Τα σημάδια τα οποία συνοδεύουν την άφιξη του κατεξοχήν μήνα του καλοκαιριού συγκρούονται τόσο με την αύρα του,όσο και με το οντολογικό του περιεχόμενο,τουλάχιστον σε ότι αφορά την χώρα μας.
Μία αυγουστιάτικη Ελλάδα τόσο διαφορετική σε σχέση με προηγούμενα θέρη. Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι η φασιστική-ιμπεριαλιστική Τουρκία αποθρασυμένη από την έως τώρα ανοχή της διεθνούς κοινότητας,αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις και με την στήριξή της-Η.Π.Α.,Ρωσία- απειλεί και προκαλεί εμπράκτως την Ελλάδα και ως εκ τούτου επιβάλλεται αυξημένη διπλωματική και στρατιωτική ετοιμότητα από την πλευρά της. Είναι επίσης το γεγονός ότι τούτος ο διαφορετικός Αύγουστος συνοδεύεται από πρωτόγνωρη για την Ελλάδα μείωση του βασικού αιμοδότου της οικονομίας της που είναι ο τουρισμός. Τα τουριστικά θέρετρα-μεγάλα και μικρά- παρουσιάζουν πρωτοφανή εικόνα ερήμωσης και προφανώς αυτή η εικόνα δεν πρόκειται να μεταβληθεί με κάποιο μαγικό τρόπο στο επόμενο διάστημα. Σε αντίθεση με τον Αύγουστο πολλών προηγουμένων δεκαετιών,ο προ των πυλών ευρισκόμενος μπορεί ανέτως να χαρακτηριστεί υφεσιακός και άρα αγνώριστος. Ήδη οι αφίξεις στα μεγάλα αεροδρόμια της χώρας παρουσιάζουν μείωση της τάξεως του 70% και άνω και η πληρότης σε κλίνες σε προορισμούς που επί δεκαετίες αποτελούσαν επιλογή πολλών ξένων τουριστών βρίσκεται περίπου στο 25%.
Ο δικός μας Αύγουστος,κατεξοχήν μήνας εορτασμού της Παναγίας μας,της Κοιμήσεως Της,σε όλη την χώρα,ήδη διαφένεται ότι τούτο το ιδιαιτέρως Ελληνικό χρώμα αυτού του μήνα δεν θα είναι το ίδιο πανηγυρικό όπως έως τώρα το γνωρίζαμε. Οι αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων μεγαλώνουν τόσο σε φυσικό,όσο και σε μεταφορικό επίπεδο. Οι κοινωνίες των ανθρώπων αποστασιοποιούνται και η συνοχή τους ετεροκαθορίζεται ένεκα του ιού. Το πρόσωπο-σιγά αλλά σταθερά-χάνεται και κρύβεται πίσω από την "επιβαλλόμενη" μάσκα. Μάσκες σε λίγο θα υπάρχουν παντού,όχι ότι ποτέ δεν υπήρχαν επί του ορατού όμως προσώπου. Οδεύουμε προς την κοινωνία της μάσκας,της απόστασης,της πειθαρχίας και του διχασμού. Το πρόσωπο,κατεξοχήν οντολογική έκφραση του τρόπου σκέψης και δράσης της καθ'ημάς Ανατολής,χάνεται,μασκοφορείται και την θέση του καταλαμβάνει το απρόσωπο άτομο του δυτικού νεοορθολογισμού. Το ενθαρρυντικό ωστόσο είναι ότι οι κοινωνίες της Δύσης προσπαθούν να συντηρήσουν την εικόνα ενός ατόμου με πρόσωπο,του οποίου την έκφραση μπορείς να την δεις,να την αισθανθείς και να την νιώσεις. Το 2020 δεν είναι 1920 όσο κι αν επιχειρήται αυτή η εξομοίωση. Η "θριαμβεύουσα" επιστήμη εδώ και οκτώ περίπου μήνες αδυνατεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς την εξάπλωση αυτού του ιού. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας,η εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας δεν δικαιολογούν "λογικά" την ανεξέλεγκτη διασπορά παγκοσμίως του ιού είτε μέσω ασυμπτωματικών,είτε μέσω συμπτωματικών φορέων. Η εργαστηριακή επιστημονική αντίδραση προφανώς δεν διαθέτει την ταχύτητα εκείνη την οποία απαιτεί η πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα,σε αντίθεση με άλλες επιστημονικές αντιδράσεις,όπως στον τομέα της τεχνολογίας όπου αποδεδειγμένα φαίνεται ότι προηγείται της εποχής της.
Δεδομένο μόνον θεωρείται και είναι ότι αυτή η οκτάμηνη παραμονη και ανάπτυξη του ιού,έχει πλήξει θανάσιμα-εκτός από τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους- την παγκόσμια οικονομία και την έχει ήδη υποχρεώσει να υποστεί την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση την οποία ποτέ γνώρισε η ανθρωπότητα- μεγαλύτερη και από εκείνη του 1929-. Τούτο θεωρείται υπέρ του δέοντος βέβαιον,όσο επιμηκείνεται η αποτελεσματική επιστημονική αντιμετώπιση του ιού. Το πρόβλημα είναι αυτό,ασχέτως εάν αυτό μεταφέρεται και καθίσταται υποτίθεται πρόβλημα των πολιτών και δημιουργεί μασκοφόρες κοινωνίες ανθρώπων.
Οι δοκιμασίες αποτελούν συστατικό στοιχείο της ορθοδόξου πατερικής παραδόσεως μας και τις περισσότερες φορές σε πρώτη ανάγνωση δεν καθίσταται εφικτή η πλήρης κατανόηση των αιτιών εκείνων για τις οποίες αυτές συμβαίνουν. Τούτο επέρχεται με την ωρίμανση του κατάλληλου χρόνου,η οποία σου χαρίζει την καθαρότητα του νοός ούτως ώστε να μπορέσεις να ερμηνεύσεις τον λόγο δημιουργίας μίας δοκιμασίας η οποία κάποτε υπήρξε. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τα σημάδια του αυθεντικού Αυγούστου και ας τα ακολουθήσουμε για να τον ζήσουμε και να τον χαρούμε.
"[....]Ξέρετε,ότι η ανθρωπότης[....]στην έσχατη ανάγκη,δεν χρειάζεται ούτε την επιστήμη,ούτε το ψωμί,αλλά μόνον το κάλλος της είνε απαραίτητο και ότι χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε κανείς να κάνη τίποτε στον κόσμο! Όλο το μυστικό,όλη η ιστορία έγκειται σ'αυτό! Κι'αυτή η επιστήμη,δεν θα μπορούσε ούτε στιγμή να υπάρξη χωρίς το κάλλος'[....] θα ήταν ανίκανη ν'ανακαλύψει κι' ένα καρφί[....]" ( Θ. Μ. Δοστογιέβσκυ " Οι δαιμονισμένοι {Τα δαιμόνια}" Τόμος Β' Εκδοτική Εταιρία " Φως", Βιβλιοπωλείον " Ακτίς" Αθήναι, 1927, σελ.151)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου