Ο Ήλιος είναι πάντα παρών. Κυριαρχεί ωστόσο απολύτως στο Ελληνικόν θέρος και μάλιστα το φως του αποτελεί προσδιοριστικό παράγοντα στον οντολογικό ορισμό της εννοίας της Ελλάδας. Δεν νοείται Ελλάδα χωρίς ήλιο,χωρίς φως: "[....] Έτσι συχνά όταν μιλάω για τον Ήλιο μπερδεύεται στην γλώσσα μου ένα μεγάλο τριαντάφυλλο[....]" ( Ο. Ελύτης " Ήλιος ο πρώτος",1943). Ο ποιητής συνεχίζει: " [....] Ο ΗΛΙΟΣ Εσείς στεριές και θάλασσες τ'αμπέλια κι οι χρυσές ελιές,ακούτε τα χαμπέρια μου μέσα στα μεσημέρια μου. Σ'όλους τους τόπους κι αν γυρνώ μόνον ετούτο αγαπώ[....]" ( Ο. Ελύτης " Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας" 1971).
Στην Ελλάδα δεν χρειάζεσαι την αναμονή του " Waiting for the sun[....] Can you feel it. Now that Spring has come. That it's time to live in the scattered sun" ( The Doors 1968).
Το φως του Ήλιου της Ελλάδας σε βοηθά να περάσεις όλους τους κάβους,προσωπικούς και συλλογικούς. Αυτό το φως σε καθοδηγεί και σε άγει. Σε λυτρώνει και σ' απελευθερώνει. Είναι αυτό το φως το οποίο έπεται σχεδόν πάντα,εκείνου του Αναστασίμου Φωτός. Με κάποιο τρόπο αυτό το Φως, σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο γίνεται ένα με το Φως του Ήλιου.
"[....] Κι εκείνα ακόμη που δεν πέρασαν πρέπει να καούν' τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου" ( Γ. Σεφέρης " ΙΔ Θερινό ηλιοστάσι". Διότι " [....] της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ[....]" ( Ο.Ελύτης " Άξιον Εστί") αυτός ο νοητός Ήλιος της δικαιοσύνης έρχεται ως πραγματικό γεγονός και φωτίζει τους πάντες και διαλύει τα πάντα. Μπορεί ακόμη να τα μεταμορφώνει και να μεθάει όλο το σύμπαν με χαρά,έμπνευση και μία καλή διάθεση και να εξοντώνει την ανησυχία. Τον νοητό και τον πραγματικό Ήλιο μαζί με το Φως του τον αναζητούμε μέσα από τις λαμπροφόρες πάντα ακτίνες του,ανεξαρτήτως εποχών και περιστάσεων. Είναι ο ζωοδότης Ήλιος εκείνος ο οποίος οδηγεί στην ανυπαρξία τα όποια σκοτάδια προσωπικά και συλλογικά. Αισιόδοξος Ήλιος λαμπρός μπαίνει και εγκαθίσταται στις καρδιές,στις ψυχές,στα πρόσωπα και φωτίζονται όλα.
Διότι:"[....] Πάλιν ουν αυτοίς ο Ιησούς ελάλησεν λέγων' εγώ ειμί το φως του κόσμου' ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία,αλλ' έξει το φως της ζωής[....]" ( Ιωάννης Η 12). Μας έλκει λοιπόν το Φως του συμπαντοκράτορος Ήλιου,μας μεταμορφώνει σε μικρούς φωτεινούς Ήλιους,εάν φυσικά θέλουμε μας μεταποιεί σε ακτινοβόλους αγάπης προς αλλήλους και τούτο το Ηλιόμορφον Φως Αγάπης φαίνει τοις πάσι και εχθές και τώρα και πάντα,εσαεί,ανεκπτώτως και αιωνίως. Τούτο το φως εξοντώνει κσι αφανίζει πάντα τα ασχημόμορφα,τα σκοτεινά,τα δύσμορφα και μας επαναφέρει εντός του αρχετυπικού κάλλους.
"[....] εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων.και το φως εν τη σκοτία φαίνει,και η σκοτία αυτό ου κατέβαλεν.Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού,όνομα αυτού Ιωάννης' ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν,ίνα μαρτυρήσει περί του φωτός,ίνα πάντες πιστεύσωσι δι' αυτού.ουκ ην εκείνος το φως,αλλ'ίνα μαρτυρήσει περί του φωτός.Ην το φως το αληθινόν,ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον[....]"(Ιωάννης Α 4-9).
Ο Ήλιος λοιπόν και το Φως Του προσφέρουν την ζωή και όχι τον θάνατον,τον οποίον και καταργούν. Ζούμε εντός του Φωτός και μεριζόμαστε προς αλλήλους. Οπότε όλα γίνονται Ένα και τούτο το Φωτεινόν ενοποιόν αλληλομεριζόμενον Ένα τρέπει εις φυγήν όλα εκείνα τα οποία χωρίζουν και κρατούν τον άνθρωπο σε απόσταση σπό τον συνάνθρωπό του. Η απόστασις καταργείται ακόμη και αν φαίνεται ότι υπάρχει και δεν αποτελεί εμπόδιο στην ένωση ολοκλήρου της Κτίσεως. Η Κτίσις δεν μερίζεται από τον Άνθρωπο,καθώς αυτός πρωτοστατεί της Κτίσεως. Διότι ο φαινόμενος Απών είναι και υπάρχει απολύτως Παρών εντός και του Κτιστού Ηλίου και του Κτιστού Φωτός,τα οποία διαλύονται και μετέχουν του Ακτίστου Φωτός,το οποίο όλα τα σκέπει,τα αγκαλιάζει,τα περιβάλλει,τα ελευθερώνει,τα φανερώνει εντός του αφανισμού τους,τα συνθέτει εντός της διαλύσεως των και τα οδηγεί αυτοβούλως στην άλλη πλευρά του εσωτερικού και εξωτερικού σύμπαντος κόσμου. Των εφημέρων το κράτος,η δύναμις και η δόξα αφανίζονται και οδηγούνται στο απύθμενο σκότος,στον αδύναμο τόπο της ανυπαρξίας,εκεί όπου πάντα τα εφήμερα ανήκουν εκ της συντελείας του κόσμου τούτου. Το αιώνιον ανέσπερον Φως του Ηλίου αενάως θα περικλείει και θα περιφέρει τον Επ-Αναστημένο Άνθρωπο Ανάρχως και Ατελευτήτως εν μέσω των εφήμερων εξουσιών κάθε είδους απ'όπου κι αν εκπορεύονται. Το Φως του Ηλίου είναι ο Νικητής!
"[....] Εκείνη τη στιγμή,όμως,μπήκε μέσα ο μεγάλος Καγκελάριος. Μόλις τον είδαν,το βάλανεν όλοι στα πόδια.Εγώ,ως βασιλιάς,έμεινα μόνος[....] Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι χώρα είναι αυτή η Ισπανία[....]ο δε Μέγας Ιεροεξεταστής έφυγε από το δωμάτιο μου οργισμένος και απειλώντας με με κάποια τιμωρία. Αντιμετώπισα με απόλυτη περιφρόνηση την αδύναμη κακία του[....]" ( Nikolay Gogol " Το ημερολόγιο ενός τρελού" Εκδόσεις " Ars Brevis/Παρά Πέντε" σελ.43,44,45
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου