Η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε την 13-5-2021 το νέο εργασικό νομοσχέδιο σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση. Ο κεντρικός πηρύνας και η φιλοσοφία του συγκεκριμένου νομοσχεδίου επί της ουσίας καταργεί εμπράκτως ό,τι έως τούδε ίσχυε και είχε κατακτηθεί με αγώνες των εργαζομένων στον χώρο της εργασίας. Στο μεταίχμιο μίας αλλαγής των πάντων στην εποχή της δυστοπίας- όπου φυσικά ακόμη τίποτα δεν έχει κριθεί αμετακλήτως, καθώς πάντα οι αγώνες είναι εκείνοι οι οποίοι καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα και τον προσανατολισμό των κοινωνικών συστημάτων- οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις συνάδουν με το γενικότερο οργουελιανό σκηνικό στο οποίο οδηγούνται τα κοινωνικά σύνολα. Όπως πάντα φυσικά συμβαίνει η εφαρμογή στην πράξη θα κρίνει την αποδοχή του από την κοινωνία ή όχι.
Την ίδια στιγμή οι πολεμικές συγκρούσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων με θύματα για μία ακόμη φορά άμαχο πληθυσμό- όσο και αν τούτο το γεγονός η κάθε πλευρά προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί αναλόγως- καταδεικνύει την αναγκαιότητα της αναγνωρίσεως του Παλαιστινιακού κράτους ως απαραίτητη προυπόθεση σταθερότητος και ειρήνης στην συγκεκριμένη περιοχή.
Εν μέσω των προηγουμένων,αλλά και της ημέρας μνήμης (19-5-2021) της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους - μίας Τουρκίας συνεχώς πολιτικά όλο και περισσότερο αυτοεγκλωβισμένης και με το πολιτικό τέλος του φασίστα-ιμπεριαλιστή Ερντογάν περισσότερο από ποτέ ορατό- η έλευσις του ευλογημένου θέρους επαναφέρει μία περισσότερο οικεία από το παρελθόν εικόνα της κοινωνικής ζωής των πολιτών- έστω και με εισαγωγικά- προσφέρει ανάσες απαραίτητες ελευθερίας μετά από περίπου επτά μήνες εγκλεισμού. Μαζί με τις οικονομικές ανάσες τις οποίες προσφέρει ο τουρισμός και η επαναλειτουργία της εστίασης, η θέρμη του θερινού Ήλιου, τα γαλαζοπράσινα νερά της Θάλασσας, η μαγεία των νήσων και όλων των ακτών, αποτελούν μοναδικά ασφαλείς οδηγούς επιτεύξεως έστω και μίας προσκαίρου λήθης,που ευχή όλων είναι να παραμείνει όσο περισσότερο γίνεται, ακόμη και να εδραιωθεί.
Εντός τούτης της λήθης-ακόμη και προσωρινής- αναμένεται να εμφανισθούν χαμένες αλήθειες, θαμμένες στις ένδον θυρίδες του κάθε ανθρώπου, οι οποίες είχαν κατασταλεί,υποβαθμιστεί, αφανιστεί. Ο άνθρωπος, κατ' εξοχήν πολιτικό και κοινωνικό ον, επανέρχεται στην απαραίτητη και ζωηφόρο κοινωνικοποίησή του. Εξέρχεται της αυτοαπομονώσεως του,διατηρώντας ενίοτε και σπέρματα καταφυγής στον μοναχισμό και στον αναχωρητισμό του κατά τις θερινές αποδράσεις του, επανατροφοδοτεί και επανατροφοδοτείται από τον εγγενή κοινοτισμό του, επιστρέφει στων Ελλήνων τις κοινότητες οι οποίες τον αναγνωρίζουν, τον ταυτοποιούν, τον νοηματοδοτούν, τον συντροφεύουν, τον συντρέφουν, τον γεμίζουν και τον αδειάζουν, ες αεί ατέρμονοι και επαναλαμβανόμενοι κύκλοι,οι οποίοι προσκαίρως φαίνεται να λύνουν το Αίνιγμα.
Ωστόσο διηνεκώς ζητούμενος παραμένει ο απερίκλειστος εκείνος κύκλος,ο οποίος συνεχώς παραμένει ανοικτός,διευρυμένος,από κοινού αγόμενος και φερόμενος εκ των διεστώτων του, τα οποία αρμονικώς συνυπάρχουν και τον οδηγούν πάρα-πέρα, τον αναδημιουργούν, τον διατηρούν και τον προάγουν.Ένας πλήρης ανοικτός απερίκλειστος κύκλος με μόνιμη τάση την ολοκλήρωσή του, η οποία αναζωογονητικώς και ατελευτήτως πραγματοποιείται εντός της ενώσεως των φαινομενικώς διεστώτων. Οι επαναμβανόμενοι περίκλειστοι κύκλοι συνεχώς αναπαράγονται, είναι γνωστοί και άρα αδιάφοροι, καθώς τα πάντα κινούνται εντός μίας ατελέσφορης ομοιομορφίας,όπου όλα παραμένουν ως έχουν,ακόμη και αν παρουσιάζονται "τοις είδεσι διηλλαγμένα" καθώς "έως αν, η αυτή φύσις ανθρώπων ή" (Θουκυδίδης 3.82.2).
Το Αίνιγμα ανοίγει και διευρύνεται εντός ενός τελευταίου και ατελεύτητου απερίκλειστου κύκλου αγνώστου και άρα ανερμηνεύτου,υπέρ τον Λόγον,βασανιστικού και ιλαρού ένεκα της αγνωσίας του,άφατου και αρρήτου,ο οποίος σου αποκαλύπτεται ως Θείον αντίδωρον στο δώρον της υπάρξεως, όπου"εξ ουκ όντων ποιή όσα βούλεται" (Θεοφίλου προς Αυτόλυκον,Βιβλίον Α,κεφ.4 P.G. τ.6 1051). Οπότε το συγκεκριμένο θέρος προσφέρεται προσωπικά στον καθένα, προς αναζήτηση και εύρεση του δικού του απερικλείστου κύκλου, σε αντιδιαστολή με τους εξ αιώνων γνωστούς περίκλειστους, οι οποίοι αγνοούν το Αίνιγμα και ως εκ τούτου το περιορίζουν, ενώ τούτο παραμένει ανοικτό και απεριόριστο.
"[....] Είναι η γη,από παντού,που υφαίνει το ρούσσο μαλλί της καθώς θαλασσινός βύσσος και η πορεία,στο βάθος των πεδιάδων,αυτών των μεγάλων ίσκιων του Μάη,που οδηγούν σιωπηλα τη μεταστάθμευση τ'ουρανού πάνω στη γη...[....]"
(Σαιν - Τζων Περς" Χρονικό" Εκδόσεις "Bibliotheque" 2018,σελ.28).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου