Τα γεγονότα στην Γαλλία
φανερώνουν την συσσω-
ρευμένη οργή και αγα-
νάκτηση που υπάρχει
εδώ και καιρό ιδιαιτέρως στους
νέους,ακόμη και σε ανηλίκους.
Η δολοφονία του 17χρονου Ναέλ
από αστυνομικό οδήγησε σε μία
εξεγερσιακή σύγκρουση των
νέων με την κυβέρνηση του Μα-
κρόν με ανεξέλεγκτες προεκτά-
σεις,καθώς και οι δύο πλευρές
αντιδρούν,το μέν κράτος με πρό-
σθετα κατασταλτικά μέτρα,οι
δε εξεγερμένοι νέοι εφαρμόζουν
μία,σέ πολλές περιπτώσεις,
"τυφλή" βία απέναντι στις απα-
γορεύσεις και στους περιορι-
σμούς. Η σύγκρουση δημιουργεί
παράπλευρες απώλειες και από
τα δύο μέρη σε ζωές,τραυματί-
ες και με πολλές συλλήψεις. Η
γαλλική κυβέρνηση επικαλείται
την ευθύνη που έχουν οι γονείς
σε σχέση με τα παιδιά τους,ω-
στόσο πολύ αργά θυμήθηκε τον
ρόλο της οικογένειας στην γαλ-
λική κοινωνία. Όπως το σύνο-
λον της δυτικής κοινωνίας εδώ
και δεκαετίες βρίσκεται σε κρί-
ση,το ίδιο συμβαίνει και με τον
θεσμό της οικογένειας,σε αντί-
θεση με τον τρόπο σκέψης και
δράσης της καθ'ημάς Ανατολής
που αφορά ακόμη τον θεσμό
της οικογένειας στην Ελλάδα
και τον κεντρικό ρόλο που έχει
σε αυτήν,εξ αιώνων,η μητέρα.
Το κάθε παιδί αντανακλά στην
συμπεριφορά και στην στάση
ζωής του,την γονική επίδραση
σε αυτό,με πρωτεύουσα εκεί-
νην της μητέρας. Στην δυτική
κοινωνία,που εδώ και δεκαετί-
ες βρίσκεται σε κρίση,ένας από
τους λόγους της παρακμής της
είναι και η υποβάθμιση του ρό-
λου της οικογένειας. Εννοείται
φυσικά ότι για την αυθόρμητη
εξέγερση των νέων στην Γαλλί-
α,δεν ευθύνονται οι γονείς. Η
συνεχής απαξία της ανθρώπινης
ζωής και αξιοπρέπειας αποτελεί
δομικό στοιχείο πλέον στην δυτι-
κή κοινωνία με ταξικό και φυλε-
τικό χαρακτήρα. Τα αντίστοιχα
παραδείγματα στις Η.Π.Α. συ-
νεχώς πολλαπλασιάζονται και
το πλέον επικίδυνο είναι,ότι με
την πάροδο του χρόνου αυτά
αποκτούν χαρακτήρα κανονικό-
τητας. Πλην του Γαλλικού Μάη
του 1968,οι περισσότερες αυ-
θόρμητες εξεγέρσεις οδηγούνται
συνήθως σε αδιέξοδο. Το σημα-
ντικό στις εξεγέρσεις των νέων
είναι ότι αυτές παραμένουν
στην μνήμη τους και αναλόγως
της ενσωματώσεως των στην
όποια κοινωνία,μετασχηματί-
ζονται προς αρνητικές ή θετικές
κατευθύνσεις.
Ο πολύπλευρος τουριστικός Με-
σαίωνας,που εδώ και δεκαετί-
ες καλλιεργείται και υμνείται,
στην Ελλάδα,προσφάτως έδειξε
το πρόσωπό του στην Ρόδο,στην
Κρήτη και στην Μύκονο. Η ανά-
πτυξη του τουριστικού τομέα
στην Ελλάδα δεν στηρίχτηκε
ποτέ σε σοβαρό προγραμματι-
σμό και οργάνωση και γι' αυτούς
τους λόγους μία στρεβλή και νο-
σηρή "ανάπτυξη" δεν νοείται να
χαρακτηρίζεται ως τέτοια και δι-
αφαίνεται το αδιέξοδο στο οποίο
αυτή περιέρχεται έτος κατ'έ-
τος,καθώς επ'αυτών των δεδο-
μένων ή όποια,έστω και προ-
σωρινή,προοπτική φθίνει και
οι παθογένειες συνεχώς διευρύ-
νονται και αναδεικνύονται,ο-
δηγώντας ένα μεγάλο μέρος
αλλοδαπών τουριστών σε άλλα
θερινά θέρετρα,όπου τα κόστη
και οι υπηρεσίες είναι καλύτε-
ρες για τους Ευρωπαίους που
βιώνουν την οικονομική ύφεση.
Ως προς τους Έλληνες,εργαζό-
μενους στον τουρισμό,αλλά και
παραθεριστές,για ευνόητους
λόγους απέχουν της εργασίας
και περιορίζουν την παρουσία
τους στα θέρετρα και επιλέγουν
ολιγοήμερες αποδράσεις.
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ως
προς την ανάδειξη της νέας
ηγεσίας του ,ενδέχεται να δρο-
μολογήσουν και άγνωστες κα-
ταστάσεις,μη προβλέψιμες και
μη αναμενόμενες. Οι κρίσεις
συνήθως ξεπερνούνται ή και
βαθαίνουν και αυτό το γεγονός
δεν εξαρτάται πάντα μόνον από
την ωριμότητα αντιμετωπίσεως
των,αλλά και από την αντίληψη
και την ανταπόκριση του συνό-
λου ή μέρους αυτού στις απαιτή-
σεις των καιρών. Είθισται ωστό-
σο μία πολιτική αυτοκριτική
σε βάθος και ο εντοπισμός των
μεγάλων λαθών που έγιναν σε
επίπεδο τακτικής και στρατηγι-
κής και η ανάληψη της πολιτικής
ευθύνης να βοηθάει στην υπέρ-
βαση. Σε διαφορετική περίπτω-
ση,όπως και η πολιτική Ιστορία
απέδειξε,αυξάνονται οι πιθανό-
τητες συγκρουσιακών αντιπα-
ραθέσεων ιδεολογικοπολιτικών
προταγμάτων,που δεν θα μπο-
ρούν να εκφραστούν εντός ενός
ενιαίου πολιτικού φορέα. Εξ
όλων των προηγουμένων οι δια-
δικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ αφορούν
το σύνολο των πολιτικών εξελί-
ξεων στην Ελλάδα.
"[....] Μερικές φορές,ο μέσος
Παριζιάνος[....]Κουράζεται να
υψώνει βάθρα για ήρωες,θυ-
μώνει σαν τα κακομαθημένα
παιδιά και δεν θέλει πιά είδω-
λα[....] Η χαλύβδινη μήτρα από
όπου βγαίνει η μεγαλοφυία έχει
τα κενά της[....] Ο Παριζιάνος
λοιπόν αντιστέκεται στην ελλα-
τωματική μεγαλοφυία' δεν θέλει
πάντα να χρυσώνει ή να λατρεύ-
ει τις μετριότητες[....]" (Ονό-
ρε ντε Μπαλζάκ " Ο εξάδελφος
Πονς" Εκδόσεις " Papyros Press"
1971,σελ.13)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου