ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Γ.ΚΑΛΕΑΔΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ 18-7-2019
H αλλαγή των κλιματολο-
γικών συνθηκών ένεκα
της άμετρης και άλο-
γης παρέμβασης του
ανθρωπίνου παράγοντος στην
κτίση, δηλαδή στο φυσικό περι-
βάλλον, είναι πλέον δεδομένη.
Συνεχώς πυκνώνουν τα καιρι-
κά εκείνα φαινόμενα τα οποία
έως πρότινος θεωρούνταν και
ως ένα βαθμό ήταν παράταιρα
τόσο για την Ευρώπη, όσο και
για την Ελλάδα, αλλά και σε
όλον τον πλανήτη.
Καύσωνας στην κεντρική και βό-
ρεια Ευρώπη, βαρομετρικά χα-
μηλά, τυφώνες και καταιγίδες
στην Ελλάδα εν μέσω θέρους.
Ένας άναρχος καπιταλισμός εδώ
και δεκαετίες, πράττοντας το
αυτονόητο γι' αυτό το σύστημα,
επιδόθηκε άνευ ορίων στην επί-
τευξη του μοναδικού του σκο-
πού, ο οποίος είναι το υπέρτατο
κέρδος. Μπροστά σε αυτόν τον
στόχο συνεχίζει να εκμεταλλεύ-
εται ασύστολα τους φυσικούς
πόρους του πλανήτη, καταστρέ-
φοντας την φύση, ρυπαίνοντας
συνεχώς το περιβάλλον, έχο-
ντας ως πυξίδες σταθερές την
ασυδοσία, την πλεονεξία και
την απληστία.
Εάν ο άνθρωπος θεωρείται λο-
γικό ον, τότε τούτος ο άλογος
καπιταλισμός, ο οποίος είναι
ανθρώπινο προιόν, λειτουργεί
εις βάρος του μέλλοντος της
ανθρωπότητας. Τα συμπερά-
σματα λοιπόν αυτής της λογι-
κής αλληλουχίας αντιφάσκουν
και αντινομούν, όπως άλλωστε
και ολόκληρο το σύστημα πα-
γκοσμίως, το οποίο λειτουργεί
με σκοπό την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων μίας μικρής ολι-
γαρχίας η οποία ελέγχει τις ολι-
γοπωλιακές πολυεθνικές μέσω
της κατοχής των μετοχών αυτών
και άρα ελέγχει και το χρημα-
τοπιστωτικό κεφάλαιο όπως
και τα τραπεζικά ιδρύματα. Το
σύστημα όσο ο χρόνος κυλάει
λειτουργεί όλο και περισσότερο
εις βάρος του 98% περίπου του
παγκόσμιου πληθυσμού. Άν-
θρωποι πνίγονται, καίγονται,
περιουσίες καταστρέφονται,
το μέλλον των νέων γενεών οι
οποίες έπονται αποδομείται
και καθίσταται ανύπαρκτο. Το
παγκόσμιο σύστημα τελικά,
αυτό το φαινόμενο το οποίο εξ
απαλών ονύχων ονομάστηκε
παγκοσμιοποίηση, εδώ και αι-
ώνες λειτουργεί εις βάρος των
πολλών, εις βάρος των απλών
πολιτών, εδραιώνοντας στο πέ-
ρασμα του χρόνου, την προνο-
μιακή μεταχείριση μίας δράκας
πλουτοκρατών παγκοσμίως, οι
οποίοι ποτέ δεν πλήττονται από
καμία "θεομηνία" και κανένα
ακραίο φαινόμενο. Ποτέ δεν
καταγράφηκε καμία απώλεια
ανθρώπινης ζωής και φυσι-
κά καταστροφή περιουσίας σε
αυτή την πλευρά της Σελήνης.
Οι απώλειες -ανθρώπινες και
υλικές- πάντα καταγράφονται
σε συγκεκριμένη πλευρά του
φεγγαριού, την ορατή, η άλλη
η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης
εξακολουθεί να παραμένει και
αλώβητη και αθέατη.
Σε αυτή την πραγματικότητα
χάνουμε το δάσος και βλέπου-
με μόνο το δέντρο όταν κατα-
λογίζουμε ευθύνες σε φορείς
της τοπικής αυτοδιοίκησης,
πυροσβεστική, αστυνομία, κυ-
βερνήσεις, ακόμη εσχάτως και
στους ίδιους τους πολίτες, οι
οποίοι είναι οι μόνοι οι οποίοι
δεν ευθύνονται, καθώς όταν
εκεί στην αθέατη πλευρά της
Σελήνης, οι κινούντες τα νή-
ματα παγκοσμίως αδιαφορούν
για το σύνολο της ανθρωπότη-
τας, οι πολίτες δεν έχουν ούτε
πρότυπο να ακολουθήσουν,
ούτε ηγεσίες στις οποίες να πι-
στέψουν. Σε τέτοιες περιπτώ-
σεις η προσήλωση στο μερικό,
αφαιρεί την δυνατότητα όρα-
σης και απονομής ευθυνών στο
συνολικό Όλον.
Ωστόσο την ελπίδα την ανακτάς
και σου προσφέρεται εκεί στην
Αγία Ειρήνη την κάθε Κυριακή,
όπου όλα παραμένουν ακίνη-
τα, όπου οι αιώνες έχουν στα-
ματήσει και υποκλίνονται στην
αέναη αμετάβλητη σταθερά,
την οποία και προσκυνούν, από
τότε που υπάρχει το μυστήριο
της Θείας Κοινωνίας, η μετα-
λαβιά, η πόση και η βρώση του
αίματος και του σώματος του
θυσιασμένου, για την εκ νέου
υιοθεσία του χαμένου ανθρω-
πίνου γένους, Θεανθρώπου. Τα
παιδιά, το μέλλον του κόσμου,
πολλά παιδιά τα οποία οι γονείς
τους με ευλάβεια- μη προσχη-
ματική- φέρουν, στις αγκαλιές
τους ή πιασμένα από το χεράκι
τους, μπροστά στο Άγιο Δισκο-
πότηρο. Όσο αυτή η στάσιμος
αεικινησία υφίσταται, τα πά-
ντα είναι αθάνατα, τα πάντα
διατηρούνται και παραμένουν,
τίποτα δεν χάνεται και ο κό-
σμος εξακολουθεί να διατηρεί
το ανέκπτωτον, αρχετυπικόν
κάλλος του. Είναι αυτό το κάτι
τόσο μεγάλο το οποίο χαρίζει
και διατηρεί την ζωή, όσο κι αν
φαίνεται στην ορατή πλευρά
της Σελήνης ως μία απλή αιώ-
νια επανάληψη. Αυτός είναι ο
τρόπος με τον οποίο σώζεται
σύμπαντας ο κόσμος και σύ-
μπασα η κτίση με όποιο κυρίαρ-
χο σύστημα εδώ ή και αλλού.
"[....] Όλα τα προβλήματα εί-
ναι λυμένα, ενώ φαίνονται άλυ-
τα. Επειδή βρίσκεται μαζί μας
ο Αναστημένος Κύριος, που μας
κοινοποιεί τη χάρι της τριαδικής
θεότητος.
Ούτε μας εγκαταλείπει ορφα-
νούς, χωρίς την παρουσία του
Πνεύματος' ούτε μας λύνει τα
προβλήματα μηχανικά, υποτι-
μώντας την ύπαρξι μας[....]"
(Αρχιμ. Βασιλείου Προηγουμέ-
νου της Ιεράς Μονής Ιβήρων "Ο
Βασιλεύς της δόξης" Εκδόσεις
"Ι. Μ. Ιβήρων" 2018 σελ. 123)
γικών συνθηκών ένεκα
της άμετρης και άλο-
γης παρέμβασης του
ανθρωπίνου παράγοντος στην
κτίση, δηλαδή στο φυσικό περι-
βάλλον, είναι πλέον δεδομένη.
Συνεχώς πυκνώνουν τα καιρι-
κά εκείνα φαινόμενα τα οποία
έως πρότινος θεωρούνταν και
ως ένα βαθμό ήταν παράταιρα
τόσο για την Ευρώπη, όσο και
για την Ελλάδα, αλλά και σε
όλον τον πλανήτη.
Καύσωνας στην κεντρική και βό-
ρεια Ευρώπη, βαρομετρικά χα-
μηλά, τυφώνες και καταιγίδες
στην Ελλάδα εν μέσω θέρους.
Ένας άναρχος καπιταλισμός εδώ
και δεκαετίες, πράττοντας το
αυτονόητο γι' αυτό το σύστημα,
επιδόθηκε άνευ ορίων στην επί-
τευξη του μοναδικού του σκο-
πού, ο οποίος είναι το υπέρτατο
κέρδος. Μπροστά σε αυτόν τον
στόχο συνεχίζει να εκμεταλλεύ-
εται ασύστολα τους φυσικούς
πόρους του πλανήτη, καταστρέ-
φοντας την φύση, ρυπαίνοντας
συνεχώς το περιβάλλον, έχο-
ντας ως πυξίδες σταθερές την
ασυδοσία, την πλεονεξία και
την απληστία.
Εάν ο άνθρωπος θεωρείται λο-
γικό ον, τότε τούτος ο άλογος
καπιταλισμός, ο οποίος είναι
ανθρώπινο προιόν, λειτουργεί
εις βάρος του μέλλοντος της
ανθρωπότητας. Τα συμπερά-
σματα λοιπόν αυτής της λογι-
κής αλληλουχίας αντιφάσκουν
και αντινομούν, όπως άλλωστε
και ολόκληρο το σύστημα πα-
γκοσμίως, το οποίο λειτουργεί
με σκοπό την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων μίας μικρής ολι-
γαρχίας η οποία ελέγχει τις ολι-
γοπωλιακές πολυεθνικές μέσω
της κατοχής των μετοχών αυτών
και άρα ελέγχει και το χρημα-
τοπιστωτικό κεφάλαιο όπως
και τα τραπεζικά ιδρύματα. Το
σύστημα όσο ο χρόνος κυλάει
λειτουργεί όλο και περισσότερο
εις βάρος του 98% περίπου του
παγκόσμιου πληθυσμού. Άν-
θρωποι πνίγονται, καίγονται,
περιουσίες καταστρέφονται,
το μέλλον των νέων γενεών οι
οποίες έπονται αποδομείται
και καθίσταται ανύπαρκτο. Το
παγκόσμιο σύστημα τελικά,
αυτό το φαινόμενο το οποίο εξ
απαλών ονύχων ονομάστηκε
παγκοσμιοποίηση, εδώ και αι-
ώνες λειτουργεί εις βάρος των
πολλών, εις βάρος των απλών
πολιτών, εδραιώνοντας στο πέ-
ρασμα του χρόνου, την προνο-
μιακή μεταχείριση μίας δράκας
πλουτοκρατών παγκοσμίως, οι
οποίοι ποτέ δεν πλήττονται από
καμία "θεομηνία" και κανένα
ακραίο φαινόμενο. Ποτέ δεν
καταγράφηκε καμία απώλεια
ανθρώπινης ζωής και φυσι-
κά καταστροφή περιουσίας σε
αυτή την πλευρά της Σελήνης.
Οι απώλειες -ανθρώπινες και
υλικές- πάντα καταγράφονται
σε συγκεκριμένη πλευρά του
φεγγαριού, την ορατή, η άλλη
η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης
εξακολουθεί να παραμένει και
αλώβητη και αθέατη.
Σε αυτή την πραγματικότητα
χάνουμε το δάσος και βλέπου-
με μόνο το δέντρο όταν κατα-
λογίζουμε ευθύνες σε φορείς
της τοπικής αυτοδιοίκησης,
πυροσβεστική, αστυνομία, κυ-
βερνήσεις, ακόμη εσχάτως και
στους ίδιους τους πολίτες, οι
οποίοι είναι οι μόνοι οι οποίοι
δεν ευθύνονται, καθώς όταν
εκεί στην αθέατη πλευρά της
Σελήνης, οι κινούντες τα νή-
ματα παγκοσμίως αδιαφορούν
για το σύνολο της ανθρωπότη-
τας, οι πολίτες δεν έχουν ούτε
πρότυπο να ακολουθήσουν,
ούτε ηγεσίες στις οποίες να πι-
στέψουν. Σε τέτοιες περιπτώ-
σεις η προσήλωση στο μερικό,
αφαιρεί την δυνατότητα όρα-
σης και απονομής ευθυνών στο
συνολικό Όλον.
Ωστόσο την ελπίδα την ανακτάς
και σου προσφέρεται εκεί στην
Αγία Ειρήνη την κάθε Κυριακή,
όπου όλα παραμένουν ακίνη-
τα, όπου οι αιώνες έχουν στα-
ματήσει και υποκλίνονται στην
αέναη αμετάβλητη σταθερά,
την οποία και προσκυνούν, από
τότε που υπάρχει το μυστήριο
της Θείας Κοινωνίας, η μετα-
λαβιά, η πόση και η βρώση του
αίματος και του σώματος του
θυσιασμένου, για την εκ νέου
υιοθεσία του χαμένου ανθρω-
πίνου γένους, Θεανθρώπου. Τα
παιδιά, το μέλλον του κόσμου,
πολλά παιδιά τα οποία οι γονείς
τους με ευλάβεια- μη προσχη-
ματική- φέρουν, στις αγκαλιές
τους ή πιασμένα από το χεράκι
τους, μπροστά στο Άγιο Δισκο-
πότηρο. Όσο αυτή η στάσιμος
αεικινησία υφίσταται, τα πά-
ντα είναι αθάνατα, τα πάντα
διατηρούνται και παραμένουν,
τίποτα δεν χάνεται και ο κό-
σμος εξακολουθεί να διατηρεί
το ανέκπτωτον, αρχετυπικόν
κάλλος του. Είναι αυτό το κάτι
τόσο μεγάλο το οποίο χαρίζει
και διατηρεί την ζωή, όσο κι αν
φαίνεται στην ορατή πλευρά
της Σελήνης ως μία απλή αιώ-
νια επανάληψη. Αυτός είναι ο
τρόπος με τον οποίο σώζεται
σύμπαντας ο κόσμος και σύ-
μπασα η κτίση με όποιο κυρίαρ-
χο σύστημα εδώ ή και αλλού.
"[....] Όλα τα προβλήματα εί-
ναι λυμένα, ενώ φαίνονται άλυ-
τα. Επειδή βρίσκεται μαζί μας
ο Αναστημένος Κύριος, που μας
κοινοποιεί τη χάρι της τριαδικής
θεότητος.
Ούτε μας εγκαταλείπει ορφα-
νούς, χωρίς την παρουσία του
Πνεύματος' ούτε μας λύνει τα
προβλήματα μηχανικά, υποτι-
μώντας την ύπαρξι μας[....]"
(Αρχιμ. Βασιλείου Προηγουμέ-
νου της Ιεράς Μονής Ιβήρων "Ο
Βασιλεύς της δόξης" Εκδόσεις
"Ι. Μ. Ιβήρων" 2018 σελ. 123)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου