»εσημέρι στην Ολύ-
μπου στην καρδιά
του καλοκαιριού,
περίπου τέσσερις
και κάτι στο Ευοί- Ευάν του Βα-
λάση, καφές μαζί με τον Bill,
μετά το πέρας της εργασίας εκεί
στο Ωραιόκαστρο και τον βα-
σανιστικό χωρισμό από αυτήν
ακόμη μία ημέρα. Εξυπακού-
εται φυσικά εις τον άπαντα αι-
ώνα, ότι κανείς χωρισμός έστω
και για λίγο, έστω αναγκαστικός
και προσωρινός δεν είναι ευχά-
ριστος, όταν αυτό με το οποίο
ασχολείσαι το αγαπάς και σου
αρέσει πολύ.
Η Θεσσαλονίκη άδεια μεν,
άλλα όχι όπως άλλες εποχές και
κυρίως όχι τόσο άδεια όσο τα
Σαββατοκύριακα. To Quartier
Latin της πόλης δεν σφύζει
από ζωή όπως τις άλλες εποχές
του έτους, καθώς οι φοιτητές
το πλέον ζωντανό στοιχείο το
οποίο συχνάζει στην περιοχή,
έχουν φύγει προ πολλού και οι
τουρίστες πλέον έχουν πάρει την
θέση τους ως περαστικοί θαμώ-
νες. Ο δρόμος της Ολύμπου πα-
ρουσιάζει μέτρια κίνηση και όχι
εκείνη την άκρως ενοχλητική,
την οποία ως μόνιμο στοιχείο
καθημερινότητας την ανέχεσαι
και την συνηθίζεις. Όλα δεί-
χνουν να ακολουθούν τους νω-
χελικούς ρυθμούς σχεδόν μίας
άδειας μεγαλούπολης, η οποία
φαντάζει και εν τέλει ίσως και
είναι απούσα. Η πόλη απουσιά-
ζει και με τον Τσαρουχά κλειστό
εδώ και περίπου έναν μήνα και
τα υπόλοιπα καφέ, μπαράκια,
εστιατόρια και μεζεδοπωλεία,
αυτής της ιδιαιτέρως ζωντανής
και με δικό της χρώμα περιοχής,
σιγά-σιγά ετοιμάζονται για τις
ολιγοήμερες διακοπές τους έστω
και για μία εβδομάδα. Απών
τον Αύγουστο από την πόλη την
τελευταία πενταετία, αυτή την
φορά είμαι και δεν είμαι πα-
ρών, επιλέγοντας να δραπετεύω
από αυτήν τριήμερα και τούτο
φυσικά μόνο με το σώμα, καθώς
μυαλό, καρδιά και ψυχή παρα-
μένουν εκεί. Ορισμένες κατα-
στάσεις και θέματα όσο και να
προσπαθείς να τα αποφύγεις
παραμένουν μαζί σου ως τετε-
λεσμένη εις το διηνεκές εσωτε-
ρική εγκαθίδρυση, είναι μαζί
σου όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν
κάνεις, έτσι απλά, γιατί αυτό
έτσι είναι, οπότε μάταιος κόπος
η αντίσταση. Παραδίδεσαι, τις
αποδέχεσαι και παραμένεις σε
αυτές επειδή και τις θέλεις και
τις αγαπάς.
Εκεί λοιπόν στους βαρείς ρυθ-
μούς της ραστώνης στους οποί-
ους ζει η πόλη και ενώ όλα πα-
ραμένουν ακίνητα ως πλάνο
από ταινία του Αγγελόπουλου,
ξαφνικά σε μία στιγμή αλλάζουν
τα πάντα και αρχίζουν όλα να κι-
νούνται ταχύτατα ως σε ταινία
δράσης καλής χολυγουντιανής
υπερπαραγωγής. Η Κατερίνα
ακίνητη στον πάγκο, ο Σωκράτης
με τον Βαλάση ακίνητοι στο τρα-
πέζι μέσα στο μαγαζί, η Κυβέλη
όρθια με τον δίσκο στον διάδρο-
μο, δίπλα μας έξω ένα ζευγάρι
Άγγλων τσιμπολογά και πίνει
μπύρες και η κουβέντα με τον
Bill χάνεται κάπου στον αέρα,
την ώρα όπου δύο μηχανάκια σε
παράταξη, το ένα στην μία άκρη
του δρόμου και το άλλο στην
άλλη, κάνουν την εμφάνισή τους
μπροστά μας. Δύο ντελιβεράδες
εκ των οποίων η μία κοπέλα επι-
στρέφουν στο παρακείμενο εστι-
ατόριο στο οποίο εργάζονται. Η
εικόνα αυτή εάν ήταν μόνον αυτή
δεν θα έλεγε σχεδόν τίποτα, θα
ήταν μία ακόμη ακίνητη εν κινή-
σει στάση στο πλάνο της ταινίας
του Αγγελόπουλου. Όμως δεν
είναι έτσι. Η εποχούμενη οδηγός
του δίτροχου τραγουδά και μάλι-
στα φαίνεται να ζει το τραγούδι,
καθώς και με πάθος το λέει και
με ένταση. Περνά από μπροστά
μας και ακολούθως και το πρά-
σινο φανάρι τραγουδώντας το
ρεφρέν: " ...είναι η ζωή μου ένα
μαρτύριο...".
Το "Σώσε με", διότι αυτό το τρα-
γούδι έλεγε η κοπέλα, το έγραψε
και το μελοποίησε ο Νίκος Καρ-
βέλας. Η πρώτη εκτέλεση ανήκει
στην πολύ μεγάλη Ρίτα Σακελλα-
ρίου. Εκείνη λοιπόν την στιγμή
σπάζουν όλα, κομμάτια τα πά-
ντα όλα εκεί στην Ολύμπου, δι-
αλύονται οι σιγές, οι κουβέντες,
οι άνθρωποι, όλα κομμάτια ενός
παζλ τα οποία φεύγουν προς τα
επάνω, προς τον ουρανό. Την
συνοχή του παζλ την διαλύει η
φωνή, η ψυχή και η καρδιά της
εργαζόμενης κοπέλας, η οποία
προφανώς είχε τους δικούς της
λόγους και τραγουδούσε αυτό το
παλαιό λαικό άσμα.
Ίσως αυτό το " Σώσε με" αγκα-
λιάζει όλες τις εργαζόμενες και
τους εργαζόμενους εν μέσω θέ-
ρους σε πόλεις και θέρετρα, ίσως
πάλι να εκφράζει και εκείνους
οι οποίοι βρίσκονται σε πολυή-
μερες ή ολιγοήμερες διακοπές.
Σίγουρα όμως την ευτραφή, με
κοντοκουρεμένο μαλλί και με
ωραία φωνή αμαζόνα την βλέ-
πω να καλπάζει επάνω σε ένα
άσπρο άλογο στα καταπράσινα
λιβάδια της ψυχής της πλημ-
μυρισμένα από τα πολύχρωμα
άνθη της καρδιάς της και να
τραγουδά ευτυχισμένη, πλήρης
και αγαπητικά: ...είναι η ζωή
μου ένα μαρτύριο....
Όλο τούτο χωρίς κανένα παρά-
πονο, γεμάτη ευχαριστίες και
συγγνώμες. Αυτό είναι όντως
θέρος!!! Συγχαρητήρια και πάλι
. ΠΑΝΑΞΙΑ!!!
"ΨΗΦΙΑ
α.- ο ήλιος αύριο ανατέλλει'
μόλις βασίλεψε σήμερα[...]"
(Νίκος Καρούζος "Τα ποιήματα
Β' 1979-1991" Β' Έκδοση 'Ίκαρος"
2001 σελ. 494)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου