H απόφαση του φασίστα-ιμπεριαλιστή Ερντογάν να μετατρέψει τον Ι.Ν. Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί, έρχεται ως συνέχεια πολλών άλλων προκλητικών και εχθρικών για την Ελλάδα ενεργειών και παραβιάσεων Διεθνών Συνθηκών, γεγονότα γνωστά σε όλους. Ωστόσο τόσο αυτός όσο και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας έχει εκδηλώσει με συγκεκριμένο τρόπο τις προθέσεις και τις επιθυμίες του έναντι της Ελλάδας, οι οποίες δεν είναι άλλες από το να καταλάβουν και ολόκληρη την Ελλάδα, εάν αυτό ήταν δυνατόν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.
Φυσικά και το ζήτημα δεν είναι η Τουρκία. Το ζήτημα είναι η Ελλάδα. Το πολιτικό σύστημα-κατεστημένο της χώρας σχεδόν μισό αιώνα τώρα,από το 1974, σέρνεται άβουλο και αμήχανο πίσω από τις ξεδιάντροπες πρωτοβουλίες των Τούρκων. Η πολιτική την οποία ακολουθεί η Ελλάδα από το 1974 έως και σήμερα, διακατέχεται από την κορυφή έως και τα νύχια, από σύνδρομα ήττας και φόβου. Πάντα είναι "καλό" και "βολικό" το σενάριο το οποίο και έχουμε βαρεθεί να ακούμε, πως ό,τι κάνει το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας προορίζεται για εσωτερική κατανάλωση. Ακόμη και έτσι να ήταν, που δεν είναι πάντα, το γεγονός τούτο θα έπρεπε να είναι αδιάφορο για την Ελλάδα. Μία Ελλάδα η οποία βρίσκεται πάντα προ τετελεσμένων γεγονότων από την Τουρκία, παρακολουθώντας σερνάμενη τις ενέργειες της και διαμορφώνοντας πολιτική δευτερογενώς, απέναντι στα δεδομένα τετελεσμένα. Πολιτική η οποία κατ'επανάληψιν έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική, ατελέσφορη, μη αρμόζουσα σε μία χώρα η οποία συνεχώς και αδιαλείπτως βρίσκεται εδώ και έτη υπό το καθεστώς της τούρκικης απειλής. Ως πότε η Ελλάδα θα σέρνεται πίσω από τις ενέργειες της Τουρκίας; Ως πότε η Ελλάδα ως ο "φτωχός" γείτονας θα προσαρμόζει αυτή,μία παθητική πολιτική έναντι της συνεχούς εις βάρος της ενεργητικής και επιθετικής τουρκικής; Ως πότε η Ελλάδα δεν θα είναι εκείνη η οποία θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δράσεις, αναγκάζοντας με αυτόν τον τρόπο την Τουρκία εκείνη να ακολουθεί τις ενέργειες της, ενώ συνεχώς από το 1974 συμβαίνει το αντίθετο; Ως πότε το πολιτικό σύστημα -κατεστημένο φοβισμένο και ηττοπαθές θα βρίσκεται στην γωνία ετερόφωτο και ετεροκαθοριζόμενο;
Φυσικά μην τολμήσει κανείς από αυτό το πολιτικό σύστημα-κατεστημένο να ψιθυρίσει έστω ότι η διεθνοποίηση των εχθρικών ενεργειών της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας αποτελεί προτεραιότητα του-που είναι-και έχει αποδώσει έστω μία φορά. Εκτός εάν εννοούν ως τέτοια απόδοση τα ευχαριστήρια του τότε νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού στις Η.Π.Α. εκ του βήματος της Βουλής στην κρίση των Ιμίων η οποία "γκριζάρισε" έκτοτε το Αιγαίο. Όπως να μην μας πουν ότι απέδωσε στην περίπτωση της Κύπρου. Χίλιες φορές μία ενιαία Κύπρος ανεξάρτητη και χωρίς τουρκική εισβολή και κατοχή, παρά μία Κύπρος στην Ε.Ε. με σχεδόν το μισό έδαφος της υπό τούρκικη κατοχή εδώ και μισό αιώνα περίπου. Η Ιστορία δίδαξε ότι οι "σύμμαχοι" μας έως τώρα εκφράζουν την συμπαράστασή τους στην Ελλάδα μόνο με λόγια και όχι με πράξεις.
Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αμέσως έπρεπε να σημαίνει για την Ελλάδα: Απέλαση του Τούρκου πρέσβη και προξένου, διακοπή των εμπορικών και τουριστικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών, κανέναν διάλογο με την Τουρκία και μετατροπή της οικείας του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη σε μουσείο του εκ της Τουρκίας προερχομένου Προσφυγικού Ελληνισμού.
Είναι δεδομένο ότι τούτη η δευτερογενής και ηττοπαθής πολιτική έναντι της Τουρκίας διακατεχόμενης από φοβικά σύνδρομα, εάν άμεσα δεν αλλάξει, ενδέχεται να οδηγήσει την Ελλάδα εντός νέων δυσχερών τετελεσμένων σε βάρος της, τα οποία δύσκολα θα μπορέσει να μεταβάλλει. Επιβάλλεται λοιπόν άμεσα αλλαγή πολιτικής, η οποία θα είναι πρωτογενής, ανεξάρτητη, αδέσμευτη, δυναμική και η οποία θα αναγκάσει την Τουρκία σε αναδίπλωση και αμυντική τακτική έναντι της Ελλάδας. Σε κάθε άλλη περίπτωση το πολιτικό σύστημα-κατεστημένο από το 1974 έως και σήμερα είναι υπόλογο έναντι της Ιστορίας της Ελλάδας και των μελλοντικών γενεών αυτής.
Υ.Γ. 1. Η κυβέρνηση κρίνεται ανακόλουθη ως προς την αντιμετώπιση του ιού. Ή η οικονομία είναι πρώτη προτεραιότητα ή η υγεία. Εκτός εάν έχει βρει την μέση λύση να προστατεύσει και την υγεία και την οικονομία.
Υ.Γ. 2. Το δικαίωμα της συνάθροισης των πολιτών δεν περιορίζεται με απαγορεύσεις.
"[....] Η άποψή μου, βέβαια, κρέμεται στην διαίσθηση[....]" (Νίκος Καρούζος "Πεζά κείμενα" Εκδόσεις "Ίκαρος" 1998, σελ. 225)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου