Tο πολιτικό σύστημα στο
σύνολό του ως προς
την εθνική απειλή που
ακούει στο όνομα Τουρ-
κία, θεωρούμε ότι από το 1974
έως σήμερα δεν προάσπισε τα
εθνικά συμφέροντα αρκούντως,
όπως τούτο αποδεικνύεται πε-
ρίτρανα τα τελευταία έτη. Εξαι-
ρέσεις φυσικά υπάρχουν, όπως
η προσωρινή έξοδος της χώρας
από το στρατιωτικό σκέλος του
ΝΑΤΟ το 1974, μετά την εισβολή
και την κατοχή της Β. Κύπρου
από την Τουρκία και το περίφη-
μο "Βυθίσατε το Χόρα".
Η σύναψη Μνημονίου ως προς
την δημιουργία Α.Ο.Ζ. μεταξύ
Τουρκίας και Λιβύης, επιβε-
βαιώνει την λανθασμένη εξω-
τερική πολιτική των έως τώρα
κυβερνήσεων, η οποία όπως
κατ' επανάληψιν έχουμε διατυ-
πώσει διακατέχεται από φοβικά
σύνδρομα έναντι της γείτονος
χώρας.
Η συνεχής επίκληση της μονί-
μου παραβιάσεως των κανόνων
του Διεθνούς Δικαίου από την
Τουρκία, στην οποία κατ' εξο-
χήν η Ελλάδα καταφεύγει-από
την εποχή των Ιμίων ακόμη-
ούτε απέδωσε, ούτε πρόκειται
να αποδώσει. Αρχικά διότι η
Τουρκία με τις συμμαχίες της-
πρόσφατες και παλαιές- όπως
καταδεικνύει και η συμπεριφο-
ρά της, προφανώς έχει βρει τον
τρόπο να δημιουργεί τετελεσμέ-
νο θεσμό την παραβίαση των
κανόνων του Διεθνούς Δικαίου,
χωρίς να αντιμετωπίζει ιδιαί-
τερο πρόβλημα από κανέναν
(Η.Π.Α., ΝΑΤΟ). Οι ανακοι-
νώσεις της συμμαχίας της Ε.Ε.
στην οποία ανήκουμε, εκ των
πραγμάτων αποδεικνύονται ότι
κυρίως αφορούν το "θεαθήναι"
και ουσιαστικά δεν δημιουρ-
γούν κανένα πρόβλημα στην
φασιστική και ιμπεριαλιστική
Τουρκία του Ερντογάν, στην πο-
λιτική της συνεχούς και μονίμου
παραβιάσεως της εθνικής μας
κυριαρχίας και της απειλής των
εθνικών μας συμφερόντων.
Ούτε φυσικά η πολιτική της οι-
κοδομήσεως κλίματος εμπιστο-
σύνης μεταξύ των δύο χωρών,
την οποία με παράλογη εμμονή
ακολουθεί η Ελλάδα απέδωσε
και ούτε θα αποδώσει, καθώς η
άλλη πλευρά πάρα πολλές φο-
ρές απέδειξε ότι δεν είναι άξια
εμπιστοσύνης. Τα τραγικά απο-
τελέσματα της επίσκεψης του
Ερντογάν στην Ελλάδα επί κυ-
βερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, έως σήμερα
εξακολουθούν να υφίστανται
και την ίδια τύχη θα έχουν και
οι όποιες συναντήσεις του νυν
πρωθυπουργού με τον φασίστα-
ιμπεριαλιστή και αρωγό του ISIS
Ερντογάν.
Επιπροσθέτως σε δεινή θέση θα
βρεθεί η Ελλάδα στην περίπτω-
ση θερμού ή πολεμικού επει-
σοδίου με την Τουρκία, καθώς
αυτή είναι εκείνη η οποία βάσει
οργανωμένου σχεδίου διοχετεύ-
ει με πρόσφυγες και λαθρομε-
τανάστες εδώ και έτη την χώρα
μας, την στιγμή κατά την οποία
η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει
σοβαρό πρόγραμμα αντιμετώ-
πισης του συγκεκριμένου προ-
βλήματος. Επίσης ως προς τις
συνέπειες τις οποίες αυτό προ-
καλεί στην Ελλάδα-κοινωνικές,
ανθρωπιστικές και οικονομικές-
ακέραια και εις όλον την ευθύνη
φέρει η Ε.Ε., καθώς εσκεμμένα
έχει κλείσει τα σύνορά της και
τους έχει "παρκάρει" όλους εδώ,
στην ένεκα Μνημονίων αποικία
της.
Η απέλαση του Λίβυου πρέσβη,
εάν πραγματοποιηθεί, ναι μεν
είναι προς την σωστή κατεύθυν-
ση, ωστόσο παραμένει απελπι-
στικά "λίγη". Πραγματικά εάν
η Αθήνα διαθέτει το πολιτικό
και εθνικό σθένος, θα πρέπει
κυρίως να προβεί σε απέλαση
είτε του Τούρκου πρέσβη, είτε
του Τούρκου προξένου, είτε και
των δύο. Τούτο δε θα έπρεπε να
συμβεί από την στιγμή κατά την
οποία η Τουρκία παραβίασε και
συνεχίζει να το πράττει την Κυ-
πριακή ΑΟΖ. Πόσο μάλλον αυτή
την στιγμή κατά την οποία με
την ανύπαρκτη ΑΟΖ την οποία
κατασκεύασε με την Λιβύη εξα-
φανίζει τα Ελληνικά νησιά από
τον χάρτη.
Η Ελλάδα "πληρώνει" το μέγα
πολιτικό και εθνικό της λάθος,
να είναι η μόνη χώρα στον κό-
σμο, η οποία δεν έχει δημιουρ-
γήσει δική της ΑΟΖ, ενώ φυσικά
είχε και έχει το νόμιμο δικαίω-
μα να το πράξει. Δεν το έπρα-
ξε ωστόσο και τούτο το φοβικό
της σύνδρομο εκμεταλλεύεται
μεγαλοπρεπώς και αυτάρεσκα
η φασιστική-ιμπεριαλιστική
Τουρκία.
Είναι καιρός- εάν δεν είναι ήδη
αργά- η Ελλάδα να απαλλα-
γεί από την λογική η οποία έως
τώρα διέπει την εξωτερική της
πολιτική στη σχέση της με την
Τουρκία, καθώς ούτε η εμμονι-
κή της προσήλωση στους κανό-
νες του Διεθνούς Δικαίου δεν
απέδωσε, ούτε η πολιτική της
οικοδόμησης κλίματος εμπιστο-
σύνης υπάρχει- εξ αρχής άλλω-
στε δεν υπήρχε- περίπτωση να
αποδώσει. Σε διαφορετική πε-
ρίπτωση το πολιτικό σύστημα
θα φέρει την ευθύνη της δημι-
ουργίας μίας "κοιμωμένης" Ελ-
λάδας έναντι στον εθνικό κίνδυ-
νο και απειλή που είναι μόνο η
Τουρκία.
"187. Η πράξη όταν έχει νόημα
για τους ζωντανούς έχει αξία
μόνον για τους πεθαμένους '
αποτελειώνεται μόνο μέσα στις
συνειδήσεις που την κληρονο-
μούν και θέτουν ερωτήματα"
(Rene Char "....Το δέντρο είναι
που βλέπει" Εκδόσεις "Αρμός'
2005, σελ. 89)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου