Περιβαλλόμεθα συνεχώς και περισσότερο από συνανθρώπους μας-γνωστούς και αγνώστους- οι οποίοι είτε νόσησαν,είτε νοσούν,είτε έχουν "χάσει" οικεία τους πρόσωπα από τον ιό. Διακρίνεις δικαίως μία αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά,σύγχυση και φόβο. Αυτή είναι η μία πλευρά,η πολύ ισχυρώς δοκιμαζομένη. Η άλλη πλευρά,η αισιόδοξη,είναι η παραλία της πόλης ένα ηλιόλουστο Σάββατο. Όλες οι ηλικίες βρίσκονται εκεί,τηρώντας με συνέπεια τα προβλεπόμενα μέτρα. Αποστάσεις,δυάδες οι περισσότεροι,μάσκες και αντισηπτικά. Η πανταχού παρούσα θάλασσα προσφέρει ζωή,ρέμβη και νοσταλγία πασών των καιρών.Περιπατητές,δρομείς,ποδηλάτες και κοινωνικοποίηση. Ναι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ζωή συνεχίζεται και στο τέλος του 2020. Ένα τέλος το οποίο σηματοδοτεί την αρχή της νίκης τουλάχιστον ως προς αυτόν τον ιό. Νίκη η οποία ελαύνει στην ανατολή του νέου έτους. Την ίδια αισιοδοξία παράγουν και οι λουόμενοι,αρχές Δεκεμβρίου,στις ακτές της πρωτεύουσας. Την μεγαλύτερη ωστόσο αίσθηση ελευθερίας πρέπει να την βιώνει ο μοναχικός κωπηλάτης ο οποίος ταξιδεύει στον απέραντο Θερμαικό κόλπο,μίλια μακριά από την παραλία. Μόνος πορεύεται χωρίς καμία άλλη παρουσία δίπλα του,μακριά από την ακτή,μέσα σε ένα τεράστιο θαλάσσιο πάρκο,το οποίο φωτίζει ο χειμερινός ήλιος. Αποτελεί την μοναδική κίνηση εντός του ακίνητου θαλάσσιου κόλπου. Το πόσο ελεύθερος μπορεί να αισθάνεται μόνο ο ίδιος και το γνωρίζει και το βιώνει. Φαίνεται να είναι τόσο μακριά από ιούς,περιορισμούς,καταπιέσεις,ψυχαναγκασμούς,αλλοτριώσεις,ψέμματα και αλήθειες, συγχύσεις, αποπροσανατολισμούς,συμβιβασμούς,πανικούς και τρόμους. Δείχνει στοχοπροσηλωμένος.
Σύντομα,αργά και σταδιακά και κυρίως εν όψει της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων,επανέρχονται ορισμένα μέτρα τα οποία διευρύνουν την ανθρώπινη ελευθερία και πολλαπλασιάζουν τις επιλογές δράσης,τόσο απαραίτητες και αναγκαίες για την ανθρώπινη ύπαρξη. Η συνήθεια,η έξη παγιδεύει ενίοτε τον νού,τον "εκπαιδεύει" να σκέφτεται και να λειτουργεί μονοδιάστατα. Μπορεί ο άνθρωπος εντός μίας καθημερινής "κανονικότητος" να περάσει όλη του την ζωή και όταν αυτή διέλθει,αυτός να μην έχει αντιληφθεί τι πραγματικά έζησε. Ωστόσο εξακολουθεί να θεωρεί αυτό το οποίο συνέβη ως φυσιολογικό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί έτσι! Λογική εξήγηση δεν αποδίδεται,καθώς η κάθε λογική ανήκει στον καθένα προσωπικά.
Κινδυνεύει η από τον Φεβρουάριο νέα κατάσταση να καταστεί μία παγιωμένη άλλη πραγματικότητα. Προβλέπεται τούτο να συμβεί και κατά το νέον έτος. Η αλλαγή της καθημερινής ζωής θα συνεχιστεί έως των αρχών του θέρους. Επιβάλλεται ωστόσο η σταδιακή επαναφορά στην προ ιού κατάσταση. Ο καθορισμένος ή μη ρόλος του εμβολίου θα φανεί καθώς θα αρχίσει η εφαρμογή του. Πόσο άραγε θα μεταβάλλει η παρουσία του την προ ιού καθημερινότητα; Πολύ,λίγο ή καθόλου; Σημαντικό είναι και εκεί θα κριθεί η κοινωνική του συμβολή και επιτυχία,να μην την μεταβάλλει καθόλου.
Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα οφείλει να συνεχίσει την έρευνα και αυτή την φορά να λειτουργήσει προληπτικά ως προς το μέλλον της ανθρωπότητος και να την προστατέψει αποτελεσματικά,όταν και εφόσον εμφανιστούν νέοι ιοί. Διότι αντίκειται της ανθρωπίνης φύσεως η αντιμετώπιση του κάθε ιού με την στέρηση της ελευθερίας της. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση ο άνθρωπος χάνει την οντολογική του υπόσταση και μετατρέπεται σε οικόσιτο ζώον. Ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου γένους τούτο δεν συνέβη.
Η στέρηση της ανθρώπινης ελευθερίας υπήρξε και εκεί πρέπει να παραμείνει καθαρή πολιτική επιλογή η οποία χαρακτηρίζει και σφραγίζει τα φασιστικά-ολοκληρωτικά πολιτικά καθεστώτα. Η ακόμη και για υγειονομικούς λόγους στέρηση της ανθρώπινης ελευθερίας,οφείλει και απαιτείται να είναι μία σύντομη παρένθεση. Σε περίπτωση επανάληψής της,ακόμη και αν επικαλεσθεί και πάλι ο υγειονομικός παράγοντας,τώρα πλέον που υπάρχει δεδομένο προηγούμενο,θα είναι μία καθαρά φασιστική επιλογή και με αυτόν τον τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστεί μελλοντικά.
Ο αυταρχισμός και η βία της εξουσίας πάντα ευνοούνται όταν περιστέλλονται οι προσωπικές ελευθερίες και επιλογές των ανθρώπων.Οπότε ό,τι συνέβη στον εορτασμό του Πολυτεχνείου και στην ημέρα μνήμης της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν πολιτικά αναμενόμενα. Η σιγή νεκροταφείου της αντιπολίτευσης,κοινοβουλευτικής και μη,στον πρώτο εγκλεισμό συνέδραμε σημαντικά και αυτή. Ο φόβος ενίοτε νικά και την ευφυία και την λογική. Τώρα λοιπόν που η επιστημονική κοινότητα-έστω και αργά- έκανε το χρέος της ως όφειλε,πιστεύουμε το εμβόλιο να διευρύνει την ανθρώπινη ελευθερία και όχι να την περιορίσει.
"[....]Αν παραλληλίσουμε την πολιτική διαδικασία με έναν συλλογισμό,θα διαπιστώσουμε ότι αντιστοιχεί πάντα σ'αυτόν που διενεργείται δια της εις ατόπον απαγωγής.Πράγματι,το συμβάν,χάρη στη δύναμη που έχει να διακόπτει,ισοδυναμεί με την υπόθεση ότι αυτό που είναι αποδεκτό έπαψε να ισχύει. Το μη αποδεκτό είναι το μείζον αναφορικό μίας πολιτικής που είναι αντάξια του ονόματός της[....]"
(Alain Badiou "Η πολιτική και η λογική του συμβάντος" Εκδόσεις " Πατάκη" 2008, σελ.139-140).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου