Φαίνεται ότι η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση αρχίζει να εξέρχεται, ολίγον κατ' ολίγον, εκ του παρατεταμένου ύπνου στον οποίο είχε περιπέσει εδώ και περίπου δύο έτη. Καλύτερα αργά και εκ των υστέρων, παρά αργότερα ή και ίσως ποτέ. Δεν είναι μόνο τα νομοσχέδια για τα Α.Ε.Ι. και για τις εργασιακές σχέσεις τα οποία και "πέρασε" από την Βουλή η Ν.Δ. Κυρίως είναι η κριτική που πλέον ασκείται στην κυβέρνηση και η πολιτική ευθύνη την οποία φέρει ως προς τον τρόπο αντιμετωπίσεως του ιού. Έστω και αν είχε προηγηθεί η εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση-που και αυτή παρουσίασε εξόχως βραδέα πολιτικά αντανακλαστικά- τώρα τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολιτεύσεως χαρακτηρίζουν ως αποτυχημένο τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την πανδημία.
Η παγκόσμια ύφεση η οποία επικρατεί-ένεκα ιού-τους τελευταίους δεκαέξι μήνες και η οποία αντιμετωπίστηκε με την κεϋνσιανή θεωρία των ελλειμματικών προϋπολογισμών, θεωρείται ότι θα λήξει το 2023 και η διαδικασία της "ανάπτυξης"- η οποία αναμένεται με σχετική αβεβαιότητα να εμφανιστεί- θα επαναφέρει και στην Ελλάδα τα πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, τα οποία υπαγορεύει η πολιτική των Μνημονίων. Φυσικά πάντα τα θεωρητικά οικονομικά υποδείγματα και οι προβλέψεις ανατρέπονται από την πράξη και ακόμη ειδικότερα όταν αυτές εμπεριέχουν υψηλή αβεβαιότητα διετίας. Αυτού του είδους οι οικονομικές ασκήσεις και προβλέψεις επί χάρτου προϋποθέτουν την ομαλοποίηση της οικονομίας, της κοινωνίας και του κόσμου, ένεκα της απουσίας του ιού. Αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο της ζωής. Πάλι ο χρόνος είναι εκείνος που θα αποδείξει τις επιτυχείς ή μη ετεροκαθορισμένες-ένεκα της πορείας του ιού- οικονομικές προβλέψεις.
Οι πολίτες επί του παρόντος προσπαθούν παντοιοτρόπως να χαρούν αυτές τις θερινές ανάσες ελευθερίας. Προβληματισμένοι, οι περισσότεροι αναμένουν επανάληψη του έργου του εγκλεισμού από το φθινόπωρο. Οι ειδικοί ήδη ομιλούν και προετοιμάζουν το κοινό ως προς την έλευση τετάρτου κύματος εκείνο το διάστημα. Ωστόσο και οι ειδικοί έχουν αυτοαναιρεθεί από την ασάφεια των λόγων τους και τις αλληλοαναιρούμενες απόψεις τους ουκ ολίγες φορές-το αντίθετο μάλιστα- το τελευταίο δεκαεξάμηνο. Ως εκ τούτου τα πάντα διέπονται από την ιδιάζουσα ρευστότητα και αβεβαιότητα της εποχής και το μόνο το οποίο αμυδρώς, αργώς αρχίζει να αχνοφαίνεται είναι η οικονομική ανέχεια επιχειρήσεων και πολιτών-εργαζομένων και μη-εκ των οποίων άλλες έκλεισαν, άλλες υπολειτουργούν και άλλες εξακολουθούν-έστω και με μειωμένες αντοχές-να προσδοκούν σε ένα πλήρως αβέβαιον μέλλον.
Εντός του παρόντος κλίματος, αλλά και του αμέσως επερχομένου, δεν υπάρχει χώρος για ασφαλείς προβλέψεις ως προς τον χρόνο επαναφοράς της οικονομίας, της κοινωνίας και του κόσμου στην προ ιού ομαλότητα. Διαθέσιμος χρόνος και χώρος υπάρχει ως προς την αναμονή, την παρατήρηση και την άσκηση της λογικής ως προς εκείνα τα οποία έχουν συμβεί, συμβαίνουν και θα συμβούν. Τα συμβάντα ως αδιάσπαστη ενότητα στην χρονική αλληλουχία(σε σχέση με τα μέτρα, τις προσδοκίες και τις προβλέψεις) αποτελούν λαμπρό πεδίο δύσκολης άσκησης της λογικής. Η σύνδεση και η σύνθεση όλων των συμβάντων στο τέλος-όταν και αυτό συμβεί- θα καταδείξει την απλή ερμηνεία όλης αυτής της πορείας ως ενιαίας υπό το πρίσμα της κοινής λογικής. Συνιέντες τότε οι πάντες θα καταλήξουν σε ένα απλό συμπέρασμα απάσης της τελεολογίας όλων των συμβάντων, τα οποία τελικώς είναι ένα.
Μεγάλη σημασία ως προς την ερμηνεία-στο τέλος- αυτού του ενιαίου τελεολογικού συμβάντος έχει το γεγονός ότι εκτός της συμμετοχής των πολιτών σε αυτό, οι ίδιοι οι πολίτες ως θεατές να παρακολουθούν το συμβάν-έργο, παρακολουθώντας αυτό από την αρχή, στην εξέλιξή του και φυσικά στο τέλος του. Καμία βεβαιότης δεν παρέχεται και ως προς την χρονική διάρκεια του συμβάντος. Τούτο αποδεικνύεται καθημερινώς παγκοσμίως. Στην εποχή εξελίξεως του τελεολογικού συμβάντος απαιτούνται ασκήσεις αγώνα καθαρού νοός, ζωής, υπομονής, δυνάμεως και διακρίσεως της ταχύτητος εναλλαγής των συμβάντων, καθώς οι διαρκείς και παρατεταμένες εναλλαγές προκαλούν σύγχυση και δυσδιάκριτη αντιληπτική ικανότητα.
"[....] Οι λάτρεις του κινηματογράφου θα αναγνωρίσουν ότι ο τίτλος αυτού του κεφαλαίου-ο τρόμος, ο τρόμος- είναι τα τελευταία λόγια του Μάρλον Μπράντο στην ταινία Αποκάλυψη τώρα. Οι πιό διαβασμένοι γνωρίζουν πως αυτές οι λέξεις πρωτοειπώθηκαν από το συνταγματάρχη Κουρτζ, τον κακό ήρωα του αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Τζότζεφ Κόνραντ Η καρδιά του σκότους.[....] Ταινία και μυθιστόρημα διερευνούν τα αίτια των δεινών του κόσμου ή όπως αλλιώς λέγεται ' την καρδιά του σκότους '[....]"
(Frank T. Vertosick " Γιατί πονάμε- Η φυσική ιστορία του πόνου" Εκδόσεις "Οξύ" 2010, σελ.132
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου