Η "αναδίπλωση" της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο, με την απόσυρση του ερευνητικού σκάφους της από εκεί και πάλι εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα,καθώς θα καταφέρει με την βοήθεια της φίλης της Γερμανίας η οποία την στηρίζει, να αποφύγει τις οικονομικές κυρώσεις από την Ε.Ε., οι οποίες έως πρότινος ήταν αναπόφευκτες. Οδηγία "αναδίπλωσης" στην Τουρκία προφανώς έδωσαν και οι Η.Π.Α. καθώς στο διάστημα το οποίο απομένει έως τις εκεί εκλογές την 3η Νοεμβρίου, προφανώς και δεν εξυπηρετεί την σημερινή της κυβέρνηση να έρθει σε σύγκρουση με την εκεί Ελληνική ομογένεια.
Η έναρξη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αφενός δεν θα οδηγήσει και πάλι πουθενά, αλλά και στην περίπτωση που κάπου οδηγήσει, εκ των πραγμάτων και εφόσον τίποτα δεν διεκδικεί η Ελλάδα από την Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και έπειτα, σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία συνεχώς διεκδικεί, παραβιάζει Συνθήκες και διεθνή δίκαια, αυτό το "κάπου" δεν θα εξυπηρετεί τα Ελληνικά συμφέροντα. Σε πρώτη ανάγνωση ο χρόνος του διαλόγου φαίνεται χαμένος, ωστόσο μάλλον δεν είναι έτσι. Το ποιος κερδίζει χρόνο θα φανεί και πάλι σύντομα. Επί του παρόντος και εφόσον δεν επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία από την Ε.Ε. είναι προφανές ποιος κερδίζει χρόνο και αποτελέσματα. Φυσικά εφόσον η ένταση, έστω και προσωρινώς, στην Αν. Μεσόγειο περιορίζεται, χρόνο κερδίζει η ειρήνη και μαζί της η κυβέρνηση. Αφενός προκειμένου να ενισχύσει την αμυντική και αποτρεπτική της ικανότητα και αφετέρου να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά εσωτερικά προβλήματα, της ύφεσης, του ιού, του μεταναστευτικού και των φυσικών καταστροφικών-και σε ανθρώπινες ζωές- φαινομένων.
Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου αποτελούσε συνεχώς πηγή έμπνευσης και πεδίο προβληματισμού φιλοσόφων, ποιητών, λογοτεχνών, αλλά συνειδητά ή και ασυνείδητα αποτελεί μέρος καθημερινής άσκησης κάθε προσώπου. Κερδίζεται ή χάνεται ο χρόνος, οι στιγμές και οι αιώνες που τον αποτελούν; Οι απαντήσεις διαφέρουν και είναι μόνο προσωπικές. Οι προτεραιότητες, οι αξίες, οι πορείες, οι στόχοι και τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά, ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις οι οποίες φαίνονται ή φαντάζουν κοινές. Ο χρόνος συμβαδίζει για πολλούς ανθρώπους με την καθημερινότητα. Η επανάληψη, η "ρουτίνα" καθιστά τελικά τον χρόνο και άρα τον άνθρωπο κερδισμένο ή χαμένο; Οι γρήγοροι ρυθμοί των μεγάλων μητροπολιτικών αστικών κέντρων εξαντλούν τελικά και τον χρόνο και το πρόσωπο; Χάνεται ο χρόνος ή χάνεται ο άνθρωπος; Εντός αυτών των ρυθμών υπάρχει ο χρόνος να σκεφτεί το κάθε πρόσωπο εάν έχει χάσει ή έχει κερδίσει τον δικό του χρόνο; Διαστέλλεται ο χρόνος τελικά όσο περισσότερα αποτελέσματα επιτυγχάνουμε κάθε 24ώρο ή ματαίως τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα; Τελικά αυτά τα "πάντα" τα οποία συνεχώς τρέχουμε να προλάβουμε έχουν πέρας, είναι συνεχώς τα ίδια, ανανεώνονται, φαίνονται να ανανεώνονται παραμένοντας τα ίδια και μπορούμε τελικά να κατανοήσουμε ποια "πάντα" έρχονται και ποια φεύγουν;
Αντιθέτως οι αργοί ρυθμοί, ακόμη και εκείνοι οι οποίοι ενδεχομένως περιορίζουν ή και καταργούν την κίνηση, την βιασύνη, τα άγχος κερδίζουν ή χάνουν τον χρόνο άρα και το πρόσωπο; Εντός μίας "στάσιμης" ταυτοκινησίας διαστέλλεται ο χρόνος και άρα το πρόσωπο; Οι απαντήσεις όπως και οι αλήθειες είναι διαφορετικές και πάντα προσωπικές!
"ΓΕΝΕΣΙΣ
[....] Βραδυφλεγής χορτώδης επανερχόμενος νύκτωρ
από αρχαία σε έξαρση πυρκαγιά
λιγοστεύω τ'αστέρια και μειώνω τους γαλαξίες[....]"
(Νίκος Καρούζος "Τα Ποιήματα Β' 1979-1991" Β' Έκδοση "Ίκαρος" 2001, σελ. 479)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου