Οντως αποτελεί θέμα η στάση και οι δηλώσεις του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. στην συνέντευξη τύπου με τον Τούρκο ομόλογό του στην Άγκυρα. Το θέμα είναι φυσικά πως οδηγηθήκαμε στο γεγονός οι δηλώσεις των αυτονοήτων να αποτελούν είδηση. Τούτο συνέβει καθώς η Ελληνική εξωτερική πολιτική έως τούδε διεπόταν από τα γνωστά φοβικά σύνδρομα της στο συγκεκριμένο θέμα των σχέσεων με την γείτονα χώρα. Βρισκόμαστε σε πλήρη αντίθεση με όλους εκείνους, οι οποίοι προέρχονται και από την πολιτική παράταξη που ανήκει ο ΥΠ.ΕΞ, που εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την συνέντευξη τύπου. Όντως- όπως και άλλες φορές επισημάναμε από αυτήν την στήλη-για πρώτη φορά χρησιμοποίησε η Ελληνική διπλωματία την μόνη γλώσσα την οποία είναι σε θέση πραγματικά να αντιληφθούν και να κατανοήσουν οι Τούρκοι. Η γλώσσα αυτή δεν είναι άλλη παρά η σθεναρή,ανυποχώρητη και δηλωτικά εμφατική με πάθος υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και δικαίων της Ελλάδας.
Ωστόσο όπως όλα τόσο στην ζωή,όσο και στην πολιτική δεν είναι τυχαία. Υπάρχει στενή σχέση της στάσεως του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. με την σημερινή εξωτερική πολιτική την οποία ασκούν οι Η.Π.Α. έναντι της Τουρκίας,υπό την καθοδήγηση του νέου προέδρου τους. Κατ'εμάς η μόνη εσφαλμένη κίνηση του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ,υπήρξε η έστω και αμυδρή υπόκλιση της κεφαλής στην συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο,παρ' ότι πιστεύουμε ότι εγένετο εκ λόγου της εμφύτου ευγενείας η οποία διέπει τον κύριο Δένδια. Ωστόσο αυτήν την στάση του σώματος οι Τούρκοι είναι βέβαιον ότι δεν την εκλαμβάνουν ως έκφραση ευγένειας,καθώς αυτή δεν αποτέλεσε ποτέ χαρακτηριστικό και δηλωτικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής σε όλη την ιστορία της. Φυσικά στο διπλωματικό όπως και στο επιχειρησιακό πεδίο, βασικό στοιχείο επικράτησης αποτελούσε ανέκαθεν ο αιφνιδιασμός,όπλο το οποίο χρησιμοποίησε επιτυχώς,αρκούντως και αποτελεσματικώς ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η στάση θα έχει συνέχεια στην Ελληνική εξωτερική πολιτική και δεν θα αποτελέσει μία εξαίρεση.
Οι Έλληνες πολίτες ως ήταν και είναι φυσιολογικό,έχοντας υποστεί πέραν του έτους στέρηση της ελευθερίας τους,αντιδρούν και διασκεδάζουν σε πλατείες και άλλους χώρους,δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο,πόσο επιτακτική ως προς την ψυχική υγεία όλης της κοινωνίας είναι η όσον το δυνατόν συντομότερη επιστροφή στην κανονική ζωή.Είναι γεγονός ότι η αναποτελεσματικότητα των μέτρων προβληματίζει τους πολίτες καθώς διαπιστώνουν ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται όλο αυτό το διάστημα,θυσίες που έχουν να κάνουν με την ελευθερία και τις επιλογές τους,εντείνουν αντί να αμβλύνουν την επιτυχή αντιμετώπιση του ιού. Το αίτημα της αντιπολιτεύσεως να δημοσιοποιηθούν επιτέλους τα πρακτικά των συνεδριών της επιτροπής των λοιμοξιολόγων είναι και δίκαιο και απαραίτητο να εκπληρωθεί προκειμένου να λειτουργήσει καλύτερα η Δημοκρατία.
Οδεύοντας προς μία ακόμη διαφορετική Μεγάλη Εβδομάδα σε σχέση με άλλα έτη,επιβάλλεται εντός του παράταιρου ως προς την ανθρώπινη φύση πλαισίου λειτουργίας της καθημερινότητος να βιώσουμε την πορεία προς την Ανάσταση τόσο προσωπικά,όσο και συλλογικά. Εντός αυτής της πορείας,του εκουσίου Πάθους, απαραίτητης προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία της κατακτήσεως της Αθανασίας,καλούμεθα να διευρύνουμε τα όρια της αλληλοπεριχωρήσεως,της ευρυχωρίας,της συγχωρήσεως,της συμπαθείας και της Αγάπης προς τον Άλλον. Στο πρόσωπο του Άλλου να μπορέσουμε να διακρίνουμε την θυσία και την χαρά μας,την Σταύρωση και την Ανάστασή μας,να ευλογήσουμε ακόμη και τους σταυρωτές μας καθώς εν πολλοίς " ου γαρ οίδασι τι ποιούσι",οπότε υπό του ιδίου πρίσματος συγχωρούμε και αγαπάμε και τον Ιούδα καθώς κυριαρχούμεθα ως "καύσις καρδίας και υπέρ των δαιμόνων". Πορευόμενοι με αυτόν τον τρόπο απορρίπτουμε των δεσμευτικό χιτώνα του μίσους,της εμπαθείας,της μνησικακίας,της καχυποψίας,του φόβου,του φθόνου,της ζήλειας,της εξουσίας,της εξοντώσεως και διαλυόμενοι υπό της Αγάπης απελευθερωνόμαστε και συναντάμε τις προσδοκίες του Σύμπαντος κόσμου,ορατού και αοράτου,οι οποίες δεν είναι άλλες από την κυριαρχία της Ειρήνης,της Αρμονίας,της Γαλήνης,του Ανεσπέρου και Ακτίστου Φωτός,εν τέλει της αιωνίας προσδοκίας " ίνα ώσι εν",δηλαδή της ενώσεως με τον Θεάνθρωπο,την παρουσία του οποίου προσδοκούμε,αναζητούμε και βρίσκουμε πρώτα εντός μας και ακολούθως στον Άλλον.
"[....] Το κέντρο,το τέλος,η κατάληξι,όπου όλα συνάγονται. Και η αρχή απ' όπου όλα εκπορεύονται. Και ξεπερνιούνται όλα για όλα. Και υπάρχεις με το να μην υπάρχεις. Με το να παραιτηθείς από την ύπαρξι. Νοιώθεις ανάξιος γι'αυτή.[....] Τότε αντικαταπέμπεται η Θεία χάρις και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Και ανάγεσαι στην όντως ύπαρξη[....] όπου Άλλος κάνει κουμάντο και κυβερνά. Και αυτός ο Άλλος είναι ο ακριβός εαυτός σου,η ζωή και η ανάπαυσις μας η ξένη[....]Όλα γίνονται κοινωνία[....] Όλα ενώθηκαν,συμφιλιώθηκαν και αγιάστηκαν[....]"
(Αρχιμ. Βασιλείου,προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων "Το κάλλος θα σώση τον κόσμο" Εκδόσεις " Ι.Μ.Ιβήρων 2005,σελ.31).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου