Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 22-10-2020

Το αδιέξοδο πολεμικό παιχνίδι στο οποίο επιμένει η φασιστική-ιμπεριαλιστική κυβέρνηση του Ερντογάν, είναι δεδομένο ότι σε βάθος χρόνου θα οδηγήσει σε συρρίκνωση την εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας. Η συγκεκριμένη πολιτική έντασης, εκφοβισμού και τρομοκρατίας ακουσίως τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε εσωτερική αποδυνάμωση και εξωτερική απομόνωση. Την προβοκατόρικη αυτή πολιτική την στηρίζουν έως τώρα οι Ε.Ε., Η.Π.Α. και Ρωσία. Ωστόσο την συμπεριφορά αυτή-την ανεκδιήγητη, προκλητική και επιθετική- την έχουν στηρίξει δυστυχώς στο σύνολό τους και οι κυβερνήσεις της Ελλάδας από το 1974 και έπειτα. Η συγκεκριμένη πολιτική στάση της Ελλάδας όλα αυτά τα έτη μετά την εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου-με τις ευλογίες ΝΑΤΟ και Η.Π.Α.- απέναντι στον τούρκικο επεκτατισμό σε βάρος των Ελληνικών κυρίαρχων συμφερόντων στην περιοχή του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου, υπήρξε κατεξοχήν φοβική και ηττοπαθής, όπως κατ' επανάληψιν έχουμε επισημάνει και από αυτήν εδώ την στήλη. Στην μεθοδευμένη παραχάραξη της Ιστορίας από την τουρκική πλευρά-εδώ και έτη- η Ελλάδα το μόνο το οποίο πράττει είναι να αμύνεται και -το πλέον ακατανόητο πολιτικά, εθνικά και διαπραγματευτικά-δεν διεκδικεί τίποτα από όλα όσα έχει απωλέσει. Δεν νοείται σε μία αντιπαράθεση-ιδιαιτέρως όταν διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα-μονίμως η μία πλευρά να διεκδικεί και να απαιτεί και η άλλη να προσπαθεί ανεπιτυχώς μόνο να υπερασπίζεται και να μην διεκδικεί τίποτα. Από μόνο του τούτο το γεγονός δηλώνει πασιφανή έλλειψη στρατηγικής και εκ προοιμίου αφαιρεί διαπραγματευτικά την περίπτωση νίκης. Διότι νίκη δεν είναι να υπερασπίζεσαι τα εθνικά και διεθνή δίκαιά σου. Αυτό είναι το αυτονόητο. Νίκη είναι να διεκδικείς εσύ και να αποτρέπεις τον άλλον έστω και να σκεφτεί να διεκδικήσει. Δυστυχώς καμία Ελληνική κυβέρνηση-με την ίδια περίπου πολιτική αντιμετώπιση που έδειξαν προς την Τουρκία- δεν δημιούργησε συνθήκες νίκης. Νίκη είναι η αποτροπή διεκδικήσεων δικών σου εδαφών. Ήττα στρατηγικής είναι όχι μόνον να υπάρχουν διεκδικήσεις από την άλλη πλευρά, αλλά αυτές συνεχώς να πολλαπλασιάζονται και να αμφισβητούν αμέσως και εμπράκτως τα κυριαρχικά σου δικαιώματα. Ο φασίστας Ερντογάν έχει αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρει το διεθνές δίκαιο. Φυσικά αυτού του είδους οι "ηγέτες" η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οδηγούνται από μόνοι τους στο πολιτικό τους τέλος. Ωστόσο αποτελεί ύψιστη ταπείνωση, οι Έλληνες ψαράδες να αποτρέπονται από τους Τούρκους στην αλιεία τους από ύδατα τα οποία είναι δικά τους. Είναι του ιδίου μεγέθους εθνική ταπείνωση όπως εκείνη την οποία διαπράττουν οι έρευνες των Τούρκων για ενεργειακούς πόρους στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας και επίσης ίσου μεγέθους με την απαγόρευση -έως των πέρας των καυσίμων του αεροπλάνου- διέλευσης εναερίως από την Τουρκία της πτήσης του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ., του οποίου η ζωή κινδύνεψε. Η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα έχουν χώρο και θέση όταν ο άλλος παίκτης διέπεται από τον ίδιο πολιτισμό, αγωγή και παιδεία. Όταν αποδεδειγμένα ο άλλος δεν αντιλαμβάνεται την αξία μίας τέτοιας συμπεριφοράς τότε πρέπει να βρεις άλλους τρόπους να τον κάνεις να νοιώσει και να αισθανθεί. Ένας τέτοιος τρόπος, ειδικά για την Τουρκία, είναι ο οικονομικός. Δυστυχώς εξακολουθούν οι νταλίκες των Τούρκων να χρησιμοποιούν την Εγνατία οδό προκειμένου να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους. Οι δίαυλοι επικοινωνίας έχουν νόημα μόνο στην περίπτωση κατά την οποία και τα δύο μέρη ειλικρινώς επιθυμούν να επιτύχουν την επικοινωνία. Άλλως- όπως και στην προκείμενη περίπτωση- η "επικοινωνία" επικαλείται απλώς για να αναφέρεται. Κανενός είδους επικοινωνία και διάλογος δεν μπορεί να γίνει με έναν φασίστα-ιμπεριαλιστή ο οποίος έχει βάλει στόχο να σου αποσπάσει εδαφικό χώρο, διότι ένας φασίστας ποτέ δεν ακούει. Ένας φασίστας- όπως δίδαξε και ο Γκαίμπελς- συστηματικά μετατρέπει το άσπρο σε μαύρο, την αλήθεια σε ψέμα και το άδικο σε δίκαιο. Οπότε διατυμπανίζεις ότι δεν συνδιαλέγεσαι ποτέ με έναν φασίστα ακριβώς για τους ανωτέρω λόγους. Στην περίπτωση αυτή της Τουρκίας το να συνδιαλέγεται η Ελλάδα μαζί της , αποτελεί δείγμα μέγιστης αδυναμίας και ανύπαρκτης στρατηγικής. Ειδικά οι Τούρκοι έχουν αποδείξει ότι μαθαίνουν όταν παθαίνουν. "[....] Έτσι, οι ιππείς της Κεντρικής Ασίας, ανεβασμένοι στα εφήμερα ζώα τους, σπέρνουν στον αέρα της ερήμου, ώστε ν' ανεφοδιάσουν καλύτερα, εύθραυστα σχέδια συντετμημένων αλόγων πάνω σε αποκόμματα λευκού χαρτιού...[....]" (Saint- John Perse "Ακτοσημεία [Amers]" Εκδόσεις "Ίκαρος" 2018, σελ.209)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου