Εχοντας εισέλθει στον Ιούλιο,οι καθημερινοί ρυθμοί των μεγαλουπόλεων ατονούν και αντιθέτως γίνονται έντονοι οι αντίστοιχοι ρυθμοί στα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας. Το αναμενόμενο άνοιγμα των συνόρων της χώρας από την πρώτη του μήνα είναι βέβαιον ότι θα τονώσει τις τοπικές οικονομίες οι οποίες εδώ και έτη έλκουν υψηλό αριθμό τουριστών είτε από τα Βαλκάνια, είτε από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο τούτη η θερινή περίοδος θα είναι εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες. Αυτό ήδη είναι ορατό τόσο από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι οργανωμένες παραλίες, όσο και από τον τρόπο με τον οποίο αναμένεται να λειτουργήσουν οι ξενοδοχειακές μονάδες και τα υπόλοιπα τουριστικά καταλύματα, αλλά και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αυτό το Ελληνικό καλοκαίρι στο τέλος του θα αποδείξει εάν κατάφερε να ελέγξει τον υπάρχοντα ιό, ο οποίος παρουσιάζει και πάλι έξαρση κυρίως σε άλλες ηπείρους. Τα μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί προκειμένου να αντιμετωπισθούν εισαγόμενα κρούσματα σε αεροδρόμια και στις χερσαίες πύλες εισόδου της χώρας φαίνονται να είναι επαρκή. Τουρίστες και Έλληνες πολίτες αντιλαμβάνονται ότι αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό. Ωστόσο ο κόσμος συνεχίζει να κινείται και τούτο δεν μπορεί να σταματήσει, καθώς η οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο και χρειάζεται και απαιτεί αυτή την κίνηση. Το ανέμελο του θέρους, η ξεκούραση και η χαλάρωση την οποία αυτό προσφέρει, ειδικά το περιζήτητο Ελληνικό, αποτελεί σημαντικό οικονομικό παράγοντα παγκοσμίως.
Υπάρχει λοιπόν τούτο το ιδιαίτερο στοιχείο εφέτος, καθώς όλα φαίνονται διαφορετικά στην εποχή του ιού. Έστω και με διαφορετικό τρόπο και πάλι για τους περισσότερους το καλοκαίρι θα αποτελέσει χρόνο διακοπών και σε αρκετούς θα προσφέρει, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, ευκαιρία για εργασία κάποιων μηνών. Το μέγα φυσικά ζήτημα για την οικονομία είναι η μετά του θέρους εποχή.
Η ψυχολογία των ανθρώπων το θέρος μεταβάλλεται και οι περισσότεροι "ανοίγονται", γίνονται αντισυμβατικοί και επιτρέπουν στον εαυτό τους μεγαλύτερες ευκαιρίες να συναντήσουν δικά τους στοιχεία, τα οποία η καθημερινή επανάληψη σε όλη την άλλη διάρκεια του έτους, τα κρατά "θαμμένα" και περιορισμένα. Φυσικά κανείς δεν ενδιαφέρεται εάν αυτό είναι μία εφήμερη ψευδαίσθηση ή μία μικρή πρόσκαιρη πραγματικότητα.
Ο ήλιος, η παραλία, η θάλασσα, τα ταβερνεία δίπλα σε αυτήν, τα ειδυλλιακά τοπία και χρώματα της Ελλάδας, αυτού του ευλογημένου τόπου, το κάμα του μεσημεριού, η αύρα του δειλινού και φυσικά οι ατελείωτες νύχτες, ως φιλήδονες σαγηνευτικές ερωμένες σε κρατούν αδιαλείπτως στις αγκαλιές τους, σε αφαιμάσσουν, σε στεγνώνουν, σε εξοντώνουν και ταυτοχρόνως σε ζωογονούν, σε συναρπάσουν, σε πληρούν. Μαγεύεσαι, αφήνεσαι, ταξιδεύεις, μετατρέπεις το εφήμερο σε αιωνιότητα, αρνείσαι την αναπόφευκτη επιστροφή και ζεις το δικό σου θερινό όνειρο, προσαρμοσμένο στις δικές σου εσωτερικές ανάγκες, τις οποίες ενδεχομένως και όλο τον υπόλοιπο καιρό αγνοείς. Ούτε όμως αυτό σε ενδιαφέρει. Εκείνο που σε νοιάζει είναι να αδειάσει το μυαλό, να καθαρίσει, έστω και προσωρινά και να μπορέσεις να δεις με οξύνοια όλα εκείνα τα οποία συμβαίνουν και νιώθεις δίπλα και μακριά σου, μέσα και έξω σου, εκεί ψηλά στον ουρανό, στα κατάβαθα του γαλανού πελάγους, στις χρυσές ακτίνες του ήλιου, στο ασημένιο φως του φεγγαριού καθώς εκείνο αγκαλιάζει την θάλασσα και εν τέλει βγαίνεις αφ εαυτού σου και κολυμπάς στα καθαρά νερά του σύμπαντος. Μεταβάλλεσαι συνειδητώς ή και όχι σε θερινό κοσμοναύτη και εκεί πλέον συναντάς και το υπόλοιπο πολύχρωμο πλήρωμα ενός αόρατου σκάφους το οποίο ταξιδεύει, μένοντας ακίνητο, χωρίς προορισμό, καθώς καλύπτεται ολοσχερώς από κύματα γαλήνης, αμεριμνησίας και ανάπαυσης. Επιθυμείς να κρατήσει το θέρος αιωνίως και προσπαθείς. Στο τέλος συμβιβάζεσαι με τον ερχομό του επόμενου. Μακάριοι ωστόσο είναι εκείνοι οι ελάχιστοι οι οποίοι κατάφεραν να διατηρήσουν το θέρος παρόν εντός τους, με κάθε καιρό και σε κάθε εποχή.
"ΑΛΛΟΦΡΟΝΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ
Ο γενέθλιος μήνας μου στα θολερά λιοπύρια του Καρκίνου
μ'έναν απρόσμενο ίσκιο που αναβλύζει
δονούμενος από φευγαλέα φωνήματα κληματαριάς-τι άρια
ο θάνατος ή η έβδομη κοίμηση....
Σα να αισθάνομαι το σώμα μου στον ιδρώτα λουσμένο
μουσείο[....] (Νίκος Καρούζος "Τα Ποιήματα Β' (1979-1991) Β' Έκδοση "Ίκαρος" 2001 σελ. 29
