Οδεύοντας προς την Γέννηση του Υιού- Χριστού αντιλαμβάνεσαι ότι μόνον αυτή μπορεί να γεμίσει με αισιοδοξία και ελπίδα σύμπαντα τον κόσμο όλον,καθώς η αβεβαιότητα την οποία προσφέρει η παρουσία του ιού στην ανθρωπότητα επιτείνεται- παρ' ότι πέρασαν δύο έτη από την εμφάνισή του- το αίνιγμα του δεν λύνεται παρ' όλα τα μέτρα που ελήφθησαν, λαμβάνονται και θα ληφθούν. Αυτά τα περιοριστικά μέτρα εκ του αποτελέσματος πλέον είναι εμφανές δεν απέδωσαν και όσο ο καιρός προχωρά θα αφορούν τους πάντες αδιακρίτως. Ο ιός λοιπόν συνεχίζει την πορεία του με άδηλον τέλος και προορισμό. Ένα κατεστραμμένο στην Ελλάδα ΕΣΥ, ένεκα των απάνθρωπων Μνημονίων, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και η ευθύνη ως προς τούτο αφορά εκείνα τα κόμματα που εψήφισαν και εφάρμοσαν αυτήν την πολιτική και είναι καίρια.
Οπότε η Γέννηση του Θεανθρώπου έρχεται - υπέρ τον Λόγον- να ανατρέψει τον δαιμονικό ζόφο που καλύπτει κυρίως την Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική. Προσφέρουν ζωή τα Χριστούγεννα και σώζουν τον Άνθρωπο. Αυτό καθ'αυτό το γεγονός διδάσκει. Γεννάται ο καταργήσας τον θάνατο, ο ζωοδότης Χριστός ταπεινώς, χαμένος κάπου σε μία Φάτνη, ούτε καν σε δωμάτιο ενός πανδοχείου. Μακριά από φωταψίες, πανηγυρισμούς και περίπου διωκόμενος. Λαμβάνει και την ανθρώπινη φύση ο Τριαδικός Θεός, μέσω του Υιού, από Αγάπη για τον Άνθρωπο-το δημιούργημά Του- και τον σώζει, τον καθιστά-εάν θέλει- Αθάνατο.
"[....] Ο άνθρωπος πλάσθηκε από τον Θεό με μία ψυχή που ξεπερνά την αξία όλου του κόσμου, και με μία δίψα που δεν σβήνει με όλες τις χαρές και τις επιτυχίες. Όλο τον κόσμο να του δώσεις, μένει ανικανοποίητος και νηστικός. Στο ελάχιστο θεϊκό χάρισμα βρίσκει το παν που ακατάπαυστα ξεπερνιέται και πάει παραπέρα. Αυτό το ελάχιστο με τον ατελεύτητο δυναμισμό δεν κατορθώνεται με ικανότητες και προσπάθειες ανθρώπινες. Είναι δώρο του Ενός που δίδεται εξαίφνης στον ελάχιστο και ταπεινό που μόνον αγαπά, υπομένει και ελπίζει, ακόμα και όταν όλα χάνωνται[....]" ( Αρχιμ.Βασιλείου Προηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων " Ο Βασιλεύς της δόξης" Εκδόσεις Ι.Μ.Ιβήρων 2018,σελ 56-57).
Δώρο στον Άνθρωπο η Ενσάρκωση του Υιού διότι η παρουσία Του εδώ, που ολοκληρώνεται με την Ανάληψή Του, σώζει τον Άνθρωπο, του δίδει μία δεύτερη τελική ευκαιρία εκουσίως να κερδίσει την Αθανασία και να επιστρέψει εκεί όπου πάντα ανήκε.
"4. Ο άνθρωπος είναι κατ' εικόνα Θεού όχι από την οργανική κατασκευή του σώματος, όπως θα έλεγε κανείς από άγνοια, αλλά από τη νοερή φύση του νου,η οποία δεν περιορίζεται από το βαρύ σώμα που κλίνει προς τα κάτω. Όπως δηλαδή η θεία φύση, επειδή είναι έξω από κάθε κτίση και παχύτητα, δεν περιορίζεται από τίποτε, αλλά είναι αόριστη, ασώματη, πάνω από κάθε ουσία, χωρίς ιδιότητες, μη υποκείμενη στην αφή, άποση, αόρατη, αθάνατη, ακατάληπτη, μη εννοούμενη διόλου από μάς, έτσι και η νοερή φύση που Αυτή μας έδωσε, δηλαδή ο νους, είναι απεριόριστη, ξένη προς την παχύτητα του σώματος, ασώματη, αόρατη, αψηλάφητη, ακατάληπτη και εικόνα της αθάνατης και αιωνίας δόξας Του." ( Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος "Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών" Τόμος Δ', Εκδόσεις " Το περιβόλι της Παναγίας" Β' Έκδοση 1990,σελ. 110-111).
Οπότε τα Χριστούγεννα προσφέρουν Ζωή, Αγάπη, Ελπίδα και Δύναμη να προχωρούμε εν μέσω δοκιμασιών, πειρασμών, θλίψεων, περιορισμών, υψώνοντας τον νου στο απεριόριστο και διακατέχοντάς τον με καλούς λογισμούς.
"[....] Και για να φωτίσουμε περισσότερο αυτή τη μορφή απελπισίας, το καλύτερο είναι να διακρίνουμε ένα ενεργητικό και ένα παθητικό Εγώ, και να δείξουμε πως το Εγώ όταν είναι ενεργητικό, σχετίζεται με τον εαυτό του, ενώ, όταν είναι παθητικό, σχετίζεται με το πάθημά του. Ως εκ τούτου, η φόρμουλα αφορά πάντα στην απελπισία όπου θέλουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Άν το απελπισμένο Εγώ είναι ενεργητικό, δε σχετίζεται ποτέ με τον εαυτό του παρά επιδιδόμενο σε πειραματισμούς, ό,τι κι αν επιχειρεί, μείζον ή εκπληκτικό, και παρά την επιμονή του. Δεν γνωρίζει καμιά ανώτερη δύναμη, γι' αυτό σε τελευταία ανάλυση στερείται σοβαρότητας, την οποία μόνο ψευδαισθησιακά εμφανίζει, όταν αποδίδει στις εμπειρίες του τον υπέρτατο βαθμό προσοχής. Έχουμε εδώ έναν σοβαρό ψευδολόγο[....]" ( Σαιρέν Κίργκεκωρ " Ασθένεια προς θάνατον ( Η έννοια της απελπισίας)" Εκδόσεις " Καστανιώτη" 1999,σελ.126-127).
Καλά Χριστούγεννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου