ÇΆλλη» είναι η Ν.Δ. μετά
το τέλος της κοινοβου-
λευτικής παρουσίας
του Κώστα Καραμανλή,
"άλλος" είναι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ χωρίς
τον Πολάκη στα ψηφοδέλτιά
του και στο κόμμα και " άλλο" το
ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά τον Ανδρέα Πα-
πανδρέου. Οι εκατέρωθεν "απαι-
τήσεις" κυβέρνησης και αξιωμα-
τικής αντιπολίτευσης, περί της
μη συμμετοχής στελεχών τους
ως υποψηφίων βουλευτών στις
επερχόμενες εκλογές, φανερώ-
νουν την παρακμή του υπάρχο-
ντος πολιτικού κατεστημένου.
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. έπαψε να εκφράζει
την Αριστερά,μετά το δημοψή-
φισμα του 2015 και προκάλεσε
απογοήτευση και παραίτηση
σε πολλούς ενεργούς πολίτες.
Οπότε είναι περίπου βέβαιον
ότι τίποτα δεν θα είναι "αλλιώς"
την δεύτερη φορά εάν ασκήσει
εξουσία, καθώς βαθαίνει εσω-
κομματικά η κεντροευρωπαϊ-
κή "σοσιαλδημοκρατία" του. Η
Ν.Δ. γίνεται ακόμη περισσότε-
ρο νεοφιλελεύθερη δεξιά, κό-
βοντας σταδιακά τους δεσμούς
της με το "προοδευτικό" κέντρο.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως τρίτο κόμμα
εξουσίας το έχει ξαναζήσει το "
έργο", οπότε διαθέτει προηγού-
μενη εμπειρία είτε ούτως ,είτε
"αλλιώς". Εκείνο το οποίο ανα-
ζητείται πολιτικά είναι η χαμέ-
νη φυσιογνωμία της Αριστεράς,
προοδευτικής και πατριωτικής.
Οι ζυμώσεις που τεκταίνονται σε
αυτό τον χώρο,όπως και οι Και-
ροί απαιτούν, μπορούν και πρέ-
πει να είναι αποτελεσματικές,
καθώς οι αντικειμενικές συνθή-
κες-οικονομικές, κοινωνικές,
πολιτικές- όσο προχωράει ο χρό-
νος, ωριμάζουν όλο και περισσό-
τερο. Φώς στην λήξη της παρατε-
ταμένης ύφεσης δεν υπάρχει και
ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να
πλήττει τους οικονομικά και κοι-
νωνικά ευάλωτους πολίτες και
φυσικά καμία κυβέρνηση από τα
τρία κόμματα εξουσίας, εφ'όσον
δεν θα προβεί σε ριζικές αλλαγές
στην οικονομική πολιτική δεν
είναι σε θέση να δώσει ουσιαστι-
κές λύσεις στην κατεύθυνση μίας
όντως πραγματικής αλλαγής της
πολιτικής, η οποία και θα επα-
ναφέρει την ευημερία στην κοι-
νωνία και στους πολίτες. Τα τε-
λευταία συμβάντα που αφορούν
στελέχη και των τριών κομμάτων
εξουσίας, είναι κάτι που έπρεπε
να αναμένεται. Η έκπτωση έως
και απουσία ουσιαστικού πολι-
τικού λόγου, οι πέραν και "πεζο-
δρομίου" ακόμη πολιτικές αντι-
παραθέσεις, αποδεικνύουν την
πολιτική ρηχότητα σχεδόν του
συνόλου του πολιτικού κατεστη-
μένου, που φυσικά απωθεί και
δεν έλκει τους πολίτες. Οπότε
η πολιτική παρακμή του συστή-
ματος επιτείνεται και θα συνε-
χίζει να παρατείνεται, έως του
χρονικού εκείνου σημείου που
θα επανεφανισθεί ο πολιτικός
εκείνος φορέας που θα προσφέ-
ρει ελπίδα, έμπνευση, όραμα
και προοπτική, όπως ακριβώς
συνέβη τον Γενάρη του 2015 και
τον Ιούλιο του ιδίου έτους στο
δημοψήφισμα. Τούτο θα συμ-
βεί αντικειμενικά και νομοτε-
λειακά, καθώς το Σύμπαν δεν
έχει κενά και ασυνέχειες, ακόμη
και στην οντολογική πολιτική.
Καθώς αυτό θα συμβεί ούτως ή
άλλως, είναι ζήτημα μόνον χρό-
νου και αφορά τον υποκειμενικό
παράγοντα. Στην συγκεκριμένη
περίπτωση ο υποκειμενικός πα-
ράγοντας είναι τόσο οι πολίτες,
όσο και οι πολιτικοί φορείς που
εξακολουθούν και παραμένουν
συνεπείς τόσο στο πρόγραμμα
και στην κυβερνητική πολιτική
που ασκήθηκε το πρώτο εξάμη-
νο του 2015,όσο και στο αποτέ-
λεσμα του δημοψηφίσματος του
αυτού έτους. Αυτή η σύνθεση
του υποκειμενικού παράγοντα
αλληλοεπηρεάζεται, αλληλοσυ-
μπληρώνεται και αλληλοκαθο-
ρίζεται. Ωστόσο ακόμη και εάν
το ένα σκέλος του, οι πολίτες,
επιθυμεί και θέλει, εάν το άλλο
σκέλος, οι πολιτικοί φορείς, δεν
καταφέρει να δημιουργήσει την
πολιτική εκείνη πρωτοπορία που
να εκφράσει αυτή την βούληση,
την επιθυμία των πολιτών και
την απαίτηση των Καιρών, τόσο
οι αντικειμενικές συνθήκες θα
προηγούνται του υποκειμενικού
παράγοντα και η χρονική στιγ-
μή του συμβάντος της νομοτέ-
λειας θα καθυστερεί. Ωστόσο η
προσπάθεια πρέπει να υπάρχει
και να συνεχίζεται, έως εκείνη
την στιγμή που η μορφή της θα
οριστικοποιηθεί, θα σχηματο-
ποιηθεί και θα δώσει τα πρώτα
αποτελέσματα στην πολιτική
έκφραση των πολιτών. Το υπάρ-
χον πολιτικό κενό θα αιωρείται ή
θα συμπληρωθεί ούτως ή άλλως
στρεβλώς ή ορθώς. Στρεβλώς εις
βάρος των πολιτών, ορθώς εις
όφελος αυτών.
Βεβαίως και η περίοδος της Με-
γάλης Τεσσαρακοστής συμπίπτει
με την προεκλογική περίοδο, γε-
γονός αντιφατικό μέν, ωστόσο
το σύστημα τρέφεται από τις
αντιφάσεις του δε. Αντιφατικό
λοιπόν, αλλά όχι παράδοξο.
"[....] Ας συμφωνήσουμε σε
τούτο: το καπάκι του κουτιού,
ενός κουτιού άρτιου στην υγεία
του, που ο γύρος του δεν είναι
λυγισμένος διαφορετικά από
το γύρο του ίδιου κουτιού, ένα
τέτοιο καπάκι δε θάπρεπε να
γνωρίζει άλλη επιθυμία, απ'το
να βρίσκεται πάνω στό κουτί
του[....]" (Rainer Maria Rilke
"Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" Εκ-
δόσεις "Βιβλιοπωλείο Α.Ν.Συρό-
πουλου" 1954,σελ.127)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου