H κυβέρνηση εξακολουθεί να αλλάζει ως πουκάμισα την άρση και την επαναφορά των ίδιων μέτρων. Ακόμη και με ελάχιστη χρονική απόσταση αποσύρει την ισχύ ενός μέτρου και αμέσως μετά το επαναφέρει. Προφανώς βρίσκεται σε σύγχυση και αστάθεια αποφάσεων που μεταβιβάζεται στους πολίτες, οι οποίοι κουρασμένοι και απογοητευμένοι συσσωρεύουν αγανάκτηση και εξαντλούν υπομονή. Επίσης η κυβέρνηση κρίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται και θα χειριστεί τον εθελοντικό εμβολιασμό των Ελλήνων πολιτών. Οι προτεραιότητες οφείλουν να τηρηθούν, καθώς και ο χρονικός προγραμματισμός όπως έχουν εξαγγελθεί, άνευ παρεκκλίσεων και προνομιακών μεταχειρίσεων.
Ο πρόσφατος κυβερνητικός ανασχηματισμός, ούτε δομικός μπορεί να χαρακτηριστεί, ούτε εκλογικός-παρ' ότι είναι- καθώς το μόνο που προσέφερε είναι μία, επί του παρόντος,ομαλοποίηση των εσωτερικών ανταγωνισμών στην Ν.Δ., στην προσπάθεια επίτευξης εσωκομματικών ισορροπιών. Φθορά υπάρχει στην κυβέρνηση, η οποία είναι ίσως και μεγαλύτερη από αυτήν που παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο επί του παρόντος τούτη η φθορά δεν φαίνεται να εισπράττεται εκλογικά από τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Η πρώτη σοβαρή διαφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και της ιεραρχίας της Εκκλησίας καταγράφηκε σε σχέση με τον εκκλησιασμό ή μη των πολιτών κατά την εορτή των Θεοφανείων, παρ'ότι ο Αγιασμός των υδάτων-για πρώτη φορά- δεν συνετελέσθει σε εξωτερικούς χώρους. Το πόσο αυτή η διαφωνία θα φθείρει έτι περισσότερον την κυβέρνηση θα φανεί σύντομα και βεβαίως πολλά θα κριθούν και από τον τρόπο εορτασμού της Μεγάλης Εβδομάδος και της Αναστάσεως( Τέλη Απριλίου, αρχές Μαΐου).
Μία "παγωμένη" κοινωνία τρεκλίζει στην προσπάθειά της να επανέλθει στον φυσιολογικό βηματισμό της. Το "δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση" από ψίθυρος σε λίγο θα γίνει βοή και κραυγή. Το 2021 πολυπλεύρως-συνυπολογιζομένης και της διεξαγωγής εθνικών εκλογών, κατά πάσα πιθανότητα διπλών -(οικονομικά,κοινωνικα,εργασιακά) είναι ένα έτος-δίαυλος εντός του ποταμού εκείνου ο οποίος πρέπει να διασχιθεί προκειμένου η κοινωνία και η οικονομία να περάσουν στην απέναντι όχθη,κάτι το οποίο κατά τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις θα συμβεί αρχές του 2023. Έως τότε η Οργουελιανή πραγματικότητα στην οποία ζούμε από τις αρχές του 2020 θα υφίσταται, χωρίς ουδείς να μπορεί να προβλέψει πόσο θα διατηρηθεί και ποιά στοιχεία της θα παραμείνουν και στο μέλλον. Η Οργουελιανή πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο και χειρότερο από και τον πλέον στυγνό φασισμό. Εν τοις πράγμασι είναι η στέρηση κάθε είδους προσωπικής ελευθερίας και επιλογής, ακόμη και της πλέον αυτονόητης. Το μέγα πολιτικό θέμα το οποίο προσφέρει για πάλη και αγώνα το επερχόμενο εγγύς μέλλον, μέρος του οποίου ζούμε από το 2020,είναι η αντίσταση και η ανατροπή αυτής της Οργουελιανής πραγματικότητος παγκοσμίως. Οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες αντιλαμβάνονται το ήδη διαμορφωμένο πεδίο πολιτικής αντιπαλότητος, είναι καιρός να λάβουν σαφή πολιτική θέση ως προς την μία ή την άλλη πλευρά. Πρέπει να επιλέξουν μεταξύ μίας κοινωνίας η οποία θα έχει ως κεντρικό της άξονα την ελευθερία του πολίτη και την δημοκρατία- με πληθώρα επιλογών έκφρασης- ή μίας ανελεύθερης και παντελώς ανέκφραστης κοινωνίας, όπου τα πάντα θα τελούν υπό την επίβλεψη μίας απάνθρωπης εξουσίας, για την οποία ακόμη και οι αυτονόητες προσωπικές επιλογές και ελευθερίες των πολιτών θα ελέγχονται και θα κατευθύνονται. Αυτό είναι το έδαφος δημιουργίας του μέλλοντος με την σύνθεση ή μη στοιχείων και από τις δύο πλευρές. Όσο περισσότερα στοιχεία κυριαρχούν από την μία ή την άλλη πλευρά, τόσο αυτή θα κυριαρχεί στην κοινωνία. Η μάχη την οποία καλούνται να δώσουν οι πολίτες, μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που θα τους εκφράσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι να υπερασπιστούν την έως τώρα Ιστορία της ανθρωπότητος, όπως αυτή καταγράφηκε με αγώνες και ανατροπές που καθιέρωσαν την ελευθερία ως μία παγκόσμια οικουμενική πανανθρώπινη αξία, η οποία αποτελεί συστατική και οντολογική αρχή και βάση μίας ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας και ενός πολιτισμού ο οποίος διατηρεί ως κέντρο του τον άνθρωπο και την ελευθερία έκφρασής του. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση τα Συντάγματα τα οποία και με αγώνες συστάθηκαν σε όλες τις χώρες- στην Ελλάδα μετά από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821- πρέπει προσθετικά να τεθούν στον βωμό μίας πυράς,η οποία όταν ξεκινήσει ο καπνός της θα καλύψει όλον τον πλανήτη, δημιουργώντας ένα απροσπέλαστο εμπόδιο στις ακτίνες του Ήλιου, ούτως ώστε να μπορέσουν να θερμάνουν και πάλι με το φως και τον αέρα της ελευθερίας σύμπασα την Γη.
"Εξωραίζουμε
τη νύχτα
χωρίς ιδεολογίες'
μονάχα πιστεύοντας
άνθηση'
θα υπάρξουμε
ωποσδήποτε
κι αύριο. 24-10-1986" (Νίκος Καρούζος" Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα" . Εκδόσεις " Ίκαρος" 2014,σελ.267
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου