Η κατάσταση στην οποία περιήλθε η Αττική-αλλά και άλλες περιοχές στην Ελλάδα- κατά και μετά την χειμερινή χιονόπτωση, απέδειξε για πολλοστή φορά τα τελευταία έτη, ότι ούτε υπεύθυνη κυβέρνηση υπάρχει και κατ'επέκατασιν όλη η δομή του κρατικού μηχανισμού είναι ένα"μπάχαλο" αποδόσης και μετάθεσης αλληλοευθυνών. Την ίδια στιγμή οι Έλληνες πολίτες ματώνουν οικονομικά προκειμένου να συντηρούν ένα ανύπαρκτο κράτος και μία ήδη έκπτωτη κυβέρνηση. Το απαράδεκτο φαινόμενο του να μην υπάρχει ηλεκροδότηση και νερό σε περιοχές της πρωτεύουσας για μεγάλο χρονικό διάστημα στον 21ο αιώνα- και όχι στον Μεσαίωνα- αποδώθηκε στην ύπαρξη των δέντρων. Επιχείρημα γελοίο, ψευδές,ανυπόστατο και για μία ακόμη φορά αποδεικτικό στοιχείο της συνεχούς και κατ' επανάληψιν υποτίμησης της νοημοσύνης των πολιτών,τους οποίους αυτό το σάπιο και ανάλγητο σύστημα τους θέλει και επιχειρεί να τους καταστήσσει συγχρόνους άβουλους δούλους,στερώντας τους τα δημοκρατικά και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους.
Σε μία σύγχρονη κοινωνία και σε ένα δημοκρατικό καθεστώς ήδη έπρεπε να είχαν παραιτηθεί υπουργοί και υπεύθυνοι δημόσιων οργανισμών. Αντιθέτως στην Ελλάδα μετά τους πολίτες οι οποίοι ευθύνονται για όλα-σε απόλυτη αντίθεση με τους κυβερνώντες οι οποίοι ουδέποτε ευθύνονται για ο,τιδήποτε-στην συγκεκριμένη περίπτωση ευθύνονται και τα δέντρα. Πόσο πραγματικά ηλιθίους μπορούν άραγε και θεωρούν τους πολίτες; Ένα εμετικό σύστημα τρέφεται εδώ και δεκαετίες από τις σάρκες των πολιτών- υπηκόων του,χωρίς ουσιαστικά να τους παρέχει ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματά τους,τα οποία συνεχώς και μεθοδικώς περιστέλλει και τους αποδίδει ανύπαρκτες ευθύνες ,ανυπόστατες λογικώς και κραυγαλέως γελοίες.
Δεδομένο είναι ότι η οργή των πολιτών συνεχώς διογκώνεται, όσο κι αν ο φόβος και ο τρόμος του ιού χρησιμοποιείται από μία αναποτελεσματική κυβέρνηση και από ένα σύστημα το οποίο αγωνιά να βρει τρόπο συνέχειας της ύπαρξης του και ως μέσο της καταστολής της. Ένα σύστημα το οποίο επιβάλλεται μέσω του ελέγχου των πάντων, καταστέλοντας μεθοδικά την ελευθερία και τα δικαιώματα των πολιτών. Ένα σύστημα-πολιτικό, κοινωνικό- σάπιο,το οποίο μετά τις συνεχείς αποκαλύψεις ζέχνει και βυσσοδομεί, που ο καθείς διερωτάται πόσο ακόμη ζόφος υπάρχει έως και του μυελού των οστών του. Πόσο άρρωστο, νοσηρό και εκζεματικό μπορεί μα είναι αυτό το σύστημα; Πόσο έχουν διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό τόσο οικονομικό επίπεδο,όσο και σε επίπεδο αρχών και αξιών; Τι όραμα και τι πρότυπα αλήθεια προσφέρει αυτό το σύστημα στις γενιές που έπονται και στις ήδη υπάρχουσες; Εκπτώσεις, διαστροφές, ανευθυνότητα και επιβολή εξουσίας κάθε είδους σε όλους τους τομείς; Δεν υπάρχει σε αυτήν την κυβέρνηση ούτε υποψία ίχνους δημοκρατικής ευαισθησίας η οποία να οδηγεί έναν έστω υπουργό σε μία παραίτηση; Και εάν αυτή απουσιάζει έστω από έναν υπουργό, ο πρωθυπουργός γιατί δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών των υπουργών του, ζητώντας έστω μία παραίτηση;
Οι πολίτες οι οποίοι ηρωικά επιβίωσαν εν μέσω Μνημονίων και εξακολουθούν ηρωικά να επιβιώνουν σε αυτές τις άθλιες συνθήκες, εν μέσω ιού και περιστολής των προσωπικών τους ελευθεριών οφείλουν και επιβάλλεται καθημερινώς να μετρούν τόσο τις δυνάμεις τους, όσο και τις απώλειές τους. Οι ψυχικές τους αντοχές εξαντλούνται ή και υποστηρίζονται, οι οικονομικές τους αντοχές εξανεμίζονται και τελικώς καλούνται να λειτουργούν και να υπάρχουν εντός μίας άλλης πραγματικότητας, η οποία επιθυμεί να τους μεταβάλλει με τρόπο βίαιο και κατασταλτικό σε άβουλους, υπάκουους δούλους, οι οποίοι με τον φόβο και τον τρόμο ενός φασιστικού μαστιγίου θα συνεχίσουν να κωπηλατούν, προκειμένου η γαλέρα του συστήματος να συνεχίσει να πορεύεται προς τον στόχο της, στην δίνη της πλήρους αβύσσου, που δεν είναι άλλη από την πλήρη ανατροπή και διαβολή της φύσεως του ανθρώπου, στην έκπτωση της φύσεως αυτής, από την οποία θα απουσιάζει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, ελευθερίας, σκέψης και νόησης.
Όταν λοιπόν τα πάντα μπορούν και διακρίνονται πλέον-όσο κι αν όλα συντείνουν και λειτουργούν προς την αντίθετη κατεύθυνση- οι πολίτες καλούνται ως ελεύθεροι άνθρωποι να αναζητήσουν εκείνο το φωτεινό μονοπάτι,το οποίο θα τους εξάγει από τον πανταχού παρόντα ζόφο και θα τους οδηγήσει στο ανέσπερον Φως ενός ανέκπτωτου Ήλιου, ο οποίος από Αγάπη ακόμη υπάρχει εδώ, προκειμένου ο Άνθρωπος να διατηρήσει-με αγώνα και πάλη- την οντολογικά ελεύθερη φύση του άτρεπτη.
"[....] Εάν επιθυμής πράγματα εφήμερα και πρωτοκαθεδρίες,σου λέει: δεν ξέρεις τι ζητάς. Εάν ζητάς τα τίμια, που αφορούν την σωτηρία του ανθρώπου' τότε σε συνοδεύει και, μέσα από πολλά βάσανα,σε φέρνει στο φως[....] Έπρεπε και συ να πάθης'να περάσης όλες τις δοκιμασίες που συχνά σε γονάτισαν. Για να καταλάβης ότι ήταν μαζί σου και όταν το αγνοούσες[....]"
( Αρχιμ.Βασιλείου προηγουμένου Ιεράς Μονή Ιβήρων " Ο Βασιλεύς της δόξης". Έκδοση Ι.Μ.Ιβήρων 2018,σελ.133
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου