O ιός έχει καταφέρει να διχάσει την κοινωνία παγκοσμίως. Η Ευρώπη κατακλύζεται από μεγάλες διαδηλώσεις (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία). Πρωτόγνωρες καταστάσεις βιώνει και η Ελλάδα,όπου καθημερινά κυριαρχούν γεγονότα κωμικοτραγικά. Η Θεσσαλονίκη χωρίς Δ.Ε.Θ., φοιτητές και νυχτερινή ζωή είναι μία άλλη αγνώριστη πόλη. Ζούμε σκηνές από ένα ανεπίστρεπτο μέλλον;Πιστεύουμε ότι η απάντηση θα αργήσει χαρακτηριστικά να φανερωθεί. Έως τότε οι πολίτες παγκοσμίως προσπαθούν να ακολουθήσουν τα βήματα της καθημερινής ζωής τους. Δύσκολη ομολογουμένως προσπάθεια να βαδίζεις με κανονικούς ρυθμούς, ενώ όλα τριγύρω αλλάζουν παραμένοντας ωστόσο και ίδια. Το καλοκαίρι φεύγει σιγά-σιγά και η φθινοπωρινή προσαρμογή όλων σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη και ασταθή πραγματικότητα καθίσταται όλο και περισσότερο προβληματική. Σύντομα τα δυσχερή οικονομικά αποτελέσματα και στον τουρισμό θα παρουσιάζονται στην οικονομική ζωή των πολιτών. Έως την επόμενη άνοιξη θα έχουν ολοκληρωτικά εκδηλωθεί στην προσωπική και κοινωνική ζωή.
Η αισιόδοξη οπτική διατηρείται ακλόνητη και ζωογόνος σε ό,τι όμορφο προσφέρει η δημιουργός φύση και οι απλές και άδολες ανθρώπινες σχέσεις. Καθώς ο καιρός καλπάζει και η κοσμοκρατόρισσα ασχήμια παρουσιάζεται με πολλά προσωπεία και σε περισσότερους χώρους, τόσο το κάλλος που σώζει θα συνεχίζει να εμφανίζεται σε απρόσμενους και λιγότερους τόπους, παραμένοντας όμως σε εαυτούς και αλλήλους επί μακρόν και αδιαλείπτως. Οι κυνηγοί, οι εραστές, οι ανιχνευτές, οι ζώντες εν και εκ του κάλλους θα στρέφονται μονίμως σε χώρους λιγοστούς,μακρινούς-αλλά και τόσο πλησίον- μυστικώς κρυμμένους και ταυτοχρόνως πλήρεις αποκαλύψεων.
Διότι το ακούς και το βλέπεις στα λόγια και στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν τους αρέσει αυτή η κατάσταση, γίνονται κλειστοί, εσωστρεφείς, συνεχώς κατακλύζονται από εσωτερικά και εξωτερικά ερωτηματικά αναπάντητα. Από ένστικτο αντιλαμβάνονται την ασχήμια τόσο αυτής της κατάστασης όσο και εκείνων που έρχονται. Αδυνατούν-έτι περισσότερον- να κατανοήσουν, να αναλύσουν και να προβλέψουν το αύριο. Άλλοι πιστεύουν, άλλοι απιστούν, άλλοι προσαρμόζονται, άλλοι παραμένουν απροσάρμοστοι. Αλλοπρόσαλλη κοινωνία, αλλοπρόσαλλη πολιτεία. Ένα είναι βέβαιον-εντός της σχετικότητας αυτής- και τούτο φαίνεται να έχει περάσει στην λήθη. Η εμπιστοσύνη ούτε χαρίζεται, ούτε επιβάλλεται,ούτε οριοθετείται. Η εμπιστοσύνη εδώ και αιώνες απλώς κατακτάται και κερδίζεται. Όσο η εμπιστοσύνη απουσιάζει, ουδείς ουδένα πείθει, όπως έχει διδάξει η Ιστορία, η Ψυχολογία και η Κοινωνιολογία. Προκειμένου να κερδίσεις την εμπιστοσύνη απαραίτητη είναι-όπως και προυπόθεση- η αμοιβαία, καλή και επιτυχής επικοινωνία. Όχι η στημένη και η κατευθυνόμενη επικοινωνία, αλλά η αυθόρμητη, η εσωτερική, η αληθινή και η εξ ενστίκτου πηγάζουσα. Όσο η επικοινωνία είναι πλαστή,χαοτική και κατευθυνόμενη τόσο η εμπιστοσύνη θα παραμένει απούσα και θα αναζητείται, όπως και η εμπιστοσύνη.
Ο χρόνος πάντα υπήρξε αρωγός και σύμμαχος στην οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, καθώς εντός αυτού δοκιμάζονται πολλαπλώς συμπεριφορές,στάσεις, επιβεβαιώνονται ή καταπίπτουν επιχειρήματα, ευδοκιμεί ή διαπιστώνεται αδόκιμος η επικοινωνία. Αυτός ο χρόνος, ο καιρός ο οποίος επελαύνει καλπάζων τελευταίως,ως κάποιος να έλεγε ότι επείγεται σφοδρώς να προλάβει (τι άραγε;) ή να προκαλέσει γεγονότα και καταστάσεις, είναι εκείνος ο οποίος θα ξεκαθαρίσει ευκρινώς το τοπίο. Οι ομίχλες, οι σκοτίες, οι αμφισημίες, οι ταλαντεύσεις, οι ασχήμιες και οι επιδιωκόμενες ισορροπίες θα χαθούν και θα καταρρεύσουν εντός ενός διάπυρου φωτός του οποίου η διαύγεια θα ανατρέψει και θα διαλύσει τα πάντα, αναδεικνύοντας τους ταπεινούς έσχατους, πρώτους και τους αλαζόνες πρώτους, έσχατους. Όλα ξεκινούν και πάλι από την αρχή, καθώς κάθε πραγματική ανατροπή από την φύση της παρουσιάζει τις δικές της αυτονόητες ευκαιρίες προς νέες αφετηρίες, καινούργιες διαδρομές και αρχέγονα-άρα και ασφαλή- χαμένα,στους αιώνες, μονοπάτια. Νέες αφετηρίες προς νέους αδιαμόρφωτους,ωστόσο υπαρκτούς και ζωηφόρους κύκλους.
"Φεύγουμε λοιπόν
ελεύτεροι από θέλγητρα'
ξέρουμε οπτασίες
ξέρουμε χαλάσματα'
τώρα συντρέχουμε όνειρα
κι ανασαίνουμε 22.01.81" (Νίκος Καρούζος "Οιδίπους τυρρανούμενος και άλλα ποιήματα" Εκδόσεις "Ίκαρος" 2014, σελ. 244
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου