θυσιαστικής προσφοράς του εαυτού μου στον Άλλον,η Ανάσταση δεν είναι κοσμικό γεγονός ορθολογικού τύπου. Αντιθέτως καταργεί την λογική του κόσμου τούτου και οδηγεί τον Άνθρωπο πάρα πέρα,μόνον και εάν αυτός το θέλει και το επιθυμεί,πάντα εκουσίως και αυτεξουσίως. Εδώ και αιώνες η Πατερική Ορθόδοξη παράδοσή μας στηρίζεται βιωματικώς στο ζωοποιόν: " Δος αίμα,λάβε Πνεύμα",καθώς πνευματικώς ουδέν κατακτάται ακόπως. Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου: " Κύριε και Δεσπότα της ζωής μου,πνεύμα αργίας,περιεργίας,φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης,ταπεινοφροσύνης,υπομονής και αγάπης χάρισαι μοι τω σω δούλω. Ναι Κύριε Βασιλεύ,δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα,και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου,ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν" η οποία κυριαρχεί εις τις ακολουθείες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι άκρως φιλάδελφος και ουχί φίλαυτος.Τούτη η ευχή επαφίεται να κατανοηθεί αναλόγως της θυσίας και του αίματος το οποίον θα διαθέσομεν δια τον Άλλον,προκειμένου να λάβομεν το αντίστοιχον πνεύμα. Καλή προσωπική Ανάσταση προς όλους. "[....] Μία τροφή σώζει τον άνθρωπο και είναι το σώμα του Χριστού. Ένα πόμα σβήνει τη δίψα του κι είναι το αίμα του Χριστού. Μέσα στη Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος μπορεί να γίνη κατά χάρη Χριστός. Η ζωή του,προσφερόμενος χριστοπρεπώς,χορταίνει και ξεδιψά τον άλλον. Κι όταν χορταίνει και ξεδιψά ο άλλος,τότε χορταίνω και ξεδιψώ εγώ αληθινά[....]" (Αρχιμ. Βασιλείου Προηγουμένου Ι.Μ.Ιβήρων,ομιλία στον Ι.Ν.Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης Γ'Κυριακή των Νηστειών 1985. Περιοδικό "Σύναξη" Απρίλιος-Ιούνιος 1988,σελ.22).

Τετάρτη 21 Απριλίου 2021

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 22-4-2021

Οντως αποτελεί θέμα η στάση και οι δηλώσεις του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. στην συνέντευξη τύπου με τον Τούρκο ομόλογό του στην Άγκυρα. Το θέμα είναι φυσικά πως οδηγηθήκαμε στο γεγονός οι δηλώσεις των αυτονοήτων να αποτελούν είδηση. Τούτο συνέβει καθώς η Ελληνική εξωτερική πολιτική έως τούδε διεπόταν από τα γνωστά φοβικά σύνδρομα της στο συγκεκριμένο θέμα των σχέσεων με την γείτονα χώρα. Βρισκόμαστε σε πλήρη αντίθεση με όλους εκείνους, οι οποίοι προέρχονται και από την πολιτική παράταξη που ανήκει ο ΥΠ.ΕΞ, που εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την συνέντευξη τύπου. Όντως- όπως και άλλες φορές επισημάναμε από αυτήν την στήλη-για πρώτη φορά χρησιμοποίησε η Ελληνική διπλωματία την μόνη γλώσσα την οποία είναι σε θέση πραγματικά να αντιληφθούν και να κατανοήσουν οι Τούρκοι. Η γλώσσα αυτή δεν είναι άλλη παρά η σθεναρή,ανυποχώρητη και δηλωτικά εμφατική με πάθος υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και δικαίων της Ελλάδας. Ωστόσο όπως όλα τόσο στην ζωή,όσο και στην πολιτική δεν είναι τυχαία. Υπάρχει στενή σχέση της στάσεως του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. με την σημερινή εξωτερική πολιτική την οποία ασκούν οι Η.Π.Α. έναντι της Τουρκίας,υπό την καθοδήγηση του νέου προέδρου τους. Κατ'εμάς η μόνη εσφαλμένη κίνηση του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ,υπήρξε η έστω και αμυδρή υπόκλιση της κεφαλής στην συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο,παρ' ότι πιστεύουμε ότι εγένετο εκ λόγου της εμφύτου ευγενείας η οποία διέπει τον κύριο Δένδια. Ωστόσο αυτήν την στάση του σώματος οι Τούρκοι είναι βέβαιον ότι δεν την εκλαμβάνουν ως έκφραση ευγένειας,καθώς αυτή δεν αποτέλεσε ποτέ χαρακτηριστικό και δηλωτικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής σε όλη την ιστορία της. Φυσικά στο διπλωματικό όπως και στο επιχειρησιακό πεδίο, βασικό στοιχείο επικράτησης αποτελούσε ανέκαθεν ο αιφνιδιασμός,όπλο το οποίο χρησιμοποίησε επιτυχώς,αρκούντως και αποτελεσματικώς ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η στάση θα έχει συνέχεια στην Ελληνική εξωτερική πολιτική και δεν θα αποτελέσει μία εξαίρεση. Οι Έλληνες πολίτες ως ήταν και είναι φυσιολογικό,έχοντας υποστεί πέραν του έτους στέρηση της ελευθερίας τους,αντιδρούν και διασκεδάζουν σε πλατείες και άλλους χώρους,δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο,πόσο επιτακτική ως προς την ψυχική υγεία όλης της κοινωνίας είναι η όσον το δυνατόν συντομότερη επιστροφή στην κανονική ζωή.Είναι γεγονός ότι η αναποτελεσματικότητα των μέτρων προβληματίζει τους πολίτες καθώς διαπιστώνουν ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται όλο αυτό το διάστημα,θυσίες που έχουν να κάνουν με την ελευθερία και τις επιλογές τους,εντείνουν αντί να αμβλύνουν την επιτυχή αντιμετώπιση του ιού. Το αίτημα της αντιπολιτεύσεως να δημοσιοποιηθούν επιτέλους τα πρακτικά των συνεδριών της επιτροπής των λοιμοξιολόγων είναι και δίκαιο και απαραίτητο να εκπληρωθεί προκειμένου να λειτουργήσει καλύτερα η Δημοκρατία. Οδεύοντας προς μία ακόμη διαφορετική Μεγάλη Εβδομάδα σε σχέση με άλλα έτη,επιβάλλεται εντός του παράταιρου ως προς την ανθρώπινη φύση πλαισίου λειτουργίας της καθημερινότητος να βιώσουμε την πορεία προς την Ανάσταση τόσο προσωπικά,όσο και συλλογικά. Εντός αυτής της πορείας,του εκουσίου Πάθους, απαραίτητης προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία της κατακτήσεως της Αθανασίας,καλούμεθα να διευρύνουμε τα όρια της αλληλοπεριχωρήσεως,της ευρυχωρίας,της συγχωρήσεως,της συμπαθείας και της Αγάπης προς τον Άλλον. Στο πρόσωπο του Άλλου να μπορέσουμε να διακρίνουμε την θυσία και την χαρά μας,την Σταύρωση και την Ανάστασή μας,να ευλογήσουμε ακόμη και τους σταυρωτές μας καθώς εν πολλοίς " ου γαρ οίδασι τι ποιούσι",οπότε υπό του ιδίου πρίσματος συγχωρούμε και αγαπάμε και τον Ιούδα καθώς κυριαρχούμεθα ως "καύσις καρδίας και υπέρ των δαιμόνων". Πορευόμενοι με αυτόν τον τρόπο απορρίπτουμε των δεσμευτικό χιτώνα του μίσους,της εμπαθείας,της μνησικακίας,της καχυποψίας,του φόβου,του φθόνου,της ζήλειας,της εξουσίας,της εξοντώσεως και διαλυόμενοι υπό της Αγάπης απελευθερωνόμαστε και συναντάμε τις προσδοκίες του Σύμπαντος κόσμου,ορατού και αοράτου,οι οποίες δεν είναι άλλες από την κυριαρχία της Ειρήνης,της Αρμονίας,της Γαλήνης,του Ανεσπέρου και Ακτίστου Φωτός,εν τέλει της αιωνίας προσδοκίας " ίνα ώσι εν",δηλαδή της ενώσεως με τον Θεάνθρωπο,την παρουσία του οποίου προσδοκούμε,αναζητούμε και βρίσκουμε πρώτα εντός μας και ακολούθως στον Άλλον. "[....] Το κέντρο,το τέλος,η κατάληξι,όπου όλα συνάγονται. Και η αρχή απ' όπου όλα εκπορεύονται. Και ξεπερνιούνται όλα για όλα. Και υπάρχεις με το να μην υπάρχεις. Με το να παραιτηθείς από την ύπαρξι. Νοιώθεις ανάξιος γι'αυτή.[....] Τότε αντικαταπέμπεται η Θεία χάρις και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Και ανάγεσαι στην όντως ύπαρξη[....] όπου Άλλος κάνει κουμάντο και κυβερνά. Και αυτός ο Άλλος είναι ο ακριβός εαυτός σου,η ζωή και η ανάπαυσις μας η ξένη[....]Όλα γίνονται κοινωνία[....] Όλα ενώθηκαν,συμφιλιώθηκαν και αγιάστηκαν[....]" (Αρχιμ. Βασιλείου,προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων "Το κάλλος θα σώση τον κόσμο" Εκδόσεις " Ι.Μ.Ιβήρων 2005,σελ.31).

Τετάρτη 14 Απριλίου 2021

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 15-4-2021

Ερευνα της ProRata Α.Ε., την οποία δημοσίευσε " Η εφημερίδα των συντακτών"(10-11/4/2021),σε μέγεθος δείγματος 1000 ερωτηματολογίων,που διεξείχθει μεταξύ 31-3 έως 6-4-2021, παρουσιάζει το 63% των ερωτηθέντων να κρίνουν αρνητικά την διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ποσοστό περίπου διπλασιάστηκε το διάστημα από 11-5-2020(27%) έως 13-9-2020(52%). Η ανατροπή δηλαδή της γνώμης των πολιτών συνέβει κατά το θέρος και ενώ τα μέτρα είχαν χαλαρώσει. Τούτο σημαίνει ότι από εκείνο το σημείο και μετά η αντιφατικότητα των μέτρων της κυβέρνησης σε σχέση με την άνοιξη μετέβαλλε την άποψη των πολιτών. Επίσης ένα ποσοστό της τάξεως του 55% θεωρεί ότι η διασπορά του ιού στην χώρα μας οφείλεται κυρίως ή και αποκλειστικά στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία και ένα 66% πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν σχεδιάζει μεθοδικά τα υλοποιούμενα μέτρα. Τέλος σε σχέση με τους περιορισμούς το 61% πιστεύει ότι τα μέτρα πρέπει να χαλαρώσουν. Πιστεύουμε ότι η εν λόγω έρευνα εκφράζει την μεταβολή των απόψεων των πολιτών σε σχέση με την έναρξη της εμφάνισης του ιού και ως προς τον τρόπο αντιμετωπίσεως αυτού από την κυβέρνηση, εν μέσω αντικρουόμενων, αλλοπρόσαλλων και αλληλοαναιρούμενων μέτρων. Επίσης αποδεικνύει πως ουδείς μπορεί να υποτιμά την νοημοσύνη των πολιτών σε σχετικά βραχύ βάθος χρόνου. Ιδιαίτερο επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει και μία άλλη έρευνα,την οποία και πάλι δημοσίευσε η εν λόγω εφημερίδα στο ίδιο φύλλο, η οποία διεξείχθει από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας(ILO) στο πρώτο κύμα του ιού το 2020 σε νέους 18-29 ετών από 112 χώρες σε δείγμα 12.000. Το 35% αυτών δήλωσε ότι σπάνια έως καθόλου αισθάνονται ήρεμοι,καθόλου ή σπάνια αισιοδοξία το 31% και σπάνια έως καθόλου αισθάνονται συντροφικότητα το 29%. Η υπόθεση στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι και αφορά τα σημερινά αντίστοιχα συναισθήματά τους,ένα έτος μετά την εμφάνιση του ιού. Προφανώς αναμένονται αυξημένα τα αντίστοιχα ποσοστά. Οι πραγματικές συνέπειες της εμφάνισης, διατήρησης και επέκτασης του ιού, καθώς και το μέγεθος της αναποτελεσματικότητος των μέτρων αντιμετωπίσεως του, είναι περίπου δεδομένο ότι θα καθίστανται όλο και πλέον ορατές στην διάρκεια του χρόνου. Την προσφορά τους δε στο μέλλον, θα την αισθανθούν οι πολίτες περισσότερο όταν η επιστροφή- όταν και όπως συμβεί- στην κανονικότητα συμβεί. Εντός του όλου καθημερινού ζόφου, ο οποίος καλά κρατεί από τον Νοέμβριο, η άνοιξη και το επερχόμενο θέρος προσφέρουν μία προσωρινή σταθερότητα αισιοδοξίας, χαμόγελου και ελπίδας, έως τουλάχιστον τα τέλη Οκτωβρίου. Ως προς το μετέπειτα ουδέν είναι βέβαιον και τα πάντα αναμένονται. Είναι όντως ευχάριστο να συναντάς εκπλήξεις ή ακόμη να τις δημιουργείς, να τις προκαλείς και να τις προσκαλείς, οι οποίες διαθέτουν μία πρωτογενώς εσωτερική πηγή φωτός, η οποία όπως είναι φυσικό εξωτερικεύεται. Τούτες οι απτές, φωτεινές, υπαρκτές εκπλήξεις εμπνέουν και ζωοδοτούν το επέκεινα, στο οποίο ουδείς μπορεί-ακόμη και εάν το επιθυμεί- να αντισταθεί. Είναι αυτές οι εκπλήξεις οι οποίες ανατρέπουν τα αλλότρια εξουσιαστικά εγκαθιδρυμένα δεδομένα, τα οποία φέρουν την αποκρουστική οσμή του θανάτου-κυριολεκτικά, μεταφορικά, αλληγορικά-και επαναφέρουν εκτάκτως σε τάξη και αρμονία τον Άνθρωπο, ο οποίος υπάρχει προκειμένου να προσφέρει ζωή, χαριτωμένη χαρά, κοινωνία και συνδημιουργία. Νομοτελειακά κάποιοι κύκλοι κλείνουν ή και σύντομα θα κλείσουν και νέοι κύκλοι και πάλι σπειροειδείς ανοίγουν ή και σύντομα θα ανοίξουν, καθώς αυτή είναι η εξέλιξη, η πορεία, ο προορισμός και τούτα όσο και αν οι αντινομίες προσπαθούν, δεν χάνονται, υπάρχουν και σε πάνε πάρα πέρα, σε ελευθερώνουν, σε επανασυνθέτουν και σε μεταφέρουν Εμπρός. Η μετάβαση ήδη είναι παρούσα, έστω και εάν επί του παρόντος εμφανίζεται εν ετέρα μορφή, ωστόσο αναγνωρίζεται, αργά και σταθερά εγκαθιδρύεται με τον δικό της αρχετυπικώς και αρχεγόνως ανατρεπτικό τρόπο, ο οποίος πραύνει,γαληνεύει, ισορροπεί, προωθεί, Ανασταίνει, συνθλίβει τον ανύπαρκτο θάνατο, σπάει τα χοικά δεσμά εντός του Αχειροποιήτου Φωτός της εσαεί ζωής, εδώ και αλλού. Η αείζωος παρουσία Αυτού που ενώ θεωρείς ότι έχει χαθεί είναι πάντα παρών και αναγνωρίζεται και ενώ θεωρείς ότι είναι παρών Αυτός χάνεται προκειμένου και πάλι να Τον συναντήσεις, μένει πάντα εδώ. Δεν έφυγε ποτέ..... "[....] αλλά είναι ελευθερία και κραταιά ως θάνατος αγάπη. Και είναι η μήτρα μίας άλλης μάνας,ευρυχωροτέρας των ουρανών,που γεννά τον άνθρωπο. Και είμαστε παιδιά της ελευθέρας,παιδιά της ελευθερίας[....] οι ανθρώπινοι θεσμοί φοβούνται την ελευθερία του ανθρώπου,και γι'αυτό την κουτσουρεύουν ή την καταργούν[....]" ( Αρχιμ.Βασιλείου προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων " Φως Χριστού Φαίνει Πάσι" Εκδόσεις " Ι.Μ.Ιβήρων" 2002,σελ.52).

Τετάρτη 7 Απριλίου 2021

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 8-4-2021

Oι πολίτες εδώ και καιρό ρυθμίζουν τον τρόπο της ζωής τους και τις συμπεριφορές τους εντός ενός πρωτόγνωρου πλαισίου λήψης μέτρων- ειδικά σε μία Δημοκρατία- τα οποία ανακοινώνει η κυβέρνηση και τα οποία καλούνται οι ίδιοι να εφαρμόσουν. Στην ετήσια αυτή πορεία αντιμετώπισης του ιού αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος ότι τα μέτρα αυτά δεν απέδωσαν. Πρόβλημα δεν θα υπήρχε εάν οι εξαγγελίες των μέτρων ήταν συνεπείς,σταθερές και τις χαρακτήριζε μία ενιαία τάξη και λογική. Δυστυχώς όχι μόνον κάτι τέτοιο δεν ισχύει,αλλά αντιθέτως οι εξαγγελίες αυτών μεταβάλλονται εντός ολίγων ωρών,καθιστώντας αυτές ασυνεπείς,ασταθείς και χαοτικές. Η λήψη αλληλοσυγκρουόμενων μέτρων πλέον προκαλεί φυσική και ψυχική ταλαιπωρία στους πολίτες και φανερώνει την σύγχυση,την αντίφαση και την απώλεια ελέγχου της κατάστασης,από εκείνους οι οποίοι εξαγγέλουν και λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις. Απουσιάζει το πολιτικό θάρρος ανάληψης της ευθύνης μίας λανθασμένης πολιτικής και τούτο είναι δεδομένο ότι παράγει πολιτικό κόστος. Ωστόσο πλήν του πολιτικού κόστους, το οποίο στις επερχόμενες εκλογές θα το υποστεί η κυβέρνηση,υπάρχουν και άλλου είδους κόστη τα οποία εκδηλώνονται και θα εκδηλωθούν στο σύνολο των πολιτών,οι οποίοι ηρωικά υπομένουν,ανέχονται,ζουν και λειτουργούν εντός της αναποτελεσματικότητος αυτών των μέτρων. Το κόστος το οποίο υφίσταται το κοινωνικό σύνολο,εκτός της αποστασιοποίησης μεταξύ των ανθρώπων-γεγονός το οποίο αλλοτριώνει την ανθρώπινη φύση-,αφορά την ψυχοσωματική υγεία των πολιτών και φυσικά την οικονομία,η οποία εδώ και καιρό λειτουργεί καταστροφικά ανασταλτικά. Ο άνθρωπος είναι ψυχικά υγιής όταν εργάζεται και αμοίβεται για την εργασία την οποία προσφέρει. Το να μην εργάζεσαι και να λαμβάνεις από το κράτος επιδόματα παράγει νοσηρότητα και τούτο δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως επίτευγμα,καθώς πρόκειται ακριβώς περί του αντιθέτου,διότι στην συγκεριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για στήριξη ακουσίως ανέργων,αλλά για εργοδότες,υπαλλήλους,αυτοαπασχολούμενους, στους οποίους διακόπτεις την φυσική ροή της εργασίας τους και τους οδηγείς απευθείας στην αργία,η οποία κατά τους παλαιούς προγόνους μας είναι μήτηρ πάσης κακίας. Ωστόσο το θέατρο του παραλόγου,στο οποίο έχει μετατραπεί εδώ και ένα έτος η ζωή των πολιτών,ως φαίνεται θα συνεχιστεί και το θέρος. Η επανάληψη του ίδιου έργου κατά την ίδια περίοδο του 2020 οδηγεί με βάση την εμπειρία πλέον,ότι και το φθινόπωρο ενδέχεται να είναι όμοιο μ' εκείνο του 2020. Διότι εδώ και καιρό ουδεμία βεβαιότητα παρέχεται προς ο,τιδήποτε,από όλες τις κατευθύνσεις,επί του παρόντος,τόσο του εσωτερικού,όσο και του εξωτερικού( παρότι εκεί υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις,εκ των οποίων η κυβέρνηση εάν ήθελε θα μπορούσε πολλά να διδαχθεί). Ωστόσο το μέγα ερώτημα ,στο οποίο απάντηση θα δώσει το κοινωνικό σύνολο,είναι το μέγεθος της αντοχής των πολιτών. Πόσο ακόμη οι πολίτες μπορούν να αντέχουν και να ανέχονται να ζουν και να λειτουργούν υπό συνθήκες οι οποίες μεταβάλλουν και είναι αντίθετες στην φυσιολογική ανθρώπινη φύση τους; Το σύστημα και μέσα από τον τρόπο διαχείρισης του ιού απέδειξε ότι και παρηκμασμένο είναι και ανίκανο. Ένα αυτοκαστρεφούμενο σύστημα το οποίο συμπαρασύρει μαζί του και τους πολίτες,για τους οποίους υπότιθεται ότι υπάρχει,τους οποίους επίσης θεωρητικά υπάρχει να διακονεί,να διασφαλίζει την υγεία και την ευημερία τους. Υπάρχει ωστόσο μία φυσική,ιστορική και κοινωνική νομοτελεία η οποία παρέχει ελπίδα,ανάσα και οξυγόνο μέλλοντος. Τίποτα δεν διαρκεί μονίμως,όσο και αν αυτό παρουσιάζεται ως προσωρινό ή και όντως είναι. Κάθε τι μόνιμο υπόκειται στον νόμο της προσωρινότητος ασχέτως των επιδιώξεων των οιονδήποτε. Κάθε τι μόνιμο υπόκειται στον φυσικό,κοινωνικό,ιστορικό νόμο της χρονικής κατάρρευσής του. Οι εσωτερικές αντινομίες και αντιφάσεις του κάθε τι το οποίο φαντάζει προσωρινώς ή και δια παντός μόνιμου,έρχεται η στιγμή που γίνονται τόσο έντονες και ώριμες χρονικά που καταρρέει ως πύργος στην άμμο από έναν απλό παφλασμό. Διότι ακόμη και εντός της ακινησίας υπάρχει κίνηση. Όταν όλα φαντάζουν στάσιμα,ακίνητα και αδιατάρακτα,υπάρχει η αντίροπη δύναμη εντός τους,η οποία εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή τα κινεί,τα προχωρά,τα διαταράσσει. Είναι η νομοτέλεια της παρουσίας του Ήλιου την αυγή και της Σελήνης το δειλινό. Τούτη είναι η φύση των πραγμάτων,της Ιστορίας,του Ανθρώπου. Οπότε ζούμε στον Καιρό της κυοφορίας,της Αλλαγής που σύντομα ως Ανάγκη επιτακτική του Εμπρός οφείλει να εγκαταλείψει το Πίσω. " Ξένε που το πανί σου πλάι στις ακτές μας τόσον καιρό αρμένιζε( κι ακούμε κάποιες φορές των τροχαλιών σου την κραυγή καταμεσής στη νύχτα), Θα μας πεις ποιό ειν' το βάσανό σου,και που σ'έσπρωξε,μία βραδιά θαλπερή,το πόδι σου να πατήσεις ανάμεσά μας στην πάτρια γη;" (Saint-John Perse "Ακτοσημεία [Amers]" Εκδόσεις " Ίκαρος" 2018,σελ.93).