Η κατευθυνόμενη προβοκάτσια στην Ελληνική σημαία των βράχων στο Καστελόριζο, από την φασιστική-ιμπεριαλιστική κυβέρνηση Ερντογάν, αποδεικνύει για πολλοστή φορά τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων. Προθέσεις οι οποίες δεν κρύβονται πίσω από τον μανδύα ενός προβατόσχημου διαλόγου-λύκου. Η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει ουδέν από έναν ανειλικρινή διάλογο. Επιτέλους η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει εάν δεν θέλει να χάσει. Η έλλειψη διεκδικήσεων περιορίζει αφεαυτής την διαπραγματευτική ικανότητα ενός παίκτη, όποιος κι αν είναι αυτός.
Η λυσσαλέα επίθεση την οποία υφίσταται σύσσωμο το μαθητικό κίνημα από τα ΜΜΕ είναι απαράδεκτη. Η νεολαία οφείλει και πρέπει να αντιδρά και τούτο αποτελεί ίδιον χαρακτηριστικό της και δείγμα υγείας της κοινωνίας. Μία γερασμένη νεολαία σε σκέψη και πράξη αποτυπώνει μία χώρα χωρίς μέλλον. Η νεολαία από την φύση της πρέπει να είναι εσαεί ριζοσπαστική, ανατρεπτική, αμφισβητίας, με όραμα και φαντασία. Η γερασμένη νοοτροπία και λογική οφείλει σε μία δημοκρατική κοινωνία να προσφέρει τον χώρο που απαιτείται και οφείλει στην νεολαία. Φυσικά μία κοινωνία με προοπτική είναι εκείνη η οποία είναι αεί εφηβική, με ορμή, διάθεση πρόκλησης αλλαγών, αυθόρμητη, με ανάληψη της ευθύνης των όποιων ριψοκίνδυνων σκέψεων και πράξεων. Μία εφηβική κοινωνία ωριμάζει χωρίς να γνωρίζει την έννοια της αναστολής αισθημάτων, κατευθύνεται κυρίως από την καρδιά και το θυμικό (η συναισθηματική αιτιότητα-αφετηρία της θέλησης). Η ανθρωπότητα και οι κοινωνίες της, κυριαρχούμενες από τον δυτικό ορθολογισμό, βρίθουν λογικών κατηγοριών, σκέψεων, πράξεων, υποκρισίας, υπολογισμού, συμφερόντων, στρεβλού ωφελιμισμού, συμβιβασμών, φθοράς και στεγνότητας αισθημάτων.
Όλα τα προηγούμενα μαζί, συν εκείνα τα οποία αυτά παράγουν, συνθέτουν το πραγματικό απάνθρωπο πρόσωπο μίας κοινωνίας που έχει αποστασιοποιηθεί από τα πρόσωπα που την αποτελούν. Ζούμε και έχουμε μία απρόσωπη κοινωνία της οποίας η δυσοσμία παραπέμπει σε μία μεγάλη σειρά άταφων νεκρών στην πορεία των αιώνων. Τα κινούμενα πτώματα όπως είναι φυσικό βάλλουν εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι ταράσσουν την νεκρική κυκλοφορία των ζωντανών-νεκρών και συνεχίσει να καλύπτει τον ζωογόνο αέρα η δίκη τους δυσοσμία.
Τα χρώματα και τα αρώματα της εφηβείας και της νεολαίας, τους είναι και ξένα και αποκρουστικά. Ταράσσουν την νεκρή ζωή τους. Αισθάνονται ότι κινδυνεύουν από το οξυγόνο των φρέσκων ανέμων, ιδεών και και αισθημάτων που οι αιώνιοι έφηβοι μπορούν και φέρουν. Επιθυμούν να προσαρμόσουν τους "απροσάρμοστους", να τους ταιριάξουν στα μέτρα και στην λογική τους, να τους μετατρέψουν σε πεθαμένα αντίγραφά τους, ασαβάνιστα περιφερόμενα στην "δική" τους κοινωνία, της οποίας η ομοιομορφία δεν επιτρέπει την παρουσία του διαφορετικού πνεύματος και πρακτικής. Πόσο πραγματικά διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν οι ανά τους αιώνες νέοι διατηρούσαν την νεότητά τους στην συμπεριφορά, στην σκέψη και στον τρόπο ζωής τους. Καθίσταται αυτοκτονικό για μία κοινωνία να θέτει στο στόχαστρό τους νέους της. Στον αντίποδα αυτής της λογικής, είναι ευτυχείς-και τούτο είναι ένα στοιχείο της ανά τους αιώνες αναζητούμενης ευτυχίας- εκείνοι που διατηρούν και δεν έχασαν, ανεξαρτήτου ηλικίας, τον αυθορμητισμό των συναισθημάτων τους, τα οποία δεν παγιδεύτηκαν σε μία κατεστημένη κυρίαρχη αλλοτριωτική "λογική", όπου τα πάντα υπολογίζονται βάση μίας καθορισμένης πορείας. Ευτυχείς επίσης και όσοι εμπνέουν, δημιουργούν, κερδίζουν, αξίζουν, κατακτούν αυτά τα ανέκπτωτα, στην πάροδο των αιώνων, αισθήματα, τα οποία παράγουν και σκέψεις και πράξεις, διότι όλα είναι αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, ένα άλλο ζητούμενο στην πορεία του ανθρώπου καθορίζεται σχεδόν καθ' ολοκληρίαν και διαχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, το φτιαχτό, το δήθεν, το πρόσκαιρο και το εφήμερο. Διότι εκείνο που πηγάζει από την καρδιά και κατευθύνει τον νου και εκδηλώνεται ελεύθερο, τούτο είναι και αληθινό. Όταν δέχεσαι και φέρεις την αλήθεια, αφήνεις τα πάντα να οδεύουν εντός αυτής της πραγματικότητας. Μία γερασμένη νεολαία, όταν υπάρχει, είναι δημιούργημα μίας ασθμαίνουσας κοινωνίας. Όσο οι νέοι είναι όντως νέοι και οι μεγαλύτεροι παραμένουν νέοι, υπάρχει ακόμη ελπίδα για τα αγέννητα βρέφη που έρχονται.
"[....] Μεγάλη ηλικία, εγκωμιάζεις. Στον κάμπο οι γυναίκες σηκώνονται και περπατούν με μεγάλα βήματα στον κόκκινο χαλκό της ύπαρξης.
Η ορδή των Αιώνων πέρασε από κει![....]" (Σαιν-Τζων Περς "Χρονικό". Εκδόσεις Bibliotheque 2018, σελ. 30)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου