H ζωή αργά αλλά σταθερά επανέρχεται εντός του θέρους στην κατ' οικονομίαν πραγματική της διάσταση. Επί του παρόντος μένουμε σε αυτό το γεγονός και μετά την τουριστική περίοδο εξετάζουμε τα νέα δεδομένα πολιτικά,οικονομικά και κοινωνικά.
Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα και κάθε Ανάσταση συντελείται και βιώνεται διαφορετικά κάθε έτος. Ακόμη και στο Άγιον Όρος εάν ζεις συνεχώς επί 26 συναπτά έτη τα Άγια Πάθη και την Ανάσταση,ακόμη και εκεί κάθε έτος τα ίδια γεγονότα,τις ίδιες Λειτουργίες τις βιώνεις πάντα με έναν μοναδικό τρόπο. Πόσο μάλλον εδώ στον κόσμο όταν ζεις αυτήν την πραγματικότητα,της ανατροπής των πάντων στο ενοριακό σου περιβάλλον. Διότι το 2020 βιώσαμε τα γεγονότα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, το 2021 είχαμε την χαρά της συμμετοχής και της κοινωνίας μέσω των προηγιασμένων,της Μ. Πέμπτης,του Μ.Σαββάτου Λειτουργιών,της Αποκαθηλώσεως και της Ταφής Του Θεανθρώπου.
Όντως τούτο συνετελέσθει στον Ι.Ν Αγίας Ειρήνης όπου με προεξάρχοντα τον ιερέα λειτουργό του Υψίστου π. Σάββα,τους ψάλτες,τους επιτρόπους και τους ενορίτες βιώσαμε ένα άκρως κατανυκτικό κλίμα,εντός μίας συμπαντικής και κοσμικής ευταξίας,ευλαβείας και σιωπηλής βιωματικής συμμετοχής στο καθόλον της Μεγάλης Εβδομάδος μυστήριον,το οποίο ολοκληρώθηκε με τον σαββατισμό που ακολούθησε την πρώτη Ανάσταση.
Ακόμη και στην περιφορά του Επιταφίου στα Κοιμητήρια,τα πάντα τελούσαν υπό μίας αδιάσπαστου και αδιαίρετου συνοχής και κλιμακωτής κορυφώσεως της πραγματικότητος της Αναστάσεως,που όλο αυτό το διάστημα κρατώντας σε από το χέρι ως νήπιον σε μυεί εντός των συντελεσθέντων γεγονότων,τα οποία συνέχονται ως ολότητα και περικλείονται στην μία Σταυρανάσταση. Η χαρμολύπη είναι παρούσα,όταν τα πάντα πεπλήρωνται φωτός από την έλευση,μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου,της Κυριακής της Αναστάσεως. Αυτή η Κυριακή,Κυρίου ημέρα ούτως ή άλλως,τα διαλύει όλα,τα κατακρημνίζει όλα εκ βάθρων,σαρώνει κάθε βεβαιότητα,αναιρεί σύμπαντα τον κόσμο όλον,τον οποίο καινεί εις το Φως. Αυτήν την Κυριακή αναζητά η ανθρώπινη φύση όλες τις υπόλοιπες Κυριακές του έτους και ποθεί αυτήν η Κυριακή να παραμείνει μία και αδιάσπαστος. Όλες οι Κυριακές να είναι αυτή η μία Αναστάσιμη Κυριακή,διότι ακόμη και εάν θέλεις,αν την βρεις και την ζήσεις,δεν χάνεται,παραμένει εντός σου και σε καλεί και εσύ θέλεις να την ζεις μονίμως και μετατρέπεται ο ανύπαρκτος χρόνος σε μία ημέρα, Κυριακή,διότι μέσω αυτής της μίας και συγκεκριμένης Κυριακής καταργείται και ο χώρος και ο χρόνος. Σταματάς,ακόμη και εάν την αναζητάς,μένεις σε αυτήν την Κυριακή καθώς περικλείει άπασα την Αναστάσιμη χαρά και κατά συνέπειαν την χαρά σύμπαντος του κόσμου,που δεν χάνεται και επιθυμείς αυτό το βίωμα της χαράς και της Χάριτος να σε άγει,να σε πληρεί,να σε αναλάβει ως Ανάληψη και ακολουθείς τον Κύριο όπου δει αχωρίστως και ενιαίως ως Ενάς μονάς.Γνωρίζεις ότι αυτή είναι η πραγματικότητα της Σταυραναστάσεως και λες εδώ μένω,εάν και Εσύ θέλεις,κράτα με,δεν πάω πουθενά, Σε ακολουθώ και θα Σε ακολουθώ καθ'όλον το εκούσιον Πάθος Σου,Σταυρώνομαι μαζί Σου,είμαι μαζί Σου στον Τάφο,κατακτώ μαζί Σου τον Άδη και Αναστένομαι μαζί Σου την Κυριακή.
Παντού σε κάθε χώρο και σε κάθε χρόνο η χαρά της Κυριακής δεν χάνεται αρκεί να θέλεις να μετέχεις σε αυτήν,είτε σε μία ορθόδοξη εκκλησία του Πατριαρχείου της Αντιοχείας στο Πόζναν,είτε στο Άγιον Όρος,είτε στην Αγία Ειρήνη. Έχεις βρει το νόημα κάθε Κυριακής η οποία καθίσταται ενιαία και μία. Είναι η ίδια χαρά καθώς την περιμένεις να σε αναπαύσει μετά το πέρας κάθε εβδομάδας και ειδικά της Μεγάλης. Εν τέλει όλα νοηματοδοτούνται εντός αυτής της αενάου και ατελευτήτου Κυριακής,ως προς την οποία διαπιστώνεις ότι τα πάντα ολοκληρώνονται. Τα Πάθη,η Σταύρωση,η Ταφή,ο Σαββατισμός συνέχονται και χωνεύονται σε αυτήν την Μία ημέρα του Κυρίου,την Κυριακή. Αυτήν την Κυριακή αφήνουν οι ασκητές κελιώτες μοναχοί τα κελιά τους στο Άγιον Όρος και συμπροσεύχονται στο Κυριακόν της κάθε Σκήτης,προκειμένου να ζήσουν και πάλι την Ανάσταση. Ανάσταση συντελείται εντός της Μίας,ενιαίας και αδιαχωρίστου Κυριακής,η οποία όλα τα αντέχει και όλα τα συνέχει, εν τη Ευλογία της Ευρυχωρίας της. Η Μεγάλη Κυριακή είναι πάντα εδώ,δια του Κυρίου της και αναμένει ες αεί και διηνεκώς να την αναγνωρίσουμε και να την συναντήσουμε.
Χριστός Ανέστη!!!
"[....] Μέσα από την ζωή του ο άνθρωπος αφηγείται τι είδε στον Θεό. Αυτό κάνει και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς[....]"
(Παύλου Ευδοκίμωφ "Μοναχισμός". Περιοδικό" Σύναξη" τεύχος 35 Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1990).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου